Ο Παιδικός μου Έρωτας

Κεφάλαιο 28

ΒΑΣΙΛΗΣ

      Έχει μια εβδομάδα να πατήσει σπίτι της, ξέρω ότι το κάνει για να με αποφύγει όπως ξέρω ότι μένει και με την μητέρα της αφού πήγα από την γειτονιά και την είδα να βγαίνει από το πατρικό της. Η κατάσταση είναι ποιο σοβαρή από όσο πίστευα, θα πρέπει μείνω όσο χρειαστεί, ίσως και για πάντα στην Ελλάδα. Ευτυχώς συμφώνησα με το γραφείο θα δουλεύω από το σπίτι, μέχρι να καταφέρω να γυρίσω Ισπανία. Είτε για να κλείσω τους λογισμούς μου είτε για να μείνω για πάντα, θα εξαρτηθεί από την εξέλιξη της σχέσης μας.

      Την έκτη μέρα αποφάσισα ότι της έδωσα αρκετό χρόνο να ηρεμήσει και είχε έρθει η ώρα να μιλήσουμε. Οπότε έκατσα έξω από το πατρικό της όλη μέρα και περίμενα να γυρίσει από το γραφείο. Όταν την είδα να φτάνει στην πόρτα πετάχτηκα από το αυτοκίνητο.

Βασίλης: Αννα περίμενε
Αννα: Τι θες Βασίλη, νόμιζα ότι με το να μην έρχομαι σπίτι έκανε ξεκάθαρο ότι δεν θέλω να σε δω

Βασίλης: Ρε Αννα έλα να μιλήσουμε σαν ενήλικες, άσε τα κρυφτό

Αννα: Εντάξει πάμε μέσα όμως μην μας ακούνε όλοι

      Μόλις μπήκε στο σπίτι η μανά της βγήκε από την κουζίνα να την χαιρετίσει, αλλά όταν είδε τον Βασίλη κοκάλωσε.

Αννα: Μαμά μπορείς να μας αφήσεις λίγο μονούς, χωρίς σχόλια σε παρακαλώ

Μητέρα: Εντάξει πάνω θα είμαι άμα με χρειαστείς κάτι

      Η μητέρα της αποχώρισε ευτυχώς χωρίς να σχολιαστή την παρουσία του.

Βασίλης: Αννα σε παρακαλώ γυρνά σπίτι σου, άμα θες δεν θα σε ξανά ενοχλήσω θα είμαι απέναντι και θα περιμένω, εγώ το μόνο που ήθελα όταν αποφάσισα να γυρίσω στην Ελλάδα ήταν να μιλήσουμε και ίσως να ξανά γίνουμε φίλοι, ο γάμος του Παύλου ήταν απλά η αφορμή

Αννα: Ποσό καιρό θα μείνεις στην Ελλάδα ακόμα;

Βασίλης: Δεν ξέρω όσο χρειάζεται για να μιλήσουμε

Αννα: Εντάξει δώσε μου λίγες μέρες να ηρεμήσω και θα τα πούμε

Βασίλης: Ευχαριστώ αυτό θέλω μόνο, να σε ρωτήσω κάτι;

Αννα: Αν και φοβάμαι ότι δεν θα μου αρέσει, ρωτά

Βασίλης: Γιατί έχεις κρεμάσει ένα άγγελο διπλά δακτυλίδια που σου χάρισα;

Αννα: Απλά μου άρεσε μόνο για αυτό

       Την πλησίασε ώστε να είναι σε απόσταση αναπνοής και την χάιδεψε το μάγουλο. Με ένα άγγιγμα του την έκανε τόσο ευάλωτη, το μόνο που ήθελε ήταν να πέσει στην αγκαλιά του αλλά όχι δεν θα του έκανε την χάρη, ο Βασίλης έσκυψε κοντά στο αυτί και της ψιθύρισε.

Βασίλης: Δεν πειράζει άμα δεν θες να μου δώσεις μια ειλικρινή απάντηση θα περιμένω

     Υστέρα από αυτό έφυγε, αφήνοντας μια Αννα κουρέλι πάλι. Από τότε που είχε γυρίσει στην Ελλάδα πάλευε με τον ίδιο της τον εαυτό δεν ήξερε τι να κάνει. Η καρδιά της, της έλεγε να πέσει στην αγκαλιά του ενώ το μυαλό της, της το απαγόρευε.

Μητέρα: Αγάπη μου είσαι καλά;

Αννα: Όχι, είμαι ένα κουρέλι από τότε που γύρισε

Μητέρα: Τον αγαπάς ακόμα μετά από τόσα χρονιά;

Αννα: Ναι, φοβάμαι ότι θα με ξανά πληγώσει

Μητέρα: Εγώ πιστεύω ότι για αρχή πρέπει να του μιλήσεις, να μάθει την αλήθεια για να ηρεμήσεις και εσύ

Αννα: Δεν ξέρω μαμά, πονάει πολύ αυτό το θέμα δεν θέλω να το συζητήσω, πάω να ξαπλώσω

Μητέρα: Εντάξει μωρό μου, άμα με χρειαστείς θα είμαι στην Λητώ

     Η Αννα ανέβηκε την σκάλα με τα χίλια ζόρια χωρίς να απάντηση στην μητέρα της. Μόλις μπήκε στο δωμάτιο, έπεσε με φορά στον κρεβάτι και άρχισε να κλαίει. Ποιον ακούς σε αυτή την περίπτωση το Μυαλό ή την Καρδιά.