Δυο χρόνια

{.16}

Β"Εύα πρέπει να ξυπνήσεις κάποια στιγμή"
Το μονο που εκανα ηταν να σηκώσω λιγο το κεφάλι μου και να αλλάξω πλευρό.
"Εύα σήκω.!" Φώναξε και άνοιξε τις κουρτίνες.
"ΚΑΙΓΟΝΤΑΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ!" Φώναξα και κουκουλώθηκα με το σεντόνι.
"Εύα αν δεν σηκωθείς μέχρι το τρία θα φέρω ενα μπουκάλι με νερό και θα σε κάνω μούσκεμα"
"Καλα καλα σηκώνομαι μωρε" είπα και τινάχτηκα.
"Γρήγορα βλέπω σηκώθηκες" ειπε και μου έκλεισε το μάτι με ενα στραβό χαμογελάκι.
"Άμα σε απειλεί η μητέρα σου πως θα σε κάνει μούσκεμα λογικό μου φαίνεται" της απάντησα ειρωνικά.
"Μμμ..Αντε να ξυπνήσεις και τον Γιάννη και κατέβητε για να φάτε πρωινό"
"Πάω" είπα καθώς έτριβα τα μάτια μου.
Άνοιξα την πόρτα και κατευθύνθηκα προς το δωμάτιο του Γιάννη.
Ε- ε γίδι ξυπνά.! είπα και τον σκούντηξα με δύναμη.
Γ- Μμ..τι ώρα ειναι;
Ε- 7:00
Γ- και γιατί με ξυπνάς μωρε απο τις 7:00;
Ε- έχουμε σχολείο ξέρεις
Γ- σήμερα;
Ε- έτσι λεω..είπα ειρωνικά ελα σήκω όμως.! Τον αγρίεψα και τον έσπρωξα κάτω απο το κρεβάτι
Γ- σιγά μωρε.!
Σηκώθηκε.! (Επιτέλους) κατεβήκαμε κάτω να πάρουμε το πρωινό μας. Ο Γιάννης με τον πατέρα μου πήγαν και κάθισαν στο τραπέζι και συζητούσαν για το ποδόσφαιρο ενώ εγω με την μητέρα μου ετοιμάζαμε το πρωινό στην κουζίνα.
"Με πήρε τηλέφωνο η Δάφνη." Ειπε και μου χαμογέλασε.
Ε- και τι σου ειπε;
Μ- οτι θα έρθουν για Χριστούγεννα και τους είπα να έρθουν εδω να τους φιλοξενήσουμε.
Ε- τι λες ρε μαμά; Και ο μπαμπάς;
Μ- θα του μιλήσω. Πρέπει να σταματήσει αυτή η βλακεία.
Ε- Δηλαδή αν συμφωνήσει ο μπαμπάς θα ερθει να μείνει σπίτι ο Κρις και ο Χανς;!😱
Μ- Ναι😉
Χάρηκα τοσο πολυ. Θα εμένα στο ίδιο σπίτι με τον Κρις για 5 μερες!! Δεν σκεφτόμουν τίποτα αλλο παρα μονο να περάσουν οι μερες και να ερθει ο Κρις.
Σερβίραμε το φαγητό και καθήσαμε να φάμε όλοι μαζι. Εγω έφαγα βιάστηκα και ανέβηκα πάνω να ετοιμαστώ.
8 παρα 15 χτύπησε το κουδούνι ο Λευτέρης. Πηρα την τσάντα μου και φύγαμε.
Ε- λέγε τι ήθελες;
Λ- Να τα ξανα βρούμε.. Ειπε και έπιασε τον σβέρκο του ενώ κοιτούσε κάτω. Ντροπαλά
Ε- για κανένα λόγο.!
Λ-Γιατι ρε συ Εύα;
Ε- προχώρησα Λευτέρη. Και θα σου συνιστούσα να κανείς και εσυ το ίδιο.
Λ- Δεν θελω.! Φώναξε και σταμάτησε. Μου κράτησε τα χέρια..Ακόμα σε θελω.. Μου ειπε και προχώρησε μπροστά βιαστικός. Ειχα μείνει πισω και τον κοιτούσα να φεύγει. Στεναχωρήθηκα..επειδή όπως και να έγιναν τα πράγματα ήμουν τρία χρονια με αυτο το άτομο. Είχε διαμορφώσει τον χαρακτήρα μου και γενικά πάντα ηταν εκει για εμένα όποτε τον χρειαζόμουν. Τον αγαπούσα αλλα σαν φίλο μονο. Τωρα ο μόνος που με ένοιαζε ηταν ο Κρις και το αν θα ερχόταν τα Χριστούγεννα. Μου λείπει τοσο πολυ.. Τα κάστανα μαλλιά του, τα καφέ μάτια του, το ύψος του, οι αγκαλιές του, τα φιλία του, το υπέροχο χαμόγελο του..γενικά μου λείπει.. Μακάρι τωρα που θα έμπαινα στην τάξη να μας έλεγε ο καθηγητής " απο εδω ο καινούριος σας συμμαθητής" και να μας παρουσιαζε τον Κρις. Αν και ειναι μια τάξη μεγαλύτερος αλλα δεν πειράζει...
