Δυο χρόνια

{.15}

Χ- ε κορίτσια ελάτε.!
Φώναξε η Χριστίνα και με έβγαλε απο τις σκέψεις μου.
Ε- ερχόμαστε!!
Είπα και βούτηξαμε μεσα στην θαλασσα. Τοτε κοίταξα απο την πλευρά που καθόντουσαν. Δεν ηταν κανείς σήμερα. Είχε τοσο πολυ ησυχία σήμερα. Αισθανόμουν οτι ήμουν τελείως μόνη μου.
Σ- Οι τρεις μας μείναμε..
Χ- όντως:/
Ε- τι θα κάνουμε τωρα μια βδομάδα εδω;
Χ- εσυ δεν θα έφευγες αύριο;
Ε- Τελικα οχι..οι γονείς μου θέλουν να κάτσουν και αλλο.!
Σ- μαζι θα φύγουμε έτσι; Γιατί αν περιμένω το ποτέ θα φύγουν οι δικοί μου..
Ε- Ναι ρε
Σ- ωραία.
Ε- βγαίνω λιγο..
Είπα και κατευθύνθηκα προς το μαγαζί που βρισκόταν ακριβως δίπλα στην θαλασσα. Ειχα Ίντερνετ εκει και ήθελα να δω αν είχε απαντήσει ο κρις. Τίποτα.. Μονο ενα μήνυμα ειχα απο την κολλητή μου για το ποτέ γυρνάω.
Απογοητεύτηκα αρκετά που δεν ειχα μήνυμα του. Ήθελα τοσο πολυ να μου είχε απαντήσει..έστω και ενα απλό "οκ". Μου έφτανε και αυτο..γιατί δεν απαντάγε..εκείνος έστειλε.! Τα νεύρα μου με αυτο το παιδί. Με έχει τρελάνει.
Χ- Εύα εγω φεύγω..έχω ταξίδι σήμερα. Ελα να σε χαιρετίσω.
Ειπε και με φίλησε σταυρωτά στο μάγουλο.
Ε- καλό ταξίδι κοπέλα μου.
Χ- τα λέμε.
Ε- έγινε
Ειπε και έφυγε και η Χριστίνα. Ειχα μείνει μονο εγω με την Σοφία.. Και σε δυο βδομάδες άνοιγαν και τα σχολεία.. Υπέροχα.!
Σ- δεν πάμε και εμεις σπίτια μας;
Ε- ναι.. Είπα και αρχίσαμε το δρόμο για το σπίτι.
Οταν έφτασα πήγα έφαγα,εκανα μπάνιο, έβαλα τις μπιτζαμες μου και ξάπλωσα στο κρεβάτι μου. Έβαλα τα ακουστικά μου και χάθηκα στις σκέψεις μου. Θυμόμουν όλο το καλοκαίρι. Ολα αυτά που είχαμε περάσει. Ολα αυτά που μου είχε πει και είχε υποσχεθεί...με ολα αυτά με πήρε ο ύπνος.
Με ξύπνησε το κινητό μου μετα απο μια ώρα.
"Μήνυμα"
Το ανοίγω αμέσως για να δω απο ποιον ειναι..
"Μακάρι να ειναι ο Κρις..μακάρι να ειναι ο κρις" ελεγα απο μεσα μου μέχρι να ανοίξει το μήνυμα.
"Ο ΚΡΙΣΣ!!"Φώναξα. " έστειλε"
Κ- μου λείπεις
Ε- και εμένα..
Κ- θα σε παρω σκάιπ αύριο
Ε- δεν έχω ιντερνετ
Κ- ποτέ θα έχεις;
Ε- σε μια-δυο βδομάδες
-διαβάστηκε✔️-
Πολυ ωραία😊 Σε μια μερα θα ξανα μιλήσουμε και αν..
Τι ώρα ειναι; Τι μερα; Κοίταξα το κινητό μου
"Δευτέρα 09 Αυγούστου 2015"
00:21
Θα ξανα πέσω για ύπνο σκέφτηκα..Ξάπλωσα και ξανα έβαλα τα ακούστηκα μου. Ολα τα τραγούδια μου θύμιζαν εκείνον. Μου ερχόταν συνέχεια στο μυαλό μου το πρόσωπο του και άρχισα να Κλαιω. Με το πολυ κλάμα με πήρε ο ύπνος...
Οι μερες περνούσαν ακριβως όπως και η σημερινή. Μέχρι που έφτασε η μερα που γυρνούσα στην Αθήνα. Επιτέλους! Εκει τουλάχιστον δεν θα υπήρχαν μεροι όπου θα ειχα αναμνήσεις απο εκείνον..Μπορεί να τον ξέχναγα..Αν και δεν θελω..του το υποσχέθηκα δεν θα τον ξεχάσω.. Αν και θα μου έκανε καλό πιστεύω..Τέλος πάντων πρέπει να πάω να φτιάξω τα πράγματα μου.. Ρούχα,παπούτσια ολα μεσα.✔️ φορτώσαμε το αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε. Έβαλα τα ακούστηκα μου και έβαλα να ακούσω μελαγχολικά τραγούδια. Και άρχισα να Κλαιω. Οχι Νταξει πλάκα κάνω. Απλά μου αρέσουν αυτού του είδους τραγούδια. Και κοίταζα έξω απο το παράθυρο.
