Το Στοίχημα

παρτ 47

Τ: Ωραία....

Έμεινε σιωπηλός για λίγα δευτερόλεπτα.

Τ: Θελω να μας πεις τα πάντα για τον Ιάσονα.
Ξ: Δεν ξέρω αν μπορω να σας πω τα πάντα.
Δ: Μην ανησυχείς. Δεν υπάρχει κανείς να σε πειράξει αν τα πεις.
Ξ: Γιατι?
Δ: Επειδή είναι νεκρός. Αυτοκτόνησε με όπλο.

Γουρλωνει τα μάτια της, σηκώνετε γρήγορα απο την θέση της και έρχεται μπροστά μας.

Ξ: Το ξερα οτι μια μέρα θα το κανει!
Τ: Δηλαδή?
Ξ: Κοιτα. Ο Ιάσονας ερχόταν σε εμένα εδω και τρία χρόνια. Είχε παρα πολλές τάσεις αυτοκτονίας. Ειδικά τον τελευταίο χρόνο είχε κάνει τέσσερις απόπειρες αλλα χωρίς αποτέλεσμα.
Τ: Αχα παρακάτω.
Ξ: Πολλές φορές με είχε απειλήσει να μην πω τίποτα σε κανέναν για όλα αυτά. Τα όπλα, τα ναρκωτικά και τα προβλήματα του. Και απο οτι κατάλαβα μονο εσείς η οικογένεια του το ξέρατε.
Τ: Μονο εμείς. Είχε προβλήματα ο άνθρωπος για να αυτοκτονήσει.
Δ: Ειχε πει οτι για μένα αυτοκτόνησε.
Ξ: Ψεμα! Ο Ιάσονας ηταν ψυχολογικά διαταραγμενος. Εσύ πιστεύεις οτι ενας άνθρωπος σαν τον Ιάσονα είναι οκ? Εξάλλου αν ηταν οκ δεν θα αυτοκτονουσε. Δεν θα αυτοκτονουσε για οποιονδήποτε λόγο αν ήταν οκ.
Δ: Έχεις δίκαιο.

Αρχίσαμε να μιλαμε για διάφορα πράγματα. Για τρέλα περιστατικά που ειχε αναλάβει η Ξένια, για την κοινωνία και αλλα πολλά.

Τ: Πρέπει να φύγουμε έχουμε αύριο σχολή. Και πρέπει να ξυπνήσουμε νωρίς Είπε ενω σηκώθηκε απο την καρέκλα κάνοντας και εγω το ίδιο.

Ξ: Όπως θέλετε. Πάντως θα χαρώ πολύ να σας ξαναδώ.

Η Ξένια σηκώνεται απο την καρέκλα της και προχωράει προς εμάς.

Δ: Μην χαθούμε. Λεω καθώς κατευθυνόμαστε προς την πόρτα και η Ξένια μας ακολουθεί.

Ξ: Φυσικά. Λεει ενω ανοίγει την πόρτα.

Αφού είπαμε καληνύχτα βγήκαμε απο το ιατρείο. Κατεβήκαμε στο ισόγειο και φύγαμε.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Μπήκα στο διαμέρισμα και αμεσως ξάπλωσα στον καναπέ.

Τ: Κουράστηκες μωρο?
Δ: Θέλω να κοιμηθώ....μωρο.
Τ: Πήγαινε κοιμήσου τότε...μωρό.
Δ: Δεν θα έρθεις και εσυ...μωρο?
Τ: Φυσικά θα έρθω και εγω...μωρό.

Μωρο και μωρό συνέχεια. Σηκώθηκα απο το καναπέ και πήγα στο μπάνιο. Ετοιμάστηκα, εβαλα πιτζάμες και ξάπλωσα στο υπεροχο, ονειρικο, φανταστικό, μαλακό κρεβατακι.

Εκλεισα τα μάτια μου. Γαλήνη με κυρίευσε μέχρι που προσγειώθηκε δίπλα μου ο Τζιμης. Μου χάλασε τον ρομαντισμό μου ο τζιτζικας!

Δ: Γιατί μου το κανεις αυτο?
Τ: Γιατί είσαι μερέντα.
Δ: Οκ το δέχομαι.

Κλείνει το φώς και με κλείνει στην αγκαλιά του.

Τ: Καληνύχτα τζαγκουαρ.
Δ: Νύχτα χαλβά.

Κλείνω τα μάτια μου και δεν αργεί να με πάρει ο ύπνος.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ξυπνάω απο τον σπαστικό ήχο του "πολυαγαπημένου" μου ξυπνητηριού. Προσπαθω να το αγνοήσω αλλα αυτο συνεχίζει και χτυπάει. Πολυ επιμονή αυτο το ξυπνητήρι!

Δ: Σκάσε! Φωναζω.

Σηκώνομαι με νεύρα απο το κρεβάτι και κλείνω το ξυπνητήρι. Χρειάζομαι ύπνο και αυτό το απαίσιο ανθρώπινο δημιούργημα με ξυπνάει!

Πάω στην κουζίνα και φτιάχνω πρωινό. Κρουασανακια, γαλα και ήμαστε έτοιμοι! Τα βάζω στο τραπέζι, κάθομαι σε μια καρέκλα και αρχίζω να τρώω.

Τ: Χωρίς εμένα τρως?
Δ: Πειναω!

Κάθεται κι αυτός στην απέναντι καρέκλα και καταβροχθίζει τα πάντα όπως και εγω.

Αφού φάγαμε, ετοιμαστηκαμε και φύγαμε. Όταν φτάσαμε στη σχολή μας περίμεναν τα παιδιά οπως πάντα. Τα πλησιάσαμε και τα χαιρετησαμε. Παρατήρησα την Βανέσα που κρατούσε κατι σαν μαχαιρακι. Πάει αυτη το έχει φτάσει σε αλλο επίπεδο! Θα μας δολοφονήσει στο χωρο του σχολείου.

Δ: Τι μαχαίρι τι το θες?
Β: Έχω τους λόγους μου και μάλιστα πολυ σημαντικούς για να δικαιολογήσουν εναν φόνο.

Οκ τωρα τρομάζω.

Δ: Δηλαδή Βανέσα?

Με πλησιαζει ενω συνεχίζει να παίζει με το μαχαίρι.

Τώρα τρομάζω πιο πολυ. Έχει πάρει αυτο το δολοφονικό βλέμμα.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Χευ σεξυ φραουλες!

Σας έλειψα?

Ξέρω οτι εχω πολυ καιρο να βάλω κεφ I'm so sorry!

Ελπίζω να σας άρεσε!

Επίσης να ενημερώσω ότι δεν εχουν μείνει ακόμα πολλα κεφάλαια.

Τελειώνει το βιβλίο σε λιγα κεφάλαια.😭😭😭😭😥😥😥😳😳😳😢😢😢

Καληνύχτα φραουλιτσες!!!❤