He is Mine (under revision)

Chapter Fifty Five

Sa mga nag tiyaga na basahin ang He is Mine! Thank you and Sorry kasi maraming mali sa gawa ko. Tulad ng palagi kung sinasabi hindi po ako author. Gawa-gawa ko lang to kapag hindi ako busy sa pamilya ko at sa trabaho ko. Sa mga ayaw ag nag co-comment ng hindi maganda, please lang huwag nyo ng ituloy ang pag babasa kung ika-bobo nyo din lang gawa ko. Salamat!

********

 -Iyana-

Sunod-sunod na lunok ginawa ko as I heard that song. Wooaa!  I didn’t expected  this, I mean having this chu-chu, when I a bride walk down the aisle with that wedding march!  I thought I just walk with that usual wedding march, Dan-dan-dadan sounds. Wooow! Pinaghandaan talaga kasal ko, a mind blowing wedding. Even without me, I mean in preparation, without my effort It’s totally and fully detailed talaga. I can't believe it!   Parang hindi ako ang ikinakasal ah! damn! Bongang-bonga. From the Church decoration I can't believe it, flowers and everything talagang pinag-isipan.  Can’t imagine na ganito ginawa nilang pag hahanda sa kasal ko. Grabe, deserve ko ba to? Napalunok ako.  A big wow! And a big bravo to the one who decided to be sang that song as my wedding march! I love that song very much!  Hindi ko tuloy napigilan sarili ko na mapangiti ng sobrang lapad, at parang gusto'ng pumatak din ng mga luha ko. They make my big day memorable. This is my dream wedding, a wedding that every woman dreams off. It was beyond from my expectations. Grabe!

"Bride it's your turn. Be ready! Your so lovely, Good luck!" Saad ng nakangiti na babae, I am so sure siya ang coordinator siya kasi ang punong abala sa lahat, and thanks to her for making everything's okay, later after mass pasasalamatan ko siya. Ginantihan ko siya ng isang tipid na ngiti, at kinalma ko na sarili ko. So, ito na to, Ito na talaga to Iyana. And I hated myself, kanina pa kasi ako kinakabahan eh! Sobrang lakas ng pintig ng puso ko. 

I inhale and exhale! Ito na to talaga! Before I step in ipinikit ko muna mga mata ko. Wala ng atrasan IYana. Go na to! I opened my eyes and took a deep breath again, ng medyo okay na pakiramdam ko ngumiti ako at saka sinimulan ko na ang pag lalakad ng dahan-dahan, it's my moment so dapat kung nam-namin, once  lang to kaya i need to enjoy every seconds I had, I will cherish this forever so dapat dahan-dahan lang.  I saw my Nanay standing at the center of the aisle's she's waiting for me. Naman may bride jitters yata ako, nanginginig kasi ako! Hmm! Naka dagdag sa kaba ko iyo'ng mga unfamiliar people inside the church, focus na focus sa akin ang mga mata nila. And I am pretty sure from my head to my foot titig na titig sila. I hate having this super perfect people kuno arround me. Ahh! I don't care about them, just what I said, I will enjoy my moment, audience lang sila so bahala sila.

"I love you Anak! Ang ganda-ganda mo." Mangiyak-ngiyak na saad ni Nanay ng nakatayo na ako sa harapan niya. Finally! Naka abot din ako sa kinatatayuan ng aking Ina, akala ko mawawalang malay na ako sa sobrang kaba. Ganito pala ang ikinakasal? Grabe nakaka matay ang kaba! I smiled at my mother as she cupped my face, she's so happy pero naiiyak ito. And the feeling is mutual, naiiyak din ako habang naka titig sa kanya, hay kung buhay lang sana tatay ko sana dalawa sila ang mag hahatid sa akin sa altar. Kainis! Emo.....

"I love you too Nanay, And syempre ang ganda nyo din po." Ganting bati ko sa kanya saka ko siya niyakap ng mahigpit.

"Sus! Dito pa tayo nag bolahan sa gitna ng simbahan. Lika na Nak, nag hihintay na asawa mo oh!" Nakangiti pero lumuluhang wika ni Nanay. Kumalas kami pareho sa pag kakayakap sa isat-isa. I smiles at her at pinunasan niya iyong mga  luha sa gilid ng aking mga mata, a proud and a happy Nanay, naks nakaka iyak... Her we go... The tradition. Ihahatid niya ako sa altar. I mean ihahatid niya ako kay Anthon at sa parents nitong nag hihintay sa akin sa paanan ng altar. And speaking of him, I drew a deep breath habang naka hawak sa braso ni Nanay, nag sisimula na kasi kaming mag lakad. My eyes roamed in the altar and there for the first time as I arrived in the country ngayon ko lang siya na silayan. And damn! Napalunok ako while my eyes focusing on him! Nag-init muli gilid ng mga mata ko, ayon siya  “Anthon” even from afar he looked so damn handsome in white tux.