Τ: Δανάη ξύπνα! Ήρθαν οι γονείς σου!
Μόλις το είπε άνοιξα ορθάνοιχτα τα ματια μου.
Δ: Οι γονείς μου? Σε ειδαν? Πες μου οτι δεν σε ειδαν!
Τ: Μην ανησυχείς τα μαζεψα ολα γρήγορα και πρόλαβα να ανέβω. Αλλά πως θα φυγω χωρίς να με δουν?
Κοιτάξα ολο το δωμάτιο μπας και βρω καμιά λυση και το ματι μου εμεινε στο παραθυρο, γυρισα τον κοίταξα και του χαμογέλασα διαβολικα.
Τωρα αρχίζω να τον λυπάμαι.
Τ: Οχι οχι, αποκλείεται. Με κοιταξε με ενα τρομοκρατημενο υφος.
Δ: Ελα καλε τι ειναι αυτο για σενα...εσυ που εισαι τοσο γυμνασμενος...φοβασαι να πηδήξεις απο ενα παράθυρο?! Του ειπα και εδωσα μια ελαφριά μπουνια στους κοιλιακούς του.
Τι κάνω ο άνθρωπος για να μην ακούσω κράξιμο των γονιών μου?!
Τ: Καλα.
Ειναι πολυ γυμνασμένος..... ΣΤΑΜΑΤΑ ΔΑΝΑΗ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!! Σοβαρεψου!!!
Σηκώθηκα, ανοιξα το παράθυρο και το εκανα νόημα να "περάσει".
Τ: Μετα απο αυτο δεν δεχομαι να μου πεις οχι στο να μείνεις δυο μερες σπιτι μου εντάξει?
Δ: Καλα θα ερθω. Φυγε τωρα. Ειπα με αγανάκτηση.
Ανεβαίνει στο παράθυρο και πηδάει. Ενας δυνατος ηχος ακουστηκε και εβγαλα το κεφαλι μου απο το παραθυρω να δω αν ζει.
Δ: Ζεις? Του ειπα χαμηλόφωνα για να μην ακουσουν οι γονεις μου αν και μου φενεται περιεργο που δεν ρωτησαν τι ηταν αυτο που ακούστηκε.
Τ: Ναι καλα ειμαι αλλα μην πεις πουθενα για αυτο. Ειπε ενω σηκώθηκε και εποιασε την μεση του.
Δ: Καλα μην ανησυχείς. Αντιο! Ειπα χαμογελωντας του και μου ανταπεδοσε ενα απο αυτα τα υπεροχα χαμόγελα του.
ΔΑΝΑΗ ΣΤΑΜΑΤΑ!!!
Μπηκα μεσα, εκλεισα το παράθυρο και ξάπλωσα στο κρεβατι. Γελούσα μονη μου σαν το χαζό. Μου ειχε φανει αστειο αυτο με την φυγαδευση? Ή ο Τζιμης? ΔΑΝΑΗ ΣΚΑΣΕ!!!
Δεν ξερω γιατι τσακωνομαι τοσο συχνα με τον εαυτο μου τελευταία. Μηπως να παω σε κανα ψυχίατρο?Ξύπνησα το πρωι απο το "γλυκό" μου ξυπνητήρι που το "αγαπω" τοσο πολυ.
Σηκώθηκα εκανα μπανιο, στεγνωσα τα μαλλιά μου, ντυθηκα, ετοιμάστηκα και κατεβηκα κατω να φαω.
Δ: Καλημέρα! Ειπα με ενα χαμογελο μεχρι τα αυτιά και πηγα να κατσω στο τραπεζι να φαω πρωινο.
Μπ(αμπας): Πως και τέτοια κέφια σήμερα? Ειπε και χαμογελασε.
Μα(να): Θελουμε να σου πουμε κατι εγω και ο μπαμπας.
Δ: Εχω και εγω να σας πω κατι. Σημερα και αυριο θα λειπω θα μεινω μαζι με την Ήβη. Θα ερθω το μεσημερι να παρω πραγματα και θα επιστρεψω μαλλον αυριο το μεσημέρι. Τους ειπα και ηπια ενα ποτηρι πορτοκαλαδα.
