He is Mine (under revision)

Sixty - FoUr

Sabi nga nila kay bilis lang lumipas ang mga araw. And today is our second  weeksary us a husband and wife a real couple.  Two weeks na kami pero parang walang improvement na nagyayari sa aming dalawa. After that late na umuwi siya at pag sabihan ko ng kung anu-anu ilang na ilang na siya sa akin, parang takot na takot siya na mag kasalang muli o kaya ay may masabi na hindi tama. Nakakasira na ng bait sa bawat araw eh stranger pa din kami  sa isat-isa. Minsan di ko mapigalan ang umiyak. Kasi ayaw ko din ng ganito. Gusto ko ng maging wife sa kanya. Kung natiis ko ang one week na tila okay lang kami sa ganoon, ngayong two weeks na kami parang diko na kakayanin pa.Di ko na kaya.

In these past few days he never fails to give me a bouquet of roses, thru Ate Ida. Even his in the house si ate Ida pa din nag bibigay sa akin ng mga bulaklak. Every day he had that sweet messages in the card attached in the bouquet but in real I mean if he was here in the house parang iba'ng siya ipinapakita niya sa akin. Nakakabaliw! Instead of having time and  talking to me umiiwas siya sa akin. I don’t know what's his plan, akala ko he will do everything to settle this problem of us but why now we are like this? I missed the kulit Anthon na, hindi iyong ganito, most of his time he spend inside his office, may office kasi siya dito sa bahay na sa ground floor. Doon lang siya, nag kikita lang kami kapag sa hapag – kaininan na. Nag-uusap din naman pero tungkol kina Kuya about the L’JAM’S projects iyon lang, after we ate wala na.

Last 6 days ago akala ko okay na okay na kami, nag pa timpla kasi siya ng coffee kay Ate Ida at ako na ang nag presentang mag hatid niyon sa kanya sa office niya. And For the first time na naka pasok ako sa office niya. Masaya naman siya ng makita ako, he smiles at me. I thought iyon na yon, pero hindi pa pala.

Flash back:

“Oh Hon ba't ikaw nag hatid niyang coffee? Nasaan si Ate Ida?” He smiles at me. 

“She is busy in the kitchen, wala naman ako’ng ginagawa kaya ako na nag hatid.” Palusot ko. Katunayan  I grabbed the opportunity  para maiparamdam ko sa kanya na nag e-exist ako. At habang busy siya I grab also the chance para ma titigan siya. Na miss ko gwapong mukha niya. Ang lapit lang niya pero kay hirap abutin.

“Paki lapag nalang yang coffee dito Hon. Akyat ka na sa room after here take some rest baka mapagod ka niyan.”

I rolled my eyes. At muntik ko lang mabitiwan hawak-hawak kung tasa ng kape dahil sa sinabi niya. Bakit ganoon? Sa tuno ng pananalita niya tila ayaw niya akong makita? At kelan naman ako napagod sa bahay na tio? For pete's sake wala nga akong ginagawa eh!  Kakaiyak naman… itinataboy na ba  ako ng asawa ko? Sawa na ba siya sa ka O-A-yan ko?

“Thank you for bringing that coffee here Hon. Please close the door before you leave, see you at dinner time.” Nakayuko pa din sa laptop na sabi niya.

Sheet! Nag-iinit gilid ng mga mata ko. So? pinapaalis na nga niya ako. Ayaw niya na nandito ako. Dyos ko I want to freak-out and cry.

“I always take my time into rest Anthon, taking my time inside the room, inside this house and at the garden.  I am super bored!  I want to go anywhere, I want to do something, and I want to work. Kung iiwasan mo din lang ako, kung mag-iiwasan din lang tayo. Bigyan mo nalang ako ng trabaho. Kung ayaw mo, then maybe it's time for me to go back in Cali. Wala din naman akong silbi dito eh, so what for pa na mag titiis ako."