Part.6

27 5 0
                                    

Είμασταν μόνοι μας και αρκετά κοντά.. Μέχρι που έκανε την κίνηση και με φίλησε. Στην αρχή δεν αντέδρασα μου είχε έρθει ξαφνικά. Όταν όμως συνειδητοποίησα το  τι είχε συμβεί τραβήχτηκα..μόλις ειχα βγει απο μια σχέση..δεν ήθελα να γίνει τίποτα μεταξύ μας. Μόνο φίλοι. Άσε που εμένε Γερμανία και τα πράγματα ήταν απο μόνα τους δύσκολα. Δεν ήθελα να συνεχιστεί..
Κ- Συγνώμη..νόμιζα ότι το ήθελες και εσύ..
Τι να του έλεγα τώρα; Δεν ήθελα να τον προσβάλω. Και η Σοφία; Αν μάθανε γι αυτο θα μου θύμωνε.
Ε- κοιτά Κρις μια χαρα ωραίο παιδί εισαι. Και έχουμε εδώ και παρα πολύ ωραίες κοπέλες... Εγω όμως μόλις βγήκα απο μια σχέση και θέλω να μείνω μόνη μου για ενα διάστημα. Ούτε φάσεις ούτε σχέσεις ούτε τίποτα.
Κ- όκευ συγνώμη δεν το ήθελα.
Χανς- Κρις,Εύα ελάτε ήρθαν τα σουβλάκια!
Ε- ερχόμαστε.
Ευτυχώς πετάχτηκε ο Χανς και με έβγαλε απο αυτή τη περίεργη και ταυτοχρόνως άβολη θέση.
Πήγαμε και καθήσαμε με τα παιδιά στο μαγαζί και ο Κρις με κοίταζε συνέχεια.. Όπως και εγω. Αισθάνθηκα κάτι περίεργο. Δε ξέρω τι ήταν ακριβώς  ήταν. Αισθανόμουν πολύ άβολα με αυτο που είχε γίνει επειδή ήξερα πως αν το μάθενε η Σοφία θα νευριάζε. Αλλά δεν μπορούσα να της το κρύψω.
Δεν θα αισθανόμουν μετα καλα απέναντι της. Όταν γυρνάγαμε σπίτια μας,στον δρόμο ο Κρις πείραζε συνεχώς την Σοφία. Ζήλεψα,αλλα δεν ξερω γιατί. Οχι Εύα. Δεν σ αρέσει. Δεν γίνεται να σου αρέσει.
Χ- Εύα έλα να σου πω λιγο..
Μου ειπε ο Χανς και με πήγε προς την άκρη του δρόμου...είχε γκρεμό απο κάτω.
Ε- έλα τι έγινε;
Χ- τίποτα ειπε και έκανε να με σπρώξει αλλα με κράτησε πίσω.
"Σε έσωσα" ειπε. Ειχα κατα τρομάξει. Ξέρεις τι ειναι να εισαι στην άκρη του γκρεμού και να σε σπρώχνουν;
Ε- Ρε βλάκα!! Μην το ξανά κανείς αυτο. Με τρόμαξες.
Χ- ναι μωρε θα σε έσπρωχνα στον γκρεμό. Λοιπόν αφού σου έσωσα την ζωή μου χρωστάς μια χάρη. Ειπε και μου έκλεισε πονηρά το μάτι.
Ε- σαν τι χάρη; Είπα παράξενεμενη.
Χ- Να βγούμε μια μέρα οι δυο μας.
Ε- Εντάξει γιατί οχι; Έχουμε και καιρό να μιλήσουμε θα έχουμε να πούμε πολλά σκέφτηκα.
Χ- ωραία. Αύριο περνά απο το σπίτι μου κατα τις 7:30. Μην χτυπήσεις κουδούνι. Θα σε δω εγω και θα κατέβω. Και μην πεις τίποτα σε κανέναν.
Ε- εντάξει αλλα γιατί;
Χ- έτσι. Θα σου εξηγήσω αύριο.
Ε- Ναι ρε και θα πω. Ε παιδιά πάω λιγο μια βόλτα μόνη μου. Στο χωριό. Πολυ λογικό.
Χ- Ε πες ότι πας στο δίπλα χωριό να δεις μια φίλη σου.
Ε- σωστό και αυτο.
Χ- ωραία 7:30 ακριβώς να εισαι απ' έξω. Μην άργησεις!
Ε- Καλααα. Προχωράμε; Θα έχουν φτάσει ήδη οι υπόλοιποι.
Χ- ναι.
Φτάσαμε σπίτι μου και με περίμενε η Σοφία στην αυλή.
Ε- τι κανείς έσω;
Σ- λέγε τι κάνατε τόση ώρα μόνοι σας; Μου ειπε και χαμογέλασε πονηρά.
Ε- τίποτα μωρε μιλάγαμε.
Σ- ναι ναι..
Ε- αλήθεια ρε. Αφού το ξέρεις ότι και να γινόταν θα στο έλεγα.
Σ- θα κάνω ότι σε πιστεύω. Ρε θελω να σου πω κάτι αλλα δεν κάνει ακόμα.
Ε- λέγε.
Σ- δεν μπορώ..ειναι για τα γενέθλια σου.
Ε- έλα. Άμα ξεκινάς κάτι να το τελειώνεις.
Σ- θα μάθεις σε 2 μέρες.
Ε-Πφφ..Καλααα. Ο Γιάννης που ειναι;
Σ- θα βγει με τον Κρις, τον Χανς, τον Βασίλη και τον Θανο.
Ε- Α οκευ. Λοιπόν εγω ειμαι πτώμα πάω για ύπνο. Θα κοιμηθείς σε μένα;
Σ- οχι ρε πάω σπίτι μου. Θα έρθω αύριο το πρωί να σε ξυπνήσω.
Ε- οκευ τα λέμε. Φιλία.
Σ- καληνύχτα.
Έκλεισε την πόρτα της άυλης και εγω μπήκα στο σπίτι. Πήγα στο δωμάτιο μου άλλαξα, ξεβάφτηκα, έπλινα τα δόντια μου και έπεσα για ύπνο.
Δεν μπορούσα να κοιμηθώ όμως και έβαλα τα ακούστηκα μου μπας και με πάρει ο ύπνος. Αλλα τίποτα. Καθόμουν και κοίταζα το ταβάνι. Όταν ξαφνικά μου ήρθε η σκηνή στην θάλασσα με το φιλί. Η αλήθεια ειναι ότι απο μικρή μου άρεσε ο Κρις. Τον σκεφτόμουν συνέχεια αλλα εκείνος δεν νομίζω. Κάποια στιγμή με πήρε ο ύπνος επιτέλους!
  ~όνειρο~
Έβλεπα στον ύπνο μου πως περπάταγα μόνη μου στο κέντρο. Δεν ήταν κανένας γύρο μου. Ήμουν μόνη μου σε μια τεράστια "πόλη". Κοιτούσα γύρο μου τα μαγαζιά,τα σπίτια, αλλα τίποτα ούτε ένας άνθρωπος δεν περνούσε. Ήταν σαν πόλη φάντασμα. Μέχρι που κάποια στιγμή άκουσα βήματα πίσω μου. Γύρισα και είδα ένας έναν ψηλό κύριο να με ακολουθεί. Δεν φαινόταν το πρόσωπο του,αλλα ένιωθα πως ήθελε να μου κάνει κακό και άρχισα να τρέχω. Έτρεχα,έτρεχα,έτρεχα μέχρι που έπεσα πάνω σε ενα αγόρι. Σήκωσα το κεφάλι μου για να δω το πρόσωπο του. Ήταν ο Κρις😱. Τότε με πήρε στην αγκαλιά του και με ρώτησε γιατί έτρεχα. Του είπα πως με κυνηγούσε ένας κύριος και ήθελε να μου κάνει κακό. Γέλασε και μετα εξαφανίστηκε. Ειχα μείνει πάλι μόνη μου με αυτόν να με πλησιάζει. Είχε έρθει αρκετά κοντά μου. Φοβήθηκα πολυ και ξύπνησα.
~ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ~
Σηκώθηκα απο το κρεβάτι μου και πήγα να κοιμηθώ με την γιαγιά μου.
Γιαγ- Τι έγινε κοριτσάκι μου;
Ε- είδα εφιάλτη. Μπορώ να κοιμηθώ μαζί σου;
Γιαγ- Φυσικά και μπορείς. Τι είδες;
Της είπα όλο το όνειρο.
Γ- λοιπόν...πήγενε στο δωμάτιο σου ξάπλωσε και σκέψου κάτι αστείο γι αυτο το ονείρο. Όπως έκανες μικρή. Θυμάσαι;
Ε- Ναι. Πάω. Καληνύχτα γιαγιά.
Γ- καληνύχτα αγάπη μου. Κι άμα δεν πιάσει έλα εδω.
Ε- έγινε.
Πήγα στο δωμάτιο μου, ξάπλωσα και προσπάθησα να ξανά κοιμηθώ.
~ΟΝΕΙΡΟ~
Αυτός ο κύριος με είχε πλησιάσει αρκετά. Τότε κοίταξα δίπλα μου και βρισκόταν μια μηχανή με αναψυκτικά "Taynas" αυτά τα αναψυκτικά σου έδιναν υποτίθεται μαγκιές δυνάμεις. Άρπαξα ενα και το ήπια. Τότε έβγαλα μπράτσα και έδωσα μια μπουνιά σε αυτόν και εξαφανίστηκε.
-Πραγματικότητα-
Το επόμενο πρωί ήρθε και με ξύπνησε η Σοφία. Ήταν ενα συνηθισμένο πρωινό στην παραλία. Κάναμε πλάκες, διαγωνισμούς και παίζαμε διαφορά παιχνίδια με χαρτιά. Γύρισα σπίτι 6:30 ήωρα και σε μια ώρα έπρεπε να ήμουν έτοιμη με το ραντεβού μου με τον Χανς. Πήγα έκανα μπάνιο για να φύγει το αλάτι απο την θάλασσα και έφτιαξα τα μαλλιά μου ολλανδικά κοτσιδάκια αφού δεν ειχα χρόνο να τα στέγνωσω.
Έβαλα ενα ανοιχτόχρωμο τζιν σορτσάκι με σκασίματα (κάπως ψηλομεσο) και μια άσπρη κοντή μπλούζα. Η ώρα είχε πάει 7:10 και έπρεπε να ξεκινήσω αφού το σπίτι του ήταν 20 λεπτά δρόμος με τα πόδια απο το δικό μου και δεν ειχα και κάποιον να με πάει με το αυτοκίνητο.
Εβαλα τα σταρακια μου, πήρα λεφτά, κινητό και κλειδιά και έφυγα χωρίς να πω τίποτα σε κανέναν. Μόνο στην γιαγιά μου για να μην ανησυχεί. Της είπα ότι θα έβγαινα με την Σεμίνα απο το δίπλα χωριό.
Αφού έφυγα απο το σπίτι ξεκίνησα τον δρόμο μου για το σπίτι του Χανς και του Κρις.

Δυο χρόνιαWhere stories live. Discover now