Το Στοίχημα

παρτ 50

---Ενα χρονο μετα---

Κατευθυνομασταν προς το σπιτι. Την χρειαζόμουν αυτη την βόλτα και ας ήταν στην γειτονιά.

Με έπιασε απο το χέρι. Η ζεστασιά της παλάμης του με κάνει να ονειρεύομαι.

Μια υπέροχη χρονιά με έναν υπέροχο άνθρωπο δίπλα μου.

Τι να πρωτοθυμηθώ απο αυτη την χρονια?

Όταν πηγαμε να φάμε στον πατέρα του Τζιμη? Που πραγματικά ηταν το ακριβώς αντίθετο απο το τραπέζι των γονιών μου.

°Flashback°

Αρχίσαμε να τρώμε.

Πατ(ερας): Και τι σχέδια έχεις για το μέλλον Δανάη?

Δ: Θέλω να τελειώσω την σχολή καλών Τεχνών προς το παρόν. Του απάντησα και ενα χαμογελο εμφανίστηκε στα χείλη του.

Πατ: Μπράβο παιδί μου.

°Τελος flashback°

Απο οτι καταλάβατε ηταν πολυ πιο πολιτισμένη συζήτηση απο το τραπεζι των γονιών μου.

Και επιτέλους τελείωσα την σχολή. Όπως και ο Τζιμης.

Η κηδεία του Ιάσονα έγινε. Η αλήθεια ειναι οτι ήμουν χάλια για καποιο καιρό γιατί αναμνήσεις ξυπνούσαν απο εκείνη την φρικτή μέρα αλλά ο Τζιμης ήταν πάντα δίπλα μου.

Η Βανέσα τα φτιάξε με τον Θάνο. Μπορεί να σήκωναν μαχαίρια και να έσπαγαν βάζα απο το μισος τους αλλά τελικά κατέληξαν μαζί. Περίεργο έτσι?
Ακόμα θυμάμαι την μέρα που ειχαμε συναντηθεί όλοι στης Ήβης και έσπαγαν τα πάντα.

°flashback°

Η Βανέσα καθεται ακριβώς απέναντι του. Την σκουνταω διακριτικά. Τόση ώρα τον κοιτάει επίμονα με μίσος στα μάτια. Βέβαια και αυτός δεν πάει πίσω. Κι αυτός την κοιτάει επίμονα.

Τ: Εμ παιδιά...μηπως πρέπει να χαλαρώσετε κάπως?
Βαν+Θ: ΘΕΣ ΚΑΤΙ? Φωνάζουν μαζί με νεύρα.

Ξανακοιταζοντε επίμονα.

Βαν: Μου την σπας.
Θ: Κι εμένα αλλά δεν παραπονιέμαι ολη την ώρα σαν γυναικούλα.

Ωχ την είπε γυναικούλα. ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΧΑΜΌΣ!

Σηκώνεται μες τα νεύρα η Βανέσα και μετά ο Θάνος.

Βαν: ΠΟΙΑ ΕΙΠΕΣ ΓΥΝΑΙΚΟΎΛΑ?
Θ: Εσένα!
Βαν: Θες να το λύσουμε εδω?
Βασ: Παιδια χαλαρώστε δεν χρειάζεται να τσακωνεστε.
Βαν+Θ: ΣΚΆΣΕ!

Ο Βασίλης τρομαγμένος δεν μιλάει πλέον.

Θ: Ναι ρε να το λύσουμε!