"Δεν τελείωσε. Τίποτα δεν τελείωσε. Υπόσχεσου μου δεν θα με ξεχάσεις"
"Υπόσχομαι"
"Θα τα καταφέρουμε! Θα το δεις. Θα μιλάμε όλη μερα σκάιπ μέχρι να ξανα έρθω. Θα την νικήσουμε την απόσταση"
Αυτές οι λέξεις επικρατούσαν στο μυαλό μου συνέχεια..Και θυμόμουν συνέχεια την αγκαλιά μας. Εκείνη η αγκαλιά μας. Η πρώτη και η τελευταία μας. Ένιωσα οτι το ήθελε καιρό. Ηταν τοσο όμορφη. Τοσο ξεχωριστή. Με έσφιξε τοσο πολυ. Τοσο γλυκά. Σαν όντως να με αγαπούσε. Μεγάλο λάθος..
Ένας Καλοκαιρινός έρωτας ειναι σκέφτηκα. Θα περάσει. Σε δυο τρεις μήνες το πολυ θα έχουμε ξεχάσει το τι νιώσαμε. Και θα συνέχιζε ο καθένας τη ζωή του.
Μετα απο αρκετή ώρα φτάσαμε σπίτι και βρήκα τον Λευτέρη να με περιμένει στα σκαλάκια του σπιτιού μου. Κατέβηκα γρήγορα απο το αυτοκίνητο και πήγα να τον ρωτήσω τι δουλειά είχε κάτω απο το σπίτι μου.
Ε- τι κανείς εσυ εδω; Είπα νεύριασμενη.!
Λ- Σε περίμενα να γύρισες. Θελω να μιλήσουμε.
Ε- δεν έχουμε κατι να πούμε.
Λ- αύριο θα έρθω κατα τις 8 παρα να σε παρω. Να εισαι έτοιμη.
Είπε και έφυγε. Δεν πρόλαβα να του πω πως δεν υπήρχε περίπτωση να βγω μαζι του. Αλλα και να του το έλεγα παλι του κεφαλιού του θα έκανε.
Μπ- Γιατι έφυγε έτσι ο Λευτέρης;
Ε- Ξερω γω μωρε μπαμπά.
Μπ- γιατί δεν τα ξανα βρίσκεται;! Μια χαρα παιδί ειναι.
Ε- Δεν διαφωνώ σε αυτο. Αλλα δεν θελω. Πάμε; Έχουμε να μαζέψουμε.
Μπ- Αντε προχωρά.
Ανεβήκαμε πάνω στο σπίτι και αρχίσαμε να τακτοποιούμε τα πράγματα. Οταν τελειώσαμε εγω ανέβηκα πάνω εκανα ενα κρύο ντουζ, έβαλα μπιτζαμες και ξάπλωσα στο κρεβάτι μου να δω τηλεόραση μέχρι να με πάρει ο ύπνος. Με το που πήγα να κλείσω τα μάτια μου χτύπησε το τηλέφωνο μιυ.
"Μήνυμα"
Ο Κρις.! Με το που είδα το όνομα ξύπνησα αμέσως.
"Μπορείς να μιλήσουμε σκάιπ;"
"Ναι μισό λεπτό"
Του είπα και πήγα να ρίξω λιγο νερό στο πρόσωπο μου και χτένισα τα μαλλιά μου.
"Παρε" του είπα και μετα απο δυο λεπτά με πήρε. Χτύπαγε τοσο δυνατά η καρδιά μου όποτε μιλάγαμε. Έβαλα τα ακούστηκα μου και του απάντησα στην κλήση.
Κ- δεν μπορώ όμως να μιλήσω πολυ γιατί έχω σχολείο αύριο.
Ε- Δεν πειράζει. Και 5 λεπτά μου φτάνουν.
Κ- τι κανείς;
Ε- μια χαρα μόλις γύρισα Αθήνα.
Κ- Α πολυ ωραία. Τελικά τα Χριστούγεννα θα έρθουμε όλοι μαζι. Τους έπεισα.:)
Ε- Αθήνα έτσι;
Κ- ναι ρε συ. Να πάμε και βόλτα στην Ακρόπολη.
Ε- Όρεξη έχεις.
Κ- Δεν έχω πάει ποτέ και θελω τοσο πολυ να πάω.
Ε- Αντε πήγαινε. Έχει και ωραίες κοπέλες. Του είπα κοροϊδευτικά και του έκλεισα το μάτι.
Κ- ακόμα καλύτερα. Μου απάντησε και μου έκλεισε και εκείνος το μάτι και μιυ χαμογέλασε στραβά. Το ήξερα οτι ήθελε να με πειράξει και οτι δεν το εννοούσε αλλα ζήλεψα τοσο πολυ μόλις μου το ειπε αυτο.
Ε- Αντε λοιπόν οταν έρθεις πήγαινε μαζι με τον Χανς. Μην ειμαι εγω και η Σοφία και σας εμποδίσουμε.
Κ- Α οχι δεν κατάλαβες.Οταν έρθω όλη μερα μαζι θα ειμαστε.
Ε- Αντε..4 μήνες ειναι..
Κ- το ξερω.. Πρέπει να κλείσω. Ειπε βιάστηκα. Καληνύχτα. Σ'αγαπαω και μου λείπεις.
Ε- και εγω..καληνύχτα είπα και έκλεισα το κινητό μου.
Ξάπλωσα πλαγιά και κοιτούσα την φωτογραφία μας. Την ειχα εκτυπώσει και την ειχα πάρει αγκαλιά όλο το βραδυ. Κοιμήθηκα αγκαλιά με την φωτογραφία μας...