Με τα πολλα έφτασα στο σχολείο, όπου εκει με περίμενε η κολλητή μου η Διονύσια να της τα πω ολα.!
Ε- Καλημεραα μου ελειψες μωρη βρώμα .!ειπα και την αγκάλιασα σφιχτά. Εκείνη μου ανταπέδωσε την αγκαλιά.
Δ- Και μένα..Αντε ξεκινά λέγε τι έγινε όλο το καλοκαίρι.; Κατι για έναν Γερμανό που ήσασταν φίλοι απο μικροί πρόλαβες να μου πεις και μετα ούτε ενα τηλέφωνο.. Ξεκινά και λέγε..!
Ε- Λοιπόν..ειπα με ενα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά. Μου αρεσε παρα πολυ να μιλάω για εκείνον. Ξεκίνησα να της λεω για ολα αυτά που έγιναν το καλοκαίρι και εκείνη με άκουγε με τοσο πολυ προσοχή.
Δ- Ούτε ταινία να ηταν.!😱😍
Μου απάντησε οταν τελείωσα.
Ε- το ξερω.. Ειπα χαρούμενη αλλα και κάπως στεναχωρημένη..
Δ- Και τωρα ;!
Ε- Τι;
Δ- είστε ακόμα μαζι;
Ε-Ναι :)
Δ- μια χαρ..Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει, χτύπησε το κουδούνι. Μπήκαμε στις σειρές μας,κάναμε προσευχή και ανεβήκαμε στις τάξεις μας. Ευτυχώς φέτος ειμαι μαζι με την Διονύσια!:)
Καθήσαμε στο ίδιο θρανίο, βγάλαμε τα βιβλία μας και καθώς περιμέναμε τον καθηγητή μιλάγαμε για τον Κρις. Πως ειναι εμφανισιακά και το οτι μπορεί να ερθει τα Χριστούγεννα και να μείνει σπίτι μου.
Δ- Αλήθεια θα ερθει να μείνετε στο ίδιο σπίτι;
Ε- Αν συμφωνήσει ο πατέρας μου ναι:)
Δ- Τυχερή.. Ρε κάτσε τον Λευτέρη τον ξέχασα. Τι γίνεται με αυτόν;
Ε- χωρίσαμε..αν και εκείνος θέλει να τα ξανα βρούμε εγω του ξεκαθάρισα πως δεν υπάρχει περίπτωση.
Δ- όπως θες..
"Καλημέρα παιδιά"
"Καλημέρα"
Πφφ..ήρθε ο καθηγητής...πρώτη ώρα μαθηματικά.! Υπέροχα..τα σιχαίνομαι τα μαθηματικά..
Καθόμουν στο τελευταίο θρανίο όποτε οτι και να εκανα δεν με έβλεπε.Εβαλα τα ακούστηκα μου,έβγαλα ενα μπλοκ ζωγραφικής που ειχα πάντα μαζι μου,ενα μολύβι και άρχισα να ζωγραφίζω. Μου αρεσε παρα πολυ η ζωγραφική. Αισθανόμουν ελεύθερη. Δεν σκεφτόμουν τίποτα και το χερι μου πήγαινε μονο του. Ειχα αφερεθει για λιγο αλλα με σκουντηξε ο Διονύσια και συνήλθα.
Δ-Εύα.! Ψυθίρισε
Ε- τι έγινε;
Δ- λες μάθημα.!
Ε- Α τι ρώτησε;
Δ- δεν άκουσα. Πες οτι δεν κατάλαβες και να το ξανα εξηγήσει.
Ωχ..
"Κύριε μπορείτε να μου την ξανα εξηγήσετε την άσκηση; Δεν την κατάλαβα" ειπα και περίμενα να αρχίσει τα γνωστά του τύπου "Αφού δεν με άκουσες"
"Παλι ζωγραφίζες"
"Που ειναι το μυαλό σου"
Αλλα ευτυχώς με έσωσε το κουδούνι για αλλαγή. Ιστορία..
Είχαμε πέντε λεπτά μέχρι να ερθει η καθηγήτρια και συνέχισα εγω να ζωγραφίζω..
Δ- ρε σε πειράζει να πάω να κάτσω μπροστά με την Άννα;
Ε- γιατί;
Δ- δεν βλέπω καλα
Ε- Α οκευ..οχι ρε συ πήγαινε σιγά.
Δ- σίγουρα έτσι;
Ε- ναι ρε θα στο έλεγα.
