2019/4/2
ผ่านมาสามปีแล้ว ที่เราอัพผลงานต่าง ๆ ไม่ว่าจะแปลเพลง วาดรูป หรือเขียน
ไม่ได้เงิน ไม่ได้ชื่อเสียง แต่กลับทำได้นานกว่าจนน่าแปลก บางครั้งก็คิดจะเลิก แต่กลับตัดไม่ขาด
เพราะอะไร?
เชื่อว่าหลายคนมีวิธีสร้าง "หลักฐานการมีชีวิต" ในแบบของตัวเอง
นักดนตรีบางคนตายไปนานแล้ว แต่เพลงของเขาก็ยังถูกบรรเลงจนถึงตอนนี้
จิตรกรบางคนไม่เคยได้รับความนิยมตอนมีชีวิตอยู่ แต่หลังจากนั้นกลับแทบไม่มีใครไม่รู้จัก
คนธรรมดาบางคนก็อาจจะแค่เขียนจดหมายทิ้งไว้
และที่ผ่านมานี่แหละ คือจดหมายอ้อม ๆ ของเรา
เราไม่ได้สร้างตัวตนใหม่ในโลกเสมือน เราแค่แสดงตัวตนอีกด้านหนึ่ง ที่คนรอบข้างในชีวิตจริงอาจไม่มีวันยอมรับได้
เราล้มเลิกความตั้งใจที่จะถูกจดจำไปนานแล้ว นั่นมันเพ้อฝันสุด ๆ เพราะรู้ดีว่าตัวเองไม่ได้พิเศษอะไร
แค่อยากทิ้งร่องรอยเอาไว้ก่อนจะตายเท่านั้นเอง เผื่อใครมาเห็นเข้าจะได้รู้ว่าเคยมีคนธรรมดาที่ไม่ปกติแบบนี้อยู่บนโลกด้วย
YOU ARE READING
Memoir & Monologue
Randomบันทึกคำพร่ำเพ้อ แนะนำหนังสือ รวมกลอน และรวบรวมเศษเสี้ยวแห่งความคิด ณ ช่วงเวลาหนึ่ง ทั้งที่ชั่ววูบและยังคงค้างคาอยู่ในใจ ซึ่งหลายครั้งก็ไม่ค่อยตกตะกอน บางอย่างกลับมาอ่านก็รู้สึกว่าคิดไม่เหมือนเดิมแล้ว แต่ก็ถือเป็นบันทึกความทรงจำ Highest ranking #1...
