''Διαφορετικοί Κόσμοι''

Κεφαλαιο 14

Εβελινας POV:
Έχει αρχίσει να νυχτώνει και αποφασίζω να γυρίσω σπίτι. Ευτυχώς οι γονείς μου θα αργήσουν πολύ να γυρίσουν, χρειάζομαι λίγο χρόνο μόνη μου. Δεν έχω ξεκαθαρίσει ακόμη το τοπιο γύρω μου.

Τις σκέψεις μου διακόπτει για άλλη μία φορά το κινητό μου. Ο Μιχάλης παλι. Προσπαθεί εδώ και πολύ ώρα να επικοινωνήσει μαζί μου με καθε τρόπο. Αλλά εγώ τον αγνοώ. Το ξερω ότι δεν είναι σωστο, αλλα χρειάζομαι να μείνω μόνη μου για λίγο, το έχω πολύ ανάγκη. Και για να το καταφέρω αυτό πρέπει να του απαντήσω.

"Αντε ρε μωρό μου επιτέλους τι επαθες γιατί δεν μου απαντούσες είσαι καλά??!!!" λέει φανερά ανησυχος.
"Ναι μία χαρά είμαι, σορρυ που δεν σου απαντουσα αλλά ήθελα λίγο χρόνο μόνη μου." λέω όσο πιο πειστικά μπορω
"Σίγουρα? Θες μήπως να έρθω απο το σπίτι να μιλήσουμε?"
"Δεν είμαι σπίτι βασικά τώρα θα πάω αλλά δεν χρειάζεται να ερθεις, είμαι εντάξει απλά λίγο κουρασμένη, θα τα πούμε αύριο." ελπίζω να μην το συνεχίσει άλλο έχω ξεμείνει από δικαιολογίες
"Καλα όπως θες, αλλα αν χρειαστείς τίποτα να με πάρεις αμέσως και θα έρθω όσο πιο γρήγορα μπορώ εντάξει?" από τον τόνο της φωνής του μπορώ να καταλάβω ότι απογοητεύτηκε από την απάντησή μου αλλά είναι για το καλό και τον δύο μας.
"Εντάξει φιλάκια." λέω και το κλείνω πριν αλλάξει γνώμη

Μετά από λίγο φτάνω στον δρόμο μου. Έχει νυχτώσει για τα καλά και την προσοχή μου τραβάει μία μικρή λάμψη λίγο πιο πέρα απ το σπίτι μου. Και επειδή είμαι γενικώς περίεργη πλησιαζω να δω τι είναι. Αλλά ή περιέργεια σκότωσε την γάτα λένε.
Και αυτό συνέβη και στην δική μου περίπτωση.
Όταν φτάνω στην πηγή αυτής της λάμψης βλέπω ένα κινητό με την φωτό μου στην οθόνη. Για μισό...ΤΗΝ ΦΩΤΟ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΟΘΌΝΗ???!!!
Όχι δν μπορεί, μάλλον θα κάνω λαθος, μάλλον δεν είδα καλα. Ναι αυτό είναι δεν θα είδα καλα...
Ξανακοιταω και από μέσα μου προσεύχομαι να κάνω λάθος. Προσεύχομαι τόσο δυνατά που αν ο Θεός φορούσε ακουστικά θα είχε χάσει πλέον την ακοή του.
Αλλά δυστυχώς για μένα οι προσευχές μου δεν εισακουστηκαν.
Στην οθόνη φαίνεται ξεκάθαρα ή φάτσα μου, ή οποία για κάποιον λόγο είναι λες και την πάτησε λεωφορείο. Δεν ξέρω τι σκεφτόμουν όταν την ανεβασα, πραγματικά.

Γυρνάω ενστικτωδώς το κεφάλι μου και βλέπω εναν τυπο να κοιμαται στο πεζουλι. Διακρινω τα γνωστα σε μενα πλεον σκουλαρικια του και τα ατελειωτα τατουαζ του. Αν ειναι δυνατον! Βγαζω το κινητο μου και φωτιζω οσο μπορω το προσωπο του ενω μεσα μου παρακαλαω να μην ειναι αυτος που νομιζω. Αλλα ποτε μου εκανε την χαρη εμενα η τυχη? Ποτε γι αυτο και μπροστα μου βρισκεται αυτος, με σαρκα και οστα...ο Στελιος.

Εχω κοκκαλωσει στην θεση μου μη ξεροντας τι να κανω. Να τον ξυπνησω? Να τον αφησω εκει και να παω σπιτι μου? Αλλα αν γυρισουν οι γονεις μου και τον βρουν εκει? Σιγουρα θα με ρωτησουν και δεν θα εχω τι να τους πω. Πρεπει να μαθω κιολας τι στο καλο κανει εδω και κυριως