Το Στοίχημα

παρτ 36

Ο Τζιμης άνοιξε την πορτα και μπήκαν μεσα Η Ήβη πρωτη πρωτη, ειμαι σιγουτη πως αυτη τα εκανε ολα. Ο Άλεξ, η Αγγελική, ο Βασίλης και η Βανέσα.
Τελεια τώρα γίναμε μια ωραία παρέα!
Νομίζω ξανά είμαι σε φάση FUCK MY LIFE!

Έρχεται κοντά μου η Ήβη και μου ψυθιριζει στο αυτί έχοντας αυτο το διαβολικό χαμόγελο.

Η: Δεν μου δινεις σημασία? Είδες τι έπαθες ρε καρπούζι?
Δ: Σε μισω πεπονι.
Η: Κι εγώ!
Δ: Μήπως θέλεις να ερθεις και στο κρεβάτι μαζί μας?
Η: Κανένα πρόβλημα!

Αχ έχω να κάνω με ένα βλαμμένο! Βασικά μιλάω σε ένα βλαμμένο!

Φεύγει και πάει στον Άλεξ.
Όλοι είχαν κάτσει στους καναπέδες και έβαλαν ταινία.
Όλοι εκτός απο μένα και τον Τζιμη. Ήρθε δίπλα μου και με σκουντησε.

Τ: Πως θα τους διώξουμε μου λες?
Δ: Τώρα άστο τελείωσε.
Τ: Οχι δεν τελείωσε!
Δ: Εξάλλου είναι οι φίλοι μας δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι.

Έφυγα απο δίπλα του και πήγα να κάτσω στο καναπέ.
Έβλεπαν κωμωδία. Ναι βρισκόμαστε σε μία απο τις σπάνιες στιγμές που η Βανέσα τους άφησε να πάρουν κωμωδία. Θαύμα έτσι? Πρέπει να ανάψουμε καμιά λαμπάδα.

Ειχα στηρίξει το κεφάλι μου στο χέρι μου και αυτό μου έφερνε έναν ανεξήγητο υπνο.
Συνεχίζω πάντως να αναρωτιέμαι πως έμεινε τόσο ψύχραιμος ο Τζιμης μετα απο το τραπέζι.
Η οικογένεια του παω στοίχημα θα είναι καλύτερη. Χειρότερη απο την δικιά μου πάντως αποκλείεται.

Απο τις σκέψεις μου με διέκοψε ο Τζιμης που έκατσε δίπλα μου.

Ναι είχε φάει μεγάλο ξενέρωμα, όπως κι εγώ.

Του έριχνα κλεφτες ματιές, ήταν στην ίδια κατάσταση με εμένα. Κλειναν τα μάτια μας.

Μέχρι που μας πηρε ο ύπνος.

~~~~~~~~~~~~~~~~~

Άκουσα την πόρτα να κλείνει και ξύπνησα. Όλοι έλειπαν. Σκουντησα τον Τζιμη ωστε να ξυπνήσει αλλα ο θεος δεν είναι και τόσο φιλεσπλαχνος. Τον σκουνταγα, μουγκριζε και αυτό γινόταν επι ενα τέταρτο. Σπάσαμε ρεκορ έτσι?
Πρέπει όμως κατι να κανω. Κοιτάω γυρω μου και το μάτι μου πέφτει στης κουζίνας.
Σηκώθηκα και πήγα στο νεροχύτη. Γέμισα ένα ποτήρι με νερό. Μετα απο αυτό θα με μισήσει αλλα.....ΥΓΕΊΑ!!!
Πήγα απο πάνω του και άφησα λιγο νερό απο το ποτηρι να κυλήσει πάνω στο πρόσωπο του. Και ναι μπορώ να πω οτι πέτυχε γιατι σηκώθηκε αμέσως.

Τ: ΔΑΝΑΗ!!! Φωνάζει ενω με πιάνει απο τα χέρια με νεύρα, σε σημείο όμως που να με πονάει.
Δ: Πονάω. Λέω και αμέσως με αφήνει προσπαθώντας να ηρεμήσει.
Τ: Συγγνώμη.
Δ: Κι εγώ συγγνώμη.

Ωραία τώρα αφού συγχωρεσαμε ο ένας τον άλλον, πρόσεχε λίγο τι υπάρχει γύρω σου!

Τ: Τα παιδια λείπουν αρα είμαστε μόνοι μας και αυτο το σημείωμα.

Ωχ ενα σημείωμα. Έγραψαν και σημείωμα τα παιδιά μπράβο τους!

Τ: Ορμα τίγρη και δωσ' της να καταλάβει τι εστί Τζιμης στο κρεβάτι. Διαβάζει, το αφήνει στο τραπεζάκι και χαμογελάει πονηρά.

Θέλω να μάθω ποιός το εγραψε αυτό το σημείωμα, εχω περιέργεια.

Τ: Λοιπόν? Ρωτάει και έρχεται κοντά μου.

Πως γίνετε να μην χάνει την όρεξη του?

Τ: Θες να σου δείξω?
Δ: Με τα νερά βρεγμένος όπως είσαι?
Τ: Δεν είμαι μόνο εγω.

Και πριν το καταλάβω έχει πάρει το ποτήρι και μου έχει ρίξει το υπόλοιπο νερό.

Τ: Τώρα είμαστε και οι δυο μπουγελωμενοι.
Δ: Ωραία νικησες!

Με σηκώνει, με βάζει στους ωμους του και πάει προς το δωμάτιο.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Χευ!👋👋👋👋👋👋👋👋👋

Τελικά δεν ήταν ο Ιάσονας!😈😈😈😈
Μουαχαχα (σατανικό γελιο)!😈😈😈

Ελπίζω να σας άρεσε κι αυτό το κεφάλαιο αν και δεν είναι κάτι το τέλειο!😶😶😶😶😶😶

Bye!!!💖💖💖💖💖💖💖