ไม่รู้เหมือนกัน ฉันอาจจะเป็นตัวอย่างที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ในการใช้ชีวิตก็ได้
ี่เคยพยายามเป็นที่หนึ่ง เคยเป็นที่หนึ่งในเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ร่วงหล่นลงมา แล้วหลังจากนั้นก็แทบไม่ได้ดิ้นรนหามันอีก เพราะรู้สึกว่าการต้องคอยระแวงว่าตำแหน่งจะถูกช่วงชิงไปก็ถือเป็นความทุกข์แสนสาหัส
ไม่ได้หมายความว่าต่อจากนี้ไปจะอยู่อย่างเอ้อระเหย แต่ขอสู้ เพียงเพื่ออยู่รอดในสังคมที่ประเมินค่ากันด้วยสมมุติบัญญัตินี้ได้อย่างปลอดภัย ไม่กลายเป็นคนไม่รู้หนังสือ ไม่เร่ร่อน ไม่ตกงาน ไม่ถูกใช้เยี่ยงทาส มีสวัสดิภาพ มีอิสระพองามในขอบเขตของตัวเองโดยปราศจากการระรานคนอื่น ถ้าวันไหนมีกำลังพอช่วยเหลือใครได้ก็จะทำ
ส่วนที่นอกเหนือจากนั้นฉันจะเปรียบเหมือนส่วนเสริมเติมเต็ม ไม่มีก็ไม่ได้หมายความว่าชีวิตนี้สูญเปล่าสำหรับฉัน
VOUS LISEZ
Memoir & Monologue
Aléatoireบันทึกคำพร่ำเพ้อ แนะนำหนังสือ รวมกลอน และรวบรวมเศษเสี้ยวแห่งความคิด ณ ช่วงเวลาหนึ่ง ทั้งที่ชั่ววูบและยังคงค้างคาอยู่ในใจ ซึ่งหลายครั้งก็ไม่ค่อยตกตะกอน บางอย่างกลับมาอ่านก็รู้สึกว่าคิดไม่เหมือนเดิมแล้ว แต่ก็ถือเป็นบันทึกความทรงจำ Highest ranking #1...