Μπ: Βασικα για αυτο το θεμα θελουμε να σου μιλήσουμε.
Δ: Για πειτε.
Μα: Πρεπει να βρεις ενα σπιτι για να μείνεις εισαι μακριά απο τη σχολη και ταλαιπωρησε οποτε πας.
Μπ: Αλλα πια εχεις μεγαλωσει δεν μπορεις να μένεις πια με τους γονεις σου εξάλλου πρεπει να αντιμετωπισεις τον εξω κοσμο. Να δουλεψεις...θελω να γινεις δυναμικη.
Μα: Πρεπει ομως να βρεις ενα σιγκατικο.
Τους κοιτουσα και δεν μιλουσα ειχαν δικαιο.
Δ: Εντάξει δεν εχω πρόβλημα. Θα ρωτησω τα κορίτσια μηπως μπορει καμοια τους. Αν βρω θα σας λυση θα σας στειλω μήνυμα. Αλλα πρεπει να φυγω τωρα. Bye!
Βγηκα εξω και αρχισα να περπαταω προς τη σταση του λεωφορείου.
Αρχισα να σκέφτομαι σε ποιον να μεινω. Να μείνω με την Ήβη? Σιγουρα μενει με τον Αλεξ. Με την Βανέσα δεν μπορω να μείνω, μενει με τους γονεις της και δεν εχουν περιττα δωματια εξαλλου φοβαμαι να κοιμηθω στο δωματιο της ειναι λιγο καπως. Η Αγγελική μενει πολυ πιο μακρυά, αλλα την φερνει στη σχολη ο σοφερ. Αλλα δεν θελω στην Αγγελική δεν θα με αφησει σε ησυχία, ολο θα με βαφει και θα με ντυνει...δεν εχω ορεξη για τέτοια. Δεν εχω κάποιον αλλον όμως. Τελοσπαντων καποια λυση θα βρω.
Απο τις σκεψεις μου με διακοπτει ενα χερι στον ομο μου. Γυρναω και βλεπω τον Τζιμη.
Τ: Ελα θα σε παω εγω.
Δ: Καλα, ευχαριστω.
Του χαμογελα και μου ανταπέδωσε.
Ανεβηκε, ανέβηκα και εβαλε μπρος την μηχανη.
Οταν φτασαμε στη σχολη ειδα τα κοριτσια μαζι με τον Άλεξ και τον Βασιλη. Τα βλεμματα τους ειναι κολλημενα σε εμας.
Το τι θα ακουσω απο τα κοριτσια επειδη ηρθα με τον Τζιμη δεν λεγεται.
Κατεβενω απο τη μηχανή και πηγαινω στα κοριτσια. Και τα αγορια πανε λιγο πιο περα με τον Τζιμη.
Δ: Καλημέρα κοριτσια!
- Καλημερα. Ειπαν ολες μαζι κοιτωντας με με βλεμμα 'τι συμβανει με τον τζιμη?'.
Δ: Τι πάθατε καλε και με κοιτάτε έτσι? Ειπα και τις κοιταξα με τρομαγμενο βλεμμα.~~~~~~~~~~~~~
Hello! Τι μου κανετε?
Το κοψα σε σημαντικό σημείο αλλα δεν πειραζει.
Στη φοτο η Βανεσσα.
Καληνυχτα!!!❤❤❤🌟🌟🌟✨✨✨😜😝😛😍😄😃😀😊😉😘😋😻💤💤
ESTÁS LEYENDO
Το Στοίχημα
Romance-Πάμε στοίχημα ότι σε ένα μήνα το πολυ θα συμβεί κατι μεταξύ σας? Μου είπε η Ήβη χαμογελώντας και απλώνοντας το χέρι της. -Στοιχημα! Είπα δίνοντας το χέρι μου. Αλλά να ξέρεις ότι θα χάσεις. Συμπλήρωσα και άρχισε να γελάει. ~~~~~~~...