''Διαφορετικοί Κόσμοι''

Κεφάλαιο 7

Είναι Σάββατο βράδυ και έχω κανονίσει με τα παιδιά να πάμε σε ένα μπαράκι που άνοιξε πρόσφατα. Στην αρχή δεν ήθελα, δεν μου αρέσουν και πολύ αυτά τα μέρη, αλλά στο τέλος με κατάφεραν με την υπόσχεση πως τουλάχιστον άλλα δυο άτομα εκτός από μένα δεν θα έπιναν πολύ, προκειμένου να γυρίσουμε όλοι σώοι στα σπίτια μας.

Έχει πάει οχτώ και αποφασίζω να πάω να ετοιμαστώ. Κάνω μπάνιο, στεγνώνω τα μαλλιά μου και τα μαζεύω πρόχειρα σε έναν κότσο. Αρχίζω με το μέικ-απ, βάζω λίγη κρέμα ΒΒ, λίγη μάσκαρα, λίγο ρουζ και τελειώνω με ένα υπέροχο σκούρο κόκκινο κραγιόν. Λύνω τα μαλλιά μου και τα ισιώνω, έτσι για αλλαγή. Μετά πάω στην ντουλάπα και παίρνω ένα μαύρο φόρεμα με δαντελένια πλάτη και αρκετά ανοιχτό, για τα δικά μου δεδομένα, μπούστο που πήρα προχθές και το συνδυάζω με μπεζ γόβες, χρυσά βραχιόλια και μια μαύρη τσάντα με χρυσές λεπτομέρειες. Κοιτάζω το κινητό μου και βλέπω ότι έχει πάει 21:55. Στις δέκα θα ερχόντουσαν τα κορίτσια να με πάρουν, γι' αυτό βάζω λίγο άρωμα και κατεβαίνω κάτω.

"Πω πω τι ομορφιές είναι αυτές?" λέει η μαμά

"Βρε Εβελίνα μήπως είναι λίγο κοντό?Δεν ξέρω, αλλά θα είναι τόσα αγόρια εκεί και..."

"Μπαμπά θα είμαι μια χαρά, μην ανησυχείς. Εξάλλου θα έχουμε και αγόρια στην παρέα μας, δεν θα είμαστε οι τρεις μας." του λέω και τον παίρνω μια αγκαλιά για να τον χαλαρώσω. Εκείνη την στιγμή χτυπάει το κουδούνι.

"Ήρθαν τα κορίτσια!" λέω και ανοίγω την πόρτα. "Τα λέμε!"

"Αν γίνει οτιδήποτε να με πάρεις αμέσως τηλέφωνο, εντάξει?" λέει

"Εντάξει, γειά!" λέω και κλείνω την πόρτα

"Κάποιος φούρνος θα γκρεμίστηκε, έβαλες εσύ τέτοιο φόρεμα?" λέει παιχνιδιάρικα η Καλλιρρόη

"Μην την ακούς είσαι μια κούκλα. Είμαι σίγουρη ότι θα κάψεις καρδιές απόψε, όλοι θα θέλουν να σε κεράσουν!" λέει η Μυρτώ

"Ναι λέγε μου τέτοια, αργώ εγώ να φύγω νομίζεις. Και που έρχομαι μαζί σας πολύ είναι, κανονικά θα έπρεπε να διαβάζουμε για το πρόχειρο στην χημεία, τη δευτέρα γράφουμε!" λέω και με αγριοκοιτάζουν και οι δυο

Μετά από πέντε λεπτά φτάνουμε στο μπαράκι και τα αγόρια μας περιμένουν απ' έξω. Αφού χαιρετηθήκαμε και μας έκαναν μερικά κοπλιμέντα, μπήκαμε μέσα. Ένιωθα σαν τη μύγα μες στο γάλα με τόσο κόσμο που είχε. Τα περισσότερα κορίτσια ήταν ντυμένα πάρα πολύ προκλητικά και χόρευαν τόσο πρόστυχα που και μόνο που τις έβλεπες ένιωθες μια αηδία. Κάτι τέτοιες βλέπω και με κρατάνε προσγειωμένη.