Το επόμενο πρωί σηκώθηκα,έφαγα πρωινό, έβαλα το μαγιό μου και περίμενα να έρθει η Σοφία για να πάμε στην παραλία. Όταν ήρθε με ρώτησε κατευθείαν τι εκανα εχθές με τον Χανς. Τότε της είπα την αλήθεια. Της είπα ότι είχαμε βγει σαν φίλοι και μιλάγαμε για τις ζωές μας.
Ε- Εσυ όμως που το έμαθες;
Σ- ο Κρις μου το είπε
Ε- Α κατάλαβα.
Σ- Ρε θελω να σου πω κάτι αλλα δε παρακαλώ μην μου θυμωσεις.
Ε- δεν θα θυμώσω. Λέγε.
Σ- μου αρέσει ο Χανς. Ειπε γρήγορα και καληψε το πρόσωπο της. Εγω τότε άρχισα να γελάω με την κίνηση που έκανε και την ρώτησα
Ε- γιατί να θυμώσω ρε βλάκα;
Σ- ε..γιατί...
Ε-Ναιι..
Σ- γιατί σου αρέσει ο Χανς
Ε- Ποιος μου αρέσει; Είπα χαζογελοντας
Σ- ο Χανς δεν σου αρέσει;
Ε- Οχι ρε. Σαν τον αδερφό που δεν ειχα ποτέ τον βλέπω
Σ- Και ο Γιάννης μωρη τι ειναι;
Ε- υιοθετημένος ειναι. Έχει γίνει σίγουρα κάποιο λάθος στο μαιευτήριο.
Σ- Έλα μωρε μη μιλάς έτσι για τον αδερφό σου.
Ε- αποκλείεται να έχω εγω συγγένεια με τον Γιάννη.
Σ- πω καλα!
Ε- πάμε;
Σ- ναι.
Φτάσαμε στην παραλία, πηγαμε χαιρετίσαμε τα παιδιά και πήγαμε να βουτήξουμε στη θάλασσα. Σήμερα όμως θα ερχόταν και μια κοπέλα που δεν την πολυ αυμπαθουσαμε. Μαλώνανε συνέχεια απο μικρές επειδή έλεγε και καλα οτι εγω και η Σοφία βρίζαμε την Ολγα ( ηταν κολλητές) Δηλαδή όποτε ερχόταν χωριζόταν η παρέα μας σε δυο ομάδες. Η μια υποστήριζε πως εμείς είχαμε δίκιο και η άλλη υποστήριζαν την Μαριάνα. Εγω όμως φέτος δεν ειχα καμία όρεξη να μαλώνω μαζί της και ειχα αποφασίσει οτι ούτε που θα ασχοληθώ μαζί της και με τις ιστορίες της. Δεν είχε κατέβει στην θάλασσα όποτε περάσαμε κανονικά μια συνηθισμένη μερα στην παραλία. Ύστερα γυρίσαμε σπίτι κάναμε μπάνιο και καθήσαμε να κάνουμε βλακείες. Λέγαμε διάφορες ιστορίες και ψάχναμε τι θα φορούσαμε. Σήμερα όμως είχαμε πει με τα παιδιά να πάμε στο διπλανό χωριό που είχε ενα μαγαζί σαν κλαμπάκι για τα γενέθλια μου.Καθώς ετοιμαζόμουν χτύπησε το τηλέφωνο μου. Η Ολγα μου ειπε πως θα έβγαινε εκείνη με την Μαρίανα τον θανο και τον Σταύρο ( είχε έρθει μαζί με την Μαριάνα). Δηλαδή είχαμε μείνει εγω η Σοφία ο Βασίλης ο Κρις ο Χανς και η Χριστίνα. Όταν μέναμε εμείς περνούσαμε παρα πολυ ωραία. Ευτυχώς δεν θα την έβλεπα σήμερα. Η ώρα είχε πάει 8:30 και αρχίσαμε με ετοιμάζομαστε. Σήμερα ηταν η μερα μου. Έπρεπε να ειμαι πολυ όμορφη σήμερα. Ηταν η μερα μου. Θα γινόμουν 16 επιτέλους. Έβαλα ενα γκρι κολλητό φόρεμα, οχι πολυ κοντό. Τα σουπερστάρ μου και έδεσα στην μέση ενα πουκάμισο. Ίσιωσα τα μαλλιά μου, βάφτηκα και προσπαθούσα να βρω που ειχα βάλει το κινητό μου. Η Σοφία είχε βάλει ενα μαύρο κολλητό κοντό φόρεμα, τα σουπερστάρ της και είχε πιάσει τα μαλλιά της μια ψηλή αλογοουρά. Της πήγενε πολυ. Η ώρα πήγε 9:30 και τα παιδιά μας περίμεναν με το αυτοκίνητο έξω απο το σπίτι. Ήθελα να δω πως θα χωρούσαμε. Θα οδηγούσε και ο βασιλης σήμερα αφού ηταν ο μεγαλύτερος. Τον φοβόμουν λιγο αλλα Νταξει. Πήρα κινητό κλειδιά και λεφτά και ήμουν έτοιμη.
