Entry #45

491 18 8
                                    

Entry #45


Dear Diary,

It's been a week since our classes resumed. I thought this would be another boring day but I was wrong.

I was just casually strolling in the field towards the main building when I saw two familiar faces nearby. Being the chismosa that I am, I quickly hid behind the large tree and took a peak.

"I told you already that I'm sorry," Gianne, my new seatmate, apologized sincerely with a hint of sadness in her tone, "why do you keep on ignoring me?"

"Because I want to," the guy answered coldly.

"Ano bang dapat kong gawin para mapatawad mo 'ko?"

"Nothing," he replied nonchalantly. He then started to walk away.

"Sandali! Oliver!" she called as she chased him.

"Ano ba?" pagalit na sagot nito sabay tabig sa kamay ng dalaga, "p'wede ba, tigilan mo na 'ko!"

"I thought we're friends..." her voice quivered.

"That's what I thought, too, until you chose to betray me," he told.

(Pucha napapa-english ako sa sobrang intense ng mga kaganapan).

Walang nagawa si Gianne kung hindi panoorin si Oliver na maglakad palayo sa kaniya.

What did just happen?

Magkakilala sila?

(Medyo late reaction).

Pero 'di nga, magkaibigan pala sila? Kailan pa? Bakit 'di halata?

"I know you're there. Quit hiding. The show's over," Gianne called.

Shet! Nakita niya ako! Parawarin nawa sa pagiging chismosa! Sorry na, nadala lang ng curiosity.

"S-Sorry! Hindi ko sinasadyang makinig sa usapan niyo! Napadaan lang ako kanina, pramis!" palusot ko, este, pagtatanggol ko sa sarili.

Pramis napadaan lang talaga ako. Inutusan kasi ako kanina ni Ma'am Garcia na hanapin 'yung folder niya sa faculty, kaya ayun.

Hindi siya nakasagot. Nanatili siyang nakayuko at parang tuod na nakatayo sa damuhan. Bilang isang concerned citizen, nilapitan ko siya at kinausap.

"Hey, are you okay?"

She didn't answer so I nudged her shoulder.

"Ayos ka lang?" tanong ko, "tara na, baka andun na si Ma'am!"

Dahan-dahan niyang iniangat ang kaniyang mukha. Nagulat ako nang makita siyang umiiyak.

"You're obviously not okay..." I murmured as I fished out something from my pocket, "use this."

Napatingin siya sa panyong hawak ko.

"Dali na, h'wag ka nang mahiya," dagdag ko pa. Salamat naman dahil tinanggap niya ang panyong iniabot ko.

"Didn't know you're friends with him," I told casually as she wiped her tears using the handkerchief.

Hindi siya nagsalita. Patuloy lang siya sa pagpunas ng luha niya na walang tigil sa pagbagsak.

"Kung kailangan mo nang kausap, nandito lang ako."

Wow, sa'n ako humuhugot ng kapal ng mukha? Kailan pa 'ko natutong maging friendly and approachable?

"That guy...hindi ko na talaga siya maintindihan. Parang hindi na siya 'yung dating Oliver na nakilala ko. I only did what's best for him yet ako pa 'tong nagmumukhang masama. Why couldn't he just accept the fact na that Amanda girl was cheating on him? Ako 'tong kaibigan niya pero mas pinili niyang paniwalaan ang ahas na 'yun," kuwento niya habang pinupunasan ang kaniyang mukha.

Diary ng Assumera (Completed)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon