Δυο χρόνια

{.19}

Οι ώρες πέρασαν. Σχολάσαμε επιτέλους.! Πήγα σπίτι. Χωρίς να χαιρετίσω κανέναν. Δεν με είχαν συνηθίσει. Πάντα τους χαιρεταγα όλους. Σήμερα όμως δεν ειχα όρεξη. Μπήκα μεσα και ανέβηκα στο δωμάτιο μου να αλλάξω. Έφτιαξα καφέ και πήγα να κάνω τα μαθήματα μου. Όμως δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ με τίποτα. Ολα τα γράμματα σχημάτιζαν το όνομα του. Μου λείπει. Θελω τοσο πολυ να του στείλω. Αλλα οχι. Ετςι το επέλεξε εκείνος.

~πλευρά Κρις~
Γιατί δεν στέλνει; Πάντα όποτε τα εκανα θαλασσα με συγχωρούσε. Τωρα τι άλλαξε; Θα ερθει και η Γκρέτα σε λιγο και θα μαλώσει με τον Χανς ετςι και την δει και ποιος τους ακούει μετα και τους δυο.
Ωχ ήρθε. Μακάρι να μην ειναι στο σαλόνι ο Χανς. Παω να ανοίξω. Ευτυχώς δεν ειναι εδω.
Κρ- πέρασε μεσα.
Με φίλησε και μπήκε μεσα.
Κατευθυνθήκαμε προς το δωμάτιο μου ε και έγινε οτι έγινε. Μετα καθήσαμε και είδαμε τηλεόραση, φάγαμε και γενικά περάσαμε πολυ ωραια. Και ετςι περνούσαν οι μερες. Με την Γκρέτα τα φτιάξαμε και ειμαστε 3 μήνες μαζι. Την Εύα την σκέφτομαι συχνά αλλα φροντίζει η Γκρέτα γι αυτο. Με κανει να την ξεχνάω. Την ειχα ξεχάσει τελείως μέχρι που οι γονείς μου μπυ είπαν πως θα μας φιλοξενούσαν οι γονείς της Ευας τα Χριστούγεννα. Θα μέναμε σπίτι της για δυο βδομάδες. Ο Χανς και η Σοφία ηταν μεσα στην τρελή χαρα. Όπως επίσης ήμουν και εγω που θα την έβλεπα. Αλλα ντρεπόμουν. Δεν ειχα το θάρρος να την κοιτάξω στα μάτια. Ειχα λιγότερο απο έναν μήνα να τα διορθώσω. Θα φεύγαμε μια μερα πριν τα γενέθλια μου και θα τα γιόρταζα μαζι με την Εύα. Έπρεπε να χαίρομαι γι αυτο..Αλλα ετςι όπως τα εκανα..

~πλευρά Ευας~
Οι μερες πέρασαν..τρεις μήνες απο τοτε που έχουμε να μιλήσουμε. Κανένα σημάδι ζωής. Ο Νίκος και η Διονύσια τα φτιάξανε και προσπαθούν και οι δυο να μου βρουν κάποιον για να μην μένω μόνη μου οταν βγαίνουν οι δυο τους. Αλλα πραγματικά δεν με πειράζει να μείνω σπίτι και να δω ταινίες. Ναι ειμαι αυτο το είδος κοριτσιών. Που προτιμούν να μείνουν σπίτι. Επίσης σε λιγότερο απο έναν μήνα θα ερχόταν ο Κρις. Έπρεπε να με δει πιο όμορφη απο ποτέ. Να δει τι έχασε.
Σήμερα ταξιδεύει ο Κρις. Θα πάμε με την οικογένεια μου και την Σοφία να τους πάρουμε απο το αεροδρόμιο. Η Σοφία θα του έκανε έκπληξη. Ηταν τοσο χαρούμενη που θα τον έβλεπε. Και εγω χαιρόμουν που θα τον έβλεπα αλλα δεν ειναι δικός μου πια. Και ούτε θα ξανα γινει..
"Σε δέκα λεπτά θα ειναι εδω" ειπε η μητέρα μου.
Σ- ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ.! Να τος
Ειπε και μου τον έδειξε. Ηταν και οι δυο μπροστά μαζι και πισω ηταν οι γονείς τους. Ηταν τοσο όμορφος. Είχε ψηλώσει. 1,90 πήγε. Είχε ομορφύνει. Ηταν τοσο υπέροχος.