Δυο χρόνια

Part.10

Είχε μείνει μια βδομάδα πλέον. 7 μερες. Έπρεπε να ειναι οι καλύτερες.! Δεν έπρεπε να μαλώσουμε παλι για τις φαντασιώσεις της Μαριάνας. Ή για τις βλακείες που του έλεγε η γιαγιά του για εμένα. Έπρεπε να ειναι ολα υπέροχα! Να είμαστε οι δυο μας. Χωρίς όλους τους υπόλοιπους που προσπαθούσαν να μας χαλάσουν όλο αυτο που είχαμε. Ηταν κάτι τοσο μοναδικό. Δεν ηταν το ίδιο με τον Λευτέρη. Με τον Κρις είμασταν και κολλητοί  ταυτόχρονα. Παίζαμε πείραζαμε ο ένας τον άλλον, παίζαμε ξύλο.. Και μετα με φιλούσε. Ηταν τοσο μοναδικό το φιλί του. Τοσο υπέροχο, εθιστικό. Δεν άντεχα αν δεν κατέβαινα μια μερα στην παραλία, να έτρεχα να έπεφτα στην αγκαλιά του, να με έσφιγγε και μετα να με φιλούσε. Εύα ηρεμίσε είπα στον εαυτό μου και σκούπισα τα δάκρυα μου. Δεν ειχα πάει στην θάλασσα το πρωί γιατί ξύπνησα 5 το απόγευμα. Δεν ειχα κοιμηθεί όλο το βράδυ. Προσπάθησα να συνέφερω τον εαυτό μου για να μην φαίνεται πως  έκλαιγα. Θα βγαίναμε μετα με τα παιδιά. Θα πήγαιναμε στις κούνιες. Είχε πάει 6:30 ήωρα και ήρθε η Σοφία να ντυθεί στο σπίτι μου.
Σ- τι έχεις εσυ;
Ε- τίποτα ρε απλά δεν έχω όρεξη.
Σ- Εσυ; Για σένα μιλάμε έτσι; Που οτι και να γίνεται εισαι με ενα χαμόγελο στο πρόσωπο σου; Εσυ που η μάνα μου σε φωνάζει χαμογελαστη και χαζοχαρούμενο; Λέγε αμέσως τι έγινε. Δεν με ξεγελάς εμένα.
Ε- Σε 6 μερες φεύγει.. Είπα και δεν άντεξα να κρατηθώ. Άρχισα να Κλαιω. Είχαν πριστει τα μάτια μου.
Σ- ελα εδω.. Ειπε και με αγκάλιασε σφιχτά. Την ένιωσα. Και εκείνη έκλαιγε. Όπως ήμουν εγω με τον Κρις έτσι ηταν και εκείνη με τον Χανς.
Ε- τι θα κάνουμε τωρα;
Σ- υπομονή..
Ε- δυο χρονια..;
Σ- εγω θα αντέξω.
Ε-Θα προσπαθησω
Χαλαρωσαμε.Μετα απο λιγο μου διάλεξε ενα σορτσακι μαύρο με μια άσπρη μπλούζα που γράφει unicorn με μαύρα γράμματα.Εκανα μια ατημέλητη κοτσίδα και έβαλα λίγη μάσκαρα. Η Σοφία φόρεσε ενα τζιν σορτς με μια άσπρη μπλούζα. Πήραμε τα κινητά μας και δυο μπουκαλάκια νερό και φύγαμε. Όταν φτάσαμε στις κούνιες, ηταν όλοι εκει. Όλοι εκτός απο τον Κρις με την Μαριάνα. Μου φάνηκε πολυ περίεργο αφού ΠΑΝΤΑ ο Κρις ηταν με τον Χανς. Άρχισα να τον ψάχνω αλλα δεν ηταν πουθενά. Σκέφτηκα να πάω πισω απο το γήπεδο. Όταν πήγα τους είδα εκει και τους δυο. Τοτε κρύφτηκα γιατί ήθελα να δω τι θα γινει. Όπως πήγα να κάνω προς τα πισω για να μην με δουν πάτησε ενα κουτάκι κοκακολας. Η Μαριάνα γύρισε και νομίζω με είδε. Μου χαμογέλασε εκδικητικά. Έπιασε τον Κρις απο την μπλούζα, τον τράβηξε και τον φίλησε. Ένιωσα κάτι να σπάει μέσα μου. Δεν αντεχα να το βλέπω αλλο.Άρχισα να τρέχω για να πάω να μείνω κάπου μόνη μου. Ο Κρις τοτε με είδε με ακολούθησε.
-πλευρά Κρις-
Μ- Κρις θελω να σου πω κάτι.
Κ- πες μου. Της είπα αδιάφορα.
Μ- Κάπου μόνοι μας. Ειπε και έδειξε τα παιδιά.
Κ- Ειναι κάτι σοβαρό;
Μ- Για μένα ναι.
Κ- Καλα τοτε.
Με πήγε πισω απο το γήπεδο και δεν μίλαγε. Κοίταξε γύρο γύρο και μετα με άρπαξε και με φίλησε. Μου φάνηκε πολυ περίεργο αυτο που έκανε επειδή ήξερα πως τα έχει με τον Σταύρο. Τοτε είδα την Εύα να τρέχει και να κλαίει. Μας είδε. Πως θα της εξηγήσω πως δεν το ήθελα εγω; Πως θελω μονο εκείνη. Δεν θα με πιστέψει. Ούτε και εγω θα το εκανα στην θέση της. Πάω να την προλάβω. Να της εξηγήσω. Δεν θελω να την χάσω. Ειναι περίεργο για εμένα. Ποτέ μου δεν ειχα μια σταθερή σχέση. Μονο φάσεις. Δεν μου είχε τραβήξει τοσο πολυ κάποια το ενδιαφέρον όσο εκείνη. Ειναι τοσο ξεχωριστή και διαφορετική και εμένα μ αρέσει αυτο το διαφορετικό που έχει. Που δεν ειναι ίδια με τις άλλες. Μπορώ να ειμαι ο εαυτός που μπροστά της. Δεν ντρέπομαι. Πρέπει να της εξηγήσω. Πρέπει να καταλάβει.