Κ- άντε μια ώρα!
Ε- ελα σιγά μην φωνάζεις.
Κ- ειναι μισή ώρα μακριά
Ε- ε σιγά. Τι ώρα πρέπει να γυρίσεις;
Κ- 3
Ε- ε εντάξει.
Σ- παιδιά πως θα κάτσουμε;
Β- εγω οδηγάω. Όποτε... Βρήτε τα εσείς.
Χ- λοιπόν Κρις εσυ που εισαι πιο ψηλός και πιο γυμνασμένος κάτσε μπροστά. Η Σοφία θα κάτσει κάνω στην Εύα και εγω με τον Χανς δίπλα σας.
Ε- ωραία.
Στριμώχτηκαμε λιγο αλλα νταξει. Χωρεσαμε. Μιλάγαμε και παίζαμε θάρρος ή αλήθεια.
Β- Λοιπόν Εύα θάρρος ή αλήθεια;
Ε- θάρρος.
Β- έχεις το θάρρος σε 5 λεπτά που φτάνουμε να φιλήσεις τον Κρις; Στο στόμα.. Συμπλήρωσε. Εγω τοτε ειχα κατακόκκινισει. Ο Κρις γύρισε και με κοίταξε με αυτο ο χαζό-πονηρό χαμόγελο που είχε. Με κοίταξε μέσα στα μάτια. Ηταν τοσο υπέροχα. Αισθάνθηκα πως χάθηκα μέσα τους. Ηταν τοσο υπέροχα. Δεν είχαν κάποιο ιδιαίτερο χρώμα. Ηταν καφέ. Συνηθισμένα. Αλλα ταυτόχρονα τοσο μαγευτικά. Χάζεψα και κοιτούσα μέσα στα μάτια του. Τοτε μου ήρθε στο μυαλό το φιλί μας.
Σ- Εεε Εύα!
Ε- ελα..
Σ- Τι σκεφτόσουν;
Ε- τίποτα θυμήθηκα κάτι. Είπα και τον κοίταξα και εκείνος μου χαμογέλασε. Ήξερε πως άρχισε να μου αρέσει.
Σ- Α καλα. Λέγε θα το κανείς;
Ε- Άμα δεν έχει θέμα ο Κρις. Κοίταξα κάτω και έβαλα μια τούφα απο τα μαλλιά μου πίσω απο το αυτί και χαμογέλασα.
Κ- Ο Κρις δεν έχει κανένα θέμα. Αντίθετα θα του άρεσε πολυ. Χαμογέλασε πονηρά και με κοίταξε.
Ε-ε εντάξει τοτε.
Β- λοιπόν παιδιά φτάσαμε. Κατέβητε. Και έχουμε την σκηνή με το φιλί μετα. Ειπε και άρχισε να γελάει.
