The Artist's Vixen

TAV~Prologue

The Artist's Vixen

Prologue

"You have curves and by the looks of it, you'll be perfect model for my masterpiece." He said as he rubs his index finger on his lips. Ulo hanggang paa ang tingin niya sa akin.

Napakunot ang noo ko. "Tigilan mo nga yan!" Saway ko sa kanya.

Umangat siya ng tingin sa akin. "Hmm? Ang ano?" Inosente niyang tanong.

I laughed sarcastically. Seriously? He's already caught red-handed and he would act like an innocent?

"Pwede ba? Let's get this over with?" I went straight to business.

"Oh. Wait." Pumunta siya sa desk ng studio niya at mukhang may hinahanap.

As for me, I scanned the whole studio. Maliit lang siya pero spacious dahil puti ang kulay ng pader. There are other works sa isang pader.

Napalapit ako doon at may mga nakitang obra niya. Wow. He's...He's really good at this stuff, huh? I never thought this guy...this quiet guy who happens to be bullied way back in highschool.

I shrugged. Ganoon naman siguro eh, kapag wala kang masyadong kaibigan naghahanap tayo ng isang libangan kung saan makakatakas tayo sa realidad. Napalingon na ako sa kanya at sakto lang na nahanap niya na ang hinahanap niya.

Tumayo siya at binigay ito sa akin. "Ano to?" I asked him.

"Kontrata. Para walang takasan once you signed." Kalmado niyang sabi. "There are some things here that you need to agree-"
Mabilis kong kinuha ang mga papeles at pinirmahan iyon. "O!" Bigay ko sa kanya.

Bahagya siyang natawa. "Ok. I see that you need money so badly." Tinanggap niya ang mga papeles at nilagay iyon sa desk niya.

Napatingin ako sa orasan. Shoot! Shift ko na sa restaurant na pinagtatrabahuhan ko. "Uh, Xenon!" Tawag ko sa kanya.

"Hmm? Yes?"

"Tapos na ba tayo? May trabaho pa kasi ako eh, I need to go." Sabi ko. "Kailan ba ako magmomodel sayo?" I asked him.

"Nasa kontrata but since you didn't even bothered to read it, sasabihin ko nalang sayo." Malamig niyang sabi. "Fridays, Saturdays and Sundays." Sagot niya.

"Heh? Whole day?" I asked again.

"No, of course. 6PM to 6AM. Is that okay with you? Hindi ba't off mo na iyon sa shift mo sa restaurant na pinagtatrabahuhan mo?" Tanong niya.

Tumango ako. Its a good thing that he's considerate. "Sige. Bye." Paalam ko.

Pagkatapos ng nakakapagod kong shift sa restaurant ay naisipan ko ng umuwi. Pagod na pagod ako sa trabaho at ito palang nga eh parang malulugutan na ako ng hininga eh paano pa kayo kung dadagdag pa yung trabaho ko kay Xenon.
Come to think of it, I suddenly felt reminiscing him during highschool. Classmate ko siya noong nasa star section palang ako but when grade 9 came, I flunked out.

Since then, I never knew how things went. Hindi naman ako ganoon ka interesado sa kanya. He's just the plain Xenon de Matias. Though there were rumors that he is a from a well-known rich family. Syempre, halata sa apelyido niyang 'de Matias', kilalang-kilala ang pamilyang iyon sa larangan ng pagpipinta.

Family of artists, as they say.

But as I heard, the tables were difficult for Xenon. It was turned. Hindi siya yung tipo na sinasamba o pinupuri sa eskwelahan. He was bullied sa hindi ko alam na dahilan.

I shrugged. Oh well, it was still a surprise when I met him again two weeks ago. Halos hindi ko pa nga siya matandaan eh dahil ibang-iba na siya ngayon.