''Διαφορετικοί Κόσμοι''

Κεφάλαιο 4

Πρώτα πήγαμε στα ΙΚΕΑ και πήραμε μερικά έπιπλα για το γραφείο του μπαμπά και για το δωμάτιο των φιλοξενούμενων και μετά περάσαμε από τα JUMPO που είναι λίγο πιο δίπλα, για να πάρω μερικά πράγματα για αύριο. Στη συνέχεια πήγαμε στην αγορά και κάτσαμε αρκετή ώρα χαζεύοντας στα μαγαζιά. Επειδή είχε πάει περασμένες τρεις, αποφασίσαμε να γυρίσουμε σπίτι.

Η μαμά φτιάχνει στα γρήγορα μια καρμπονάρα και αφού φάμε ανεβαίνω στο δωμάτιό μου. Πλένω στο χέρι τα ρούχα που πήρα και τα βάζω να στεγνώσουν. Μετά παίρνω το κινητό για να τσεκάρω τις ειδοποιήσεις μου, αλλά συνειδητοποιώ πως μου τελείωσαν τα mb. Γαμώτο και τώρα τι κάνω? Δεν έχουν έρθει ακόμα να μας συνδέσουν το τηλέφωνο, οπότε no wifi. Παίρνω λεφτά και κατεβαίνω κάτω.

"Μαμά, μπαμπά πάω στο περίπτερο να πάρω κάρτα, δεν θα αργήσω."

"Εντάξει, να προσέχεις!'' μου λένε και οι δύο μαζί

Βγαίνω έξω και παίρνω το δρόμο για το περίπτερο. Όταν φτάνω ζητάω από τον κύριο μια κάρτα των δέκα και τον ευχαριστώ. Καθώς πάω να γυρίσω πέφτω πάνω σε έναν νεαρό. Είναι ψηλός, μελαχρινός, με πράσινα μάτια, έχει πολλά τατουάζ και σκουλαρίκια. Είναι αρκετά ωραίος μπορώ να πω. Βασικά είναι πολύ ωραίος!

"Όχι ρε πούστη μου, κοίτα τι έκανες!" λέει νευριασμένος

"Ωχ συγγνώμη δεν σε είδα!" λέω γεμάτη ενοχές που του έριξα τον καφέ του πάνω του

"Τι να μου κάνει γαμώτο μου τώρα έμενα η συγγνώμη σου? Μου κατέστρεψες την μπλούζα το κέρατό μου!" αρχίζει να φωνάζει

"Συγγνώμη δεν το έκανα επίτηδες! Θα σου πληρώσω το καθαριστήριο, περίμενε να πάω σπίτι να..."

"Όχι δεν χρειάζεται αρκετά έκανες μέχρι στιγμής!" εξακολουθεί να φωνάζει

"Να βοηθήσω προσπαθώ και εσύ δεν είσαι συνεργάσιμος!" υψώνω λίγο τον τόνο της φωνής μου

"Δεν τη θέλω την βοήθειά σου γαμώτο!" λέει και φεύγει

Δεν λέω τίποτα άλλο και παίρνω τον δρόμο για το σπίτι. Γυρνάω να δω αν έχει φύγει και τον βλέπω πίσω από μα κολόνα να με κοιτάζει. Συνεχίζω να περπατάω και μετά από λίγο γυρνάω πάλι και τον βλέπω να με κοιτάζει ακόμα!

Αποφασίζω να μην δώσω σημασία και φτάνω σπίτι. Δεν λέω τίποτα στους γονείς μου γι' αυτό που μόλις συνέβη, δεν θέλω να τους αναστατώσω.

Το υπόλοιπο απόγευμα το πέρασα μιλώντας με την Κατερίνα και συζητώντας με τους γονείς μου. Κοντεύει εννιά και αποφασίζω να κάνω ένα μπάνιο για να χαλαρώσω. Μετά από μισή ώρα βγαίνω, βάζω τις πυτζάμες μου και στεγνώνω τα μαλλιά μου. Μόλις τελειώνω κατεβαίνω στο σαλόνι και κάθομαι μαζί με τους γονείς μου που βλέπουν ταινία. Όταν τελειώνει τους καληνυχτίζω και ανεβαίνω πάλι στο δωμάτιό μου.

Ετοιμάζω τα πράγματά μου για αύριο, βρίσκω τι θα φορέσω και ξαπλώνω. Στο μυαλό μου παίζει ξανά και ξανά η σκηνή μ' αυτόν τον τύπο και πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται τα μάτια του, αυτά τα υπέροχα μάτια του.

Δεν μπορώ να το εξηγήσω. Μια φορά τον έχω δει και αυτή δεν ήταν η καλύτερη, γιατί να με νοιάξει τόσο πολύ? Από την άλλη όμως του κατέστρεψα- άθελά μου- την μπλούζα του, είναι λογικό να νευριάσει. Μπορεί και να το μετάνιωσε που μου μίλησε έτσι, ποιός ξέρει?

Χωρίς να το καταλάβω, τα βλέφαρά μου βαραίνουν και αμέσως με παίρνει ο ύπνος με την μορφή του να παραμένει στο μυαλό μου.

Πως σας φανηκε? Ποιος ειναι τελικα αυτος ο νεαρος? Και τι ρολο παιζει? Υπομονη μεχρι το επομενο κεφαλαιο! Μην ξεχασετε να σχολιασετε και να ψηφισετε <3