Το Στοίχημα

παρτ 49

Βασ: Είναι ο ξάδερφος μου, ο Θάνος.
Βαν: Δεν έχετε ιδέα ποσο σας μισώ. Λέει με ενα παραπονιαρικο τόνο και κάθεται στην θέση της.

Αφου πέρασε η ωρα με ευχάριστες συζητήσεις φύγαμε με τον Τζιμη και πήγαμε σπίτι.
Μπήκα μέσα στο σπίτι και μετα ακολούθησε ο Τζιμης.

Τ: Ειδες η Βανέσα πως ηταν? Ρωτησε με ενα γελακι στο τέλος.
Δ: Ολη την ώρα σταυρωμένα τα χέρια της είχε. Πάντως να δεις οτι θα παιχτεί κάτι.
Τ: Λες?
Δ: Είμαι σίγουρη σου λεω.

Πηγε στην κουζίνα, έβαλε ενα ποτήρι νερό και έπινε. Αγαπώ τα πάντα πάνω του. Ο τρόπος που πίνει, ο τροπος που γελάει, το χαμόγελο του, η φωνή του, τα μάτια του, η ανοησία του....τα πάντα. Η φωνή του με βγάζει απο ολες αυτες τις σκέψεις.

Τ: Γιατί με κοιτάς έτσι? Με ρωταει ενω αφήνει το ποτήρι στον πάγκο.
Δ: Οχι τίποτα απλα κόλλησε το μάτι μου.

Η πιο αποτυχημένη δικαιολογία ever. Μπράβο Δανάη.

Τ: Σίγουρα? Εγω νομίζω οτι κάτι σκεφτόσουν και με κοιτούσες. Με πλησιάζει και βάζει τα χερια του στη μέση μου.

Θα τον βαλω κατω αν συνεχίσει ετσι και οτι είναι να γίνει ας γίνει.

Τ: Σήμερα σου χω ιδιαίτερο πρόγραμμα.
Δ: Σεξ?
Τ: Οχι.

Περίεργο.

Τ: Κατι πιο ωραίο.

Πολυ περίεργο.

Τ: Πιο ρομαντικό.

Οκ τώρα τρομάζω.

Δ: ΘΑ ΜΕ ΣΚΟΤΩΣΕΙΣ?!?! Του φωνάζω και απομακρυνομαι.
Τ: Πας καλα?
Δ: Η αλήθεια είναι πως οχι αλλα δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για να αναλύσουμε αυτό το θέμα.
Τ: Πρώτον μιλας πολύ.

Το ξέρω.

Τ: Και δεύτερον είσαι η ανάσα μου. Αν δεν υπάρχει η ανάσα μου εγω πως θα ζησω?

Κοκκινισα απο την πρόταση του και χαμογέλασα σαν βλαμμένο.

Τ: Έχεις πλάκα όταν χαμογελάς έτσι.

Ξανα κοκκινίζω.

Τ: Πήγαινε κάνε ένα μπάνιο να ηρεμισεις, ντυσου και έλα στο σαλόνι.
Δ: Καλα μωρό.

Σηκώνομαι, παω στο μπάνιο και μπαίνω να κανω ενα ντουζ.

Μετα απο μισή ώρα βγαίνω απο το μπάνιο και παω στο δωμάτιο. Αφου στεγνωσω, ντύνομαι και παω στο σαλόνι. Κάθεται και παιζει ps. Ηθελε να με διώξει για να παιξει με την ησυχία του.

Καθομαι δίπλα του και μου δίνει ένα μοχλό.

Τ: Θες να παίξουμε?
Δ: Ας παίξουμε.