Κεφάλαιο 2

2.3K 179 13
                                    

Δύο εβδομάδες έμεινε κλεισμένη στο δωμάτιο της χωρίς να κάνει τίποτα απολύτως. Περνούσε τον χρόνο της κοιτώντας το ταβάνι καθώς ένιωθε το μίσος της για τον Άρη και την παρέα του να μεγαλώνει. Τέλη Ιουνίου ο Βασίλης εκνευρίστηκε τόσο με την απάθεια της που όρμησε μέσα στο δωμάτιο της και άρχισε να φωνάζει.

Βασίλης: Βαρέθηκα να σε βλέπω να κλαις για αυτόν τον ηλίθιο. Φτάνει πια. Τώρα θα σηκωθείς από το κρεβάτι και θα κάνεις ένα μπάνιο για να γίνεις άνθρωπος.

Άννα: Παράτα με ήσυχη, δεν θα ξανά βγω ποτέ από εδώ μέσα.

Βασίλης: Τελείωσε το κρυφτούλι, από αύριο θα βγεις από το σπίτι σου. Επιτέλους σταμάτα να κρύβεσαι.

Άννα: Γιατί; Δεν λείπω σε κανέναν. Είμαι ένα τίποτα!

Ο Βασίλης μαλάκωσε την έκφραση του, έκατσε στο κρεβάτι της και της έπιασε το πρόσωπο μαλακά μέσα στα χεριά του. Ήταν τόσο κοντά που τα χείλια τους απείχαν μεταξύ τους λίγα εκατοστά μόνο.

Βασίλης: Αυτό να μην το ξανά ακούσω! Είσαι μία από τις πιο όμορφες και έξυπνες κοπέλες που ξέρω και μην επιτρέψεις ποτέ σε κανέναν να σε πείσει για το αντίθετο.

Δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια της. Ο Βασίλης σκούπισε τα δάκρυα της με τα χέρια του.

Βασίλης: Τέλος τα δάκρυα, εντάξει; Και από αύριο ξεκινάμε γυμναστική μαζί.

Άννα: Εντάξει, από αύριο τέλος η κλάψα.

Βασίλης: Άντε τώρα να κάνεις ένα μπάνιο γιατί σκυλοβρωμάς.

Η Άννα σηκώθηκε από το κρεβάτι, του πέταξε ένα μαξιλάριστο κεφάλι και έπειτα βγήκε από το δωμάτιο. Ο Βασίλης έπεσε πίσω καιάρχισε να γελάει. Είχε καταφέρει επιτέλους να τη σηκώσει από τοκρεβάτι    

Ο Παιδικός μου ΈρωταςWo Geschichten leben. Entdecke jetzt