Κατεβήκαμε κάτω φτιάξαμε τα κορίτσια τα φορέματα μας και περιμέναμε τα αγόρια να έρθουν. Είχανε πάει να παρκάρουν.
Σ- λοιποοοον;;
Ε- λοιπόν τι;
Σ- θα τον φιλήσεις;
Ε- ναι ρε σιγά ενα φιλί ειναι. Δεν σημαίνει κάτι.
Σ- ναι ναι..
Ε- ελα ρε κόψε. Έτσι κι αλλιώς με τον Κρις έχουμε μεγαλώσει μαζί. Θα ειναι πολυ περίεργο να ερωτευτώ τον παιδικό μου φίλο.
Είπα κάτι για να καλυφθω. Δεν ήθελα να μάθει κανένας τίποτα μέχρι να ήμουν εγω η ίδια σίγουρη.
Τους είδα να έρχονται και άρχισα να τρέμω. Ηταν τοσο υπέροχος. Ηταν ψηλός, γυμνασμένος δεν λεω αλλα δεν το πολυ πρόσεχα αυτό. Ηταν καστανόξανθος με καφέ μάτια. Και είχε ενα χαμόγελο..έρωτας. Ηταν τοσο υπέροχο. Με έπιασαν οι πεταλούδες στο στομάχι όσο πλησίαζε. Ήρθε. Με αγκάλιασε και μου ειπε:
Κ- και που λες..
Ε- Τι λεω;
Κ- δεν ξερω
Ε-ούτε εγω
Κ- Α πολυ ωραία.
Ε- Ναι.
Κ- Για το φιλί που λέγαμε..;
Ε- Ναι τι;
Οι υπόλοιποι είχαν μπει μέσα στο κλαμπ όποτε είμασταν μόνοι μας. Δεν μου απάντησε με τράβηξε απο το χερι και με πήγε να κάτσουμε σε μια παραλία απομονωμένη. Είμασταν μόνοι μας. Και ηταν τοσο ρομαντικά.
Κ- σ'αρεσει εδω;
Ε- καλα ειναι.
Καθήσαμε κάτω στην άμμο δίπλα δίπλα και μου έπιασε το χερι και κοιτούσαμε τα αστέρια. Σε κάποια φάση σηκώθηκε.
Κ- σήκω πάμε
Ε- που;
Κ- θα δεις.
Ε- φρόντισε να χαθούμε.
Κ- δεν χανόμαστε. Ερχόμουν εδω συνέχεια όταν ήμουν μικρός.
Ε- σου θυμίζω έχουν περάσει 4 χρόνια που είχες να έρθεις.
Κ- Αυτο το σημείο που θα σε πάω δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ. Ειναι τοσο υπέροχο.
Ε- καλα τοτε πάμε.
Περπατούσαμε στην άμμο χερι χερι. Όμως κανένας δεν μιλάγε. Περπατούσαμε για 10 λεπτά μέχρι που φτάσαμε σε κάτι βράχια.
Κ- Μπορείς να σκαρφάλωσεις;
Ε- Φοράω φόρεμα. Και θα βγουν ολα έξω.
Κ- σου υπόσχομαι δεν θα κοιτάξω.
Ε- Ναι ναι.
Κ- λοιπόν θα ανέβω εγω πρώτος για να σου δείξω και αφού θα έχω ανεβεί δεν θα μπορώ να δω.
Το σκέφτηκα λιγο αλλα μετα δέχτηκα.
Ε- καλα λοιπόν.
Ο Κρις άρχισε να σκαρφαλώνει και εγω τον θαύμαζα. Μάλλον είχα αρχίσει να τον ερωτεύομαι και αυτο δεν θα μου έβγαινε σε καλό.
Ανέβηκε πολυ γρήγορα και μετα ηταν η σειρά μου.
Κ- άντε ελα.
Σκαρφάλωσα και εγω αρκετά γρήγορα γιατί ειχα συνηθίσει με τα βράχια. Μου άρεσε απο μικρή να σκαρφαλώνω.
