The Artist's Vixen

TAV~Twenty

The Artist's Vixen

20-Trust

Tahimik ang pumalibot sa loob ng studio ni Xenon. Tanging paghinga lang namin ay ingay sa loob. I smiled. The view of Xenon painting me, is making me fall in love to him even more.

Sabi niya ay malapit ng matapos ang pinipinta niya. Dalawang buwan din ang ginugol niya sa pagpipinta. I hope he pass the art school in Paris.

Sumagi bigla sa isip ko. Kung makakapasa siya ay mag-aaral siya doon. Gaano kaya katagal iyon? Maiiwan ako dito mag-isa dahil nandoon siya sa Paris. I'll miss him. I'll miss him very much. At parang ayaw kong maramdaman ang ganoong lungkot.

I may sound selfish but I can't help myself not to. It would be always normal for a person who is in a relationship to not a hundred percent support his lover when it comes to parting apart when reaching the said dream.

"A kiss for your thoughts, baby?" Napatigil ako sa pagkakatulala sa sinabi ni Xenon. He's looking at me and I smiled at him. Ngunit imbes na ngumiti sa akin pabalik ay kumunot ang noo niya. "Are you okay?" Tanong niya.

My lips pursed. "Yes, baby. Bakit?"

Napatayo siya at suminghap. Nagpamewang siya at nanliit ang mga mata. "You seemed off a minute there. Mind sharing?" Malapit na siya sa akin at tumaas ang kilay.

I sat up from laying in bed. I grabbed the blanket and covered my body. Umangat ang gilid ng labi ko. He sat in the bed with me and looked at me.

His eyes were soft. "Tell me."

Napalunok ako. "Its nothing, really. I was just thinking, matatapos na ang painting mo at kung matatanggap ka sa art school sa Paris, you'll be studying there." I started. "Matagal din yun. Maybe, three or four years. You tell me." I shrugged.

Umiwas siya ng tingin sa akin. His jaw clenched and he rubbed his chin lightly. Napatingin ulit siya sa akin. He looked worried.

I smiled. "I...I'm going to miss you, baby." Malambing kong sabi sa kanya.

Napakagat siya ng labi. "I can drop this whole thing, you know-"

"Huwag! I mean, bakit? Sinabi ko lang naman sa iyo namamimiss kita not to drop your plan. Matagal mo ding ipininta iyan." I reasoned.

Umiling siya. "I don't want you sad, baby. Ayokong maramdaman kang maiyak." His voice broke. Hinimas ng isang kamay niya ang pisngi ko.

"I'll be strong. Don't worry." I assured him.

He exhaled a heavy breathing. "Yes, be strong baby. I love you, Veena Kamil." He kissed my forehead and I closed my eyes.

The next day at work, busy ang lahat. The restaurant was packed but we still managed to take a break. Naglunch kami. Kasama ko si Lin at iba ko pang mga katrabaho.

Others were still running some errands at kapag tapos na kami ay sila nanaman ulit ang kakain at papalitan namin sila.

Hindi pa kami nakakatapos kumain ay niyaya na ako ni Aud na samahan siya sa botika. Sumasakit daw kasi ang puson niya dahil unang araw ng dalaw niya. I agreed since pwede naman ako.

"Alis muna kami ni Aud." Sabi ko sa kanila.

Nasa puson ang kamay ni Aud ng puntahan ko na siya sa exit ng kitchen. Namimilipit siya sa sakit.

"Aud, masakit ba talaga?" I asked her at napatango lang siya. "Akin na yung pera mo at ako nalang ang bibili." I told her.

"Hindi na. Samahan mo nalang ako. I'll be okay." Sabi niya.