Δ- οκευ.
Πήρε τα πράγματα της και πήγε στο μπροστά θρανίο. Έτσι κι αλλιώς δεν μου αρεσε να μιλάω στην τάξη μονο να ζωγραφίζω..ξερω λιγο περίεργο αλλα ναι..
Μπήκε μεσα η καθηγήτρια μαζι με ενα καινούριο αγόρι. Ψηλός,ξανθός με γκρίζο γαλαζοπράσινα μάτια και φαινόταν πως είχε πολυ ωραίο σώμα. Ολα τα κορίτσια τον κοιτούσαν απο πάνω μέχρι κάτω λες και του έκαναν ακτινογραφία.
"Λοιπόν παιδιά απο εδω ο καινούριος σαν συμμαθητής. Τον λένε Νίκο και πρόσφατα μετακόμισε απο την Γερμανία εδω με την οικογένεια του.
Λοιπόν Νίκο πήγαινε κάτσε δίπλα στην Εύα αφού δεν έχει άλλες κενές θέσεις και μετα τα βρίσκεται το πως θα κάθεσαι"
Του έδειξε την θέση δίπλα μου και εκείνος κατευθύνθηκε προς το μέρος μου. Έβγαλα την τσάντα μου απο δίπλα και καθήσε.
"Εύα χάρηκα."του ειπα χαμογελοντας και του έδωσα το χερι μου.
"Νίκος" μου απάντησε και μου ανταπέδωσε το χαμόγελο.
Συνέχισα τη ζωγραφιά μου και εκείνος έβγαλε το βιβλίο της ιστορίας
Ν- έχεις ενα στύλο;
Ε- Αμε
Ν- ευχαριστω
Ε- τίποτα
Αρχίσαμε το μάθημα και συνέχισα να ζωγραφίζω.
Ν- ζωγραφίζεις πολυ ωραία 😊
Ε- ευχαριστω αν και δεν νομίζω.
Ν- καλα μην με ακούς.
"Μήπως γνωρίζεται κατι για της ομάδες...."
Δεν άκουσα τι ρώτησε και ρώτησα τον Νίκο αν άκουσε
Ε- τι ειπε;
Ν- ρώτησε αν γνωρίζουμε κατι για τις ομάδες σαν την φιλική
Ε- τι ομάδα ειναι αυτή;
Ν- ποδοσφαίρου
Ε- αλήθεια; Και που παίζει;
Ν- στο Καραϊσκάκη..ειπε ειρωνικά
Ε- οκευ
(σήκωσα το χερι μου.)
Ν-κατέβασε κάτω το χερι σου παιδάκι μου..ομάδας σαν την φιλική εταιρία θέλει
Ε- ααα... Ρεζίλι... Ειχα κατακόκκινισει.
Ν- πλάκα έχεις...ειπε και μου χαμογέλασε. Είχε τοσο ωραίο χαμόγελο.
Ε-Ευχαριστω;!
Ν- να σου πω σε 2 χτυπάει το κουδούνι θα με ξεναγήσεις στο σχολείο;
Ε- Αμε :)
Χτύπησε το κουδούνι και βγήκα έξω απο την τάξη μαζι με τον Νίκο..ηταν πιο ψηλός απο οτι νόμιζα. Γύρο στο 1,94 και εγω ειμαι 1,60 και με το ζόρι. Φαινόταν γίγαντας δίπλα μου.! Πηγαμε του έδειξα το κυλικείο, τις τουαλέτες, το χημείο, την αίθουσα καλή τεχνικών, την αίθουσα πληροφορικής, της τεχνολογίας, το προαύλιο και γενικά όλο το σχολείο.
Ν- ωραίο σχολείο..ειπε κοιτώντας γύρω του.
Ε- ε ναι καλό ειναι
Ν- ναι.. Να σου πω χωρίς παρεξήγηση το απόγευμα έχεις κανονίσει κατι;
Ε- οχι
Ν- θες να βγούμε και να μου δείξεις και το μέρος;
Ε- φυσικά αλλα το ξεκαθαρίζω απο τωρα..φιλικά μονο
Ν- ναι ρε συ. Δεν ειμαι ο τύπος που με το καλησπέρα σας θα στα ζητήσω. Απλά μου φαίνεσαι πολυ καλή κοπέλα και θελω να σε γνώριςω καλύτερα.
Ε- ωραία.
Πέρασαν και οι υπόλοιπες ώρες συζητώντας με τον Νίκο. Δεν λεω ωραίο παιδί αλλα δεν μπορώ να τον δω αλλιώς. Χτύπησε το κουδούνι για να σχολιάσουμε και προσφέρθηκε ο Νίκος να με πάει σπίτι. Δέχτηκα και καθώς πηγαίναμε ανακαλύψαμε πως μέναμε ακριβως απέναντι. Υπέροχα..