Ε- Κάτι μου θυμίζει αυτο το μέρος..
Κ- Το ξερω. Προχόρα και θα δεις.
Ε- φοβάμαι. Ειναι σκοτεινά.
Κ- ειμαι εγω εδω. Ειπε και με αγκάλιασε. Περπατούσαμε αγκαλιά μεχρι που φτάσαμε. Τοτε το θυμήθηκα αυτο το μέρος. Ηταν μια μικρή λιμνούλα πισω απο τα βράχια και μετα ηταν βουνό. Είχε έναν μικρό καταρακτη και γύρο απο την λίμνη άμμο. Εκει μας έφερναν οι μανάδες μας εμένα τον Κρις και τον Χανς όταν είμασταν μικροί. Μετα όταν είμασταν 8-9 εγω και ο Κρις ερχόμασταν συνέχεια εδω. Όποτε μαλωναμε με τα αδέρφια μας ή μας μάλωναν οι γονείς μας. Ηταν σαν το καταφύγιο μας. Είχαμε φτιάξει και μια σκηνή όταν είμασταν 12. Όταν είμασταν οι δυο μας τα ξεχνούσαμε ολα. Οτι προβλήματα και να είχαμε. Τοτε θυμάμαι που ειχα πάει εγω στην " κρευα" (έτσι λέγαμε την λίμνη επειδή την είχαμε βρει εμείς και πηγαίναμε εκει συνέχεια. Είχαμε σκεφτεί να την ο ονομάσουμε κρευα Κρις+Εύα= Κρευα.) επειδή ειχα μαλώσει με τον Γιάννη παρα πολυ άσχημα και δεν ήθελα να βλέπω κανέναν. Τοτε ήρθε ο Κρις με ενα καρπούζι και ενα μαχαίρι. Στην αρχή τον έδιωχνα αλλα μετα άρχισε και έκανε βλακείες με το καρπούζι και άρχισα να γελάω. Απο εκείνη την μερα ειχα να τον δω.
Κ- θυμήθηκες τωρα;
Ε- Ναι. Είπα χαρούμενη και τον αγκάλιασα.
Κ- έχουν περάσει 4 ολόκληρα χρόνια. Ειπε και έδειχνε πως το είχε νοσταλγήσει πολυ αυτο το μέρος.
Ε-πάμε να δούμε αν υπάρχει ακόμα η σκηνή και η πινακίδα;
Κ- πάμε.
Κι όμως υπήρχαν ακόμα. Τοτε μας ήρθαν πολλές ευχάριστες αναμνήσεις.
Κ- Εύα αυτο ειναι...εδω και τόσα χρόνια. Αυτο ηταν ειναι και θα ειναι.
Ε- πιο πράγμα;
Κ- Απο την πρώτη στιγμή που σε γνώρισα ήξερα πως είχες κάτι που χρειαζόμουν. Τελικά δεν ηταν απλώς κάτι. Εσυ ολόκληρη ήσουν αυτο που χρειαζόμουν και χρειάζομαι. Με ηρεμείς. Με κανείς άλλον άνθρωπο. Προς το καλύτερο πάντα...
Δεν πρόλαβα να απαντήσω και με άρπαξε και με φίλησε. Ένιωσα κάτι παρα πολυ δυνατό. Κάτι ξεχωριστό. Σαν να ολοκληρώθηκα. Τοτε πια ήμουν σίγουρη. Ήμουν ερωτευμένη μαζί του.
YOU ARE READING
Δυο χρόνια
Teen Fiction"Δεν τελείωσε,τίποτα δεν τελείωσε. Υποσχεσου μου θα με περιμένεις να γυρίσω...υπόσχεσου." Μου είπε και με αγκάλιασε. Τότε δάκρυα άρχισαν να πέφτουν από τα μάτια μου καθως του έλεγα το υποςχομαι.Και εκεινος φαινόταν, είχε βουρκώσει.Αλλα ποτέ δεν εκλε...