Δυο χρόνια

Part.13

Στην διαδρομή για το σπίτι είμασταν όλοι κουρασμένοι. Όποτε πέσαμε για ύπνο. Μετα απο μισή ώρα είχαμε φτάσει. Πήρε ο καθένας τα πράγματα του και πηγαμε σπίτια μας. Εκανα μπάνιο έβαλα τις μπιτζαμες μου χτένισα τα μαλλιά μου και πήγα να φαω.
Ντριν-ντριν.. Άκουσα να χτυπάει το κουδούνι. Ποιος να ναι τέτοια ώρα; Υποτίθεται όλοι κοιμούνται. Δεν περιμέναμε κανέναν. Ούτε εγω ούτε ο Γιάννης. Πήγα άνοιξα και ποιον να δω;! Ο Κρις!
Ε- μα καλα τι κανείς εδω;
Κ- θελω να σου πω κατι.. Ειπε στεναχωρημένος..
Ε-περνά μεσα κάλε.
Κ- Εύα.. Μη μου θυμώσεις..
Ε- λέγε τι έγινε;
Κ- φεύγω..
Ε-ΤΙΙ;;;; ΠΟΥ ΠΑΣ;;!
Κ- Γερμανία. Εύα φεύγω σήμερα.
Ειχα μείνει. Δεν καταλάβαινα τι μου έλεγε. Δεν θα τον ξανα έβλεπα. Τι θα εκανα μακρυά του; Πως θα πέρναγαν οι μερες; 730 μερες.. Βούρκωσα και δεν μίλησα.. Απλά έκατσα σιγά στον καναπέ πισω μου.
Ε- Υποτίθεται έφευγες σε 2 μερες. Μας είχαν μείνει άλλες δυο μερες.
Κ- δεν ήθελα να στο πω. Θα έφευγα χωρίς να σε χαιρετήσω. Δεν τους μπορώ τους αποχαιρετισμούς. Αλλα ειχα ανάγκη να σε δω. Να δω τα μάτια σου. Το χαμόγελο σου. Ειπε και με έπιασε απο το μάγουλο, έσκυψε και με φίλησε. Το τελευταίο μας φιλί..η τελευταία μας αγκαλιά. Ολα τελειώσαν. Και δεν το ήθελε κανένας απο τους δυο να τελειώσει. Η απόσταση.. Τα κατέστρεψε ολα.
Ε- δηλαδή αυτο ηταν; Τέλος; Είπα και έβαλα τα κλάματα."Δεν τελείωσε,τίποτα δεν τελείωσε. Υποσχεσου μου θα με περιμένεις να γυρίσω...υπόσχεσου." Μου είπε και με αγκάλιασε."υποςχομαι" του είπα .Και εκεινος φαινόταν, είχε βουρκώσει.Αλλα ποτέ δεν εκλεγε ηθελε να φαίνεται δυνατός. "Σ'αγαπαω,μην το ξεχάσεις αυτο όσο θα λείπω" μου ψυθίρισε και έφυγε. Καθως τον έβλεπα να φεύγει ένιωσα κατι να σπάει μέσα μου. Δεν άντεχα στη ιδέα ότι θα ξυπνάω και δεν θα τον βλέπω στην θάλασσα κάθε πρωί να με περιμένει, να βγαίνουμε το απογευμα στην πλατεία και να τον παρακολουθώ με τοση αφοσίωση την ώρα που έπαιζε μπαλα. Δεν το άντεχα. Αισθανομουν μιση μακριά του.. Ένιωσα σαν κάποιος να μου ξεριζώνει κατι απο μεσα μου. Ο Κρις ειχα απομακρυνθεί αρκετά απο το σπίτι μου. Βγήκα έξω στην αυλή να τον δω. Ήθελα να τον χορτάσω. Γύρισε πισω και με είδε.
Κ- Ευαααα
Ε- Ναιι φώναξα.
Κ- Σ'αγαπαω.
Ε- και εγω,.! Είπα με λυγμούς. Δεν ξερω αν με είχε ακούσει.
Κ- μην με ξεχάσεις.
Ε- θα σε περιμένω.!
Δεν ξερω αν μου είχε απαντήσει. Δεν θυμάμαι. Ειχα πέσει κάτω και έκλαιγα. Ηταν τοσο πολυ σημαντικός για εμένα. Δεν ξερω αν μπορείς να καταλάβεις..
Γιαν- Γιατι κλαις;
Ε- έφυγε..
Γ- ελα ηρεμίσε.. Ειπε και με πήρε αγκαλιά.
Ε- δεν μπορώ..
Γ- προσπάθησε.
Ε- σε παρακαλάω πάμε σπίτι στην Αθήνα. Εδω ολα μου τον θυμίζουν.
Γ- μεθαύριο το απόγευμα φεύγουμε.
Ε- γιατί οχι αύριο;
Γ- δεν γίνατε Εύα. Κάνε υπομονή.
Ε- Τουλάχιστον να μην πηγαίνουμε σε αυτή την θάλασσα. 
Γ- εντάξει..
Σηκώθηκα πάνω και πήγα στο δωμάτιο μου.
~πλευρά Σοφίας~
Γύρισα σπίτι μου εκανα μπάνιο, έβαλα τις μπιτζαμες μου και πηρα κατι να τσιμπήσω καθώς έβλεπα τηλεόραση. Σε δυο μερες φεύγει. Σκέφτηκα. Γαμο δεν τον έχω χορτάσει. Μου λείπει ήδη.
Χ- Σοφία; Εισαι μεσα;
Σ-ποιος ειναι;
Χ- εγω
Βγήκα στην αυλή να δω ποιος ηταν. Ο Χανς. Τι φάση; Αφού κοιμόταν. Πως ειμαι έτσι; Κατέβασα κάτω τα μαλλιά μου και πήγα και του άνοιξα.
Σ- τι κανείς εδω παιδάκι μου; Δεν κοιμάσαι;
Χ- Σε σκεφτόμουν. Ειπε και έσκυψε και με φίλησε.
Σ- ώστε με σκεφτόσουν ε; Είπα παιχνιδιάρικα.
Χ- Ναιι. Απάντησε και με ξανα φίλησε.
Σ- θα έρθεις μεσα;
Χ- γιατί τι θες να κάνουμε μεσα; Ειπε με ενα πονηρό υφάκι και μιυ έκλεισε το μάτι.
Σ- ελα βλάκα σκάσε.
Χ- κάνε με.
Σ- σκύψε ρε βλάκα και θα σε κάνω
Έσκυψε και τον φίλησα. Μπήκαμε μεσα και κάτσαμε στον καναπέ.
Χ- ωραίο καιρό έχει σήμερα.😂
Σ- συμφωνώ😂
Χ- ναι ε; Ειπε και άρχισε να με γαργαλάει.
Σ- και που λες; Γιατί ήρθες απο εδω;
Χ- ήρθα να δω το κορίτσι μου για τελευταία φορά κακό ειναι;
Σ- Οπα κάτσε.! Τι τελευταία;! Δεν κατάλαβα. Για ξανα πες το άλλη μια.
Χ- εμμ ναι... Να σε μισή ώρα φεύγω .. Ειπε γρήγορα και κοίταξε κάτω αμήχανα.
Σ- Τι φεύγεις; Σε δυο μερες φεύγεις.
Χ- Σήμερα φεύγω. Ειπε σοβαρά. Είχε βουρκώσει.
Σ- Σε παρακαλώ πες μου οτι μου κανείς πλάκα. Σε παρακαλώ! Είπα και άρχισα να Κλαιω.
Χ- μακάρι να ηταν πλάκα..
Δεν μπορούσα να του απαντήσω. Δεν ειχα καταλάβει ακόμα το τι μου είχε μόλις πει. Με αγκάλιασε και με φίλησε. Σηκώθηκε και έφυγε.
"Σ αγαπω" ψυθίρισε.."μην με ξεχάσεις ΠΟΤΕ" τα τελευταία του λόγια.. "Δεν πρόκειται."
Έφυγε.. Αυτο ηταν. Τέλος. Τωρα άρχισα να συνειδητοποιώ τι έγινε. Σηκώθηκα και έτρεξα κλαίγοντας στο σπίτι της Ευας. Μπήκα στο δωμάτιο της και την είδα ξαπλωμένη στο κρεβάτι της και κοιτούσε το ταβάνι. Τα μάτια της είχαν πριστει απο το κλάμα λογικά και ηταν τοσο ανέκφραστη. Δεν την ειχα ξανα δει τοσο χάλια. Πήγα και έκατσα δίπλα της.
Σ- έφυγαν..
Ε- το ξερω..
Σ- αυτο ηταν;
Ε- αυτο.
Σ- και τωρα;
Ε- εγω θα τον περιμένω. Του το υποσχέθηκα. Για εκείνον δεν ξερω.
Σ- Πφφ..
Δεν μιλάγαμε. Απλά κοιτάγαμε το ταβάνι.  Και μου ήρθαν όλες οι αναμνήσεις.