The Artist's Vixen

TAV~Twenty-four

The Artist's Vixen

24-Revenge

Pagkarating ko sa coffee shop na pagkikitaan namin ni Xenon ay nandoon na siya. Sa malayo palang ay kita na ang magulo niyang buhok.

Lumapit ako sa kanya at nakita pa lalo ang mukha niya. His eyes were bloodshot at parang wala pang tulog. Napaupo ako sa harap niya. Napaigtad siya ng makita ako.

"You're here..." He commented.

"Magpaliwanag ka na hangga't may natitira pa akong paki." Malamig kong sabi.

"Baby..."

"Stop calling me that. Hindi pa ba malinaw sa'yo na wala na tayo?" Galit kong tanong.

"Really? Wala na tayo? If I explain my side, babalik ka ba sa akin?" Hamon niya.

"Why would I run back into a person's arms if all he did was hurt me? Bakit pa ako babalik sa isang katulad mo?" Taas kilay kong tanong sa kanya. "I entrusted you my life. I protected our relationship, yun pala walang relasyon in the first place dahil ginagamit mo lang-"

"I would never use you! Look, totoo ang nalaman mo. Binigyan ako ng Kuya mo ng offer na hindi ko matanggihan. He told me it was your father's proposal..."

"Liar. Hindi alam ni Dad na magiging head ka ng arts department." I said.

"Then your brother is to blame. When I met you at the bar, aaminin ko hindi coincidence iyon. Minamanmanan na kita dati pa. Your brother just told me to convince you to go home, yun lang." He explained.

"At dahil alam mong hindi ako basta-bastang napapapayag, you let me fall into your dark tricks? Ganoon ba yun?" I said.

I saw him bit his lower lip. "I...I admit that it was my plan...but-"

Napatayo na ako and fuck it! Umagos pa talaga ang luha ko sa harap niya. This is useless! Ito pa nga lang nasasaktan na ako. What I thought forever was just a fraud.

"Well, Good Job! You caught me but eventually, nakawala ako. Which is a damn good thing." Umalis na ako sa harap niya pero bago pa ako makaalis ng tuluyan ay nilingon ko muna siya. "Don't worry, you'll still get your position at the company for doing a good job on convincing me to go home. You'll still be rewarded." I sarcastically said.

And with that I left with tears in my eyes, a pain in my heart and hatre towards him.

I hate him to bits.

Its been a while since I stepped into a bar. First time ko sa isang bar na ako ay isang customer hindi raketera. Back then, work was my priority pero ngayon, kahit na hindi ako magtrabaho ay may ibubuhay na ako sa sarili ko.

"Limang vodka nga." Sabi ko sa bartender.
Tumango siya at inasikaso ang inumin ko. Gumagalaw ang katawan ko kahit na nakaupo ako sa upuan ng counter. The music was wild.

I scanned the whole place. Halos kabataan at kaedad ko ang mga sumasayaw sa dance floor, I suddenly wanted to dance. To let pain subside for a little while.

"Five vodkas." Bigay ng bartender sa akin.

I smiled at him and winked. "Thanks." Pasalamat ko at dire-diretsong ininom ang vodka.

My drinks continued to pile up. Nang nagsawa ako at naramdaman kong tipsy na ako ay nag-iwan ako ng pera sa counter. I wrapped my sling bag around my waist and danced my way into the dancefloor.

I screamed and danced like there's no tomorrow. Iba't-ibang kamay ang humahawak sa akin but I didn't mind since lasing na ako. Pero may isang sumayaw sa likod ko na hinawakan ang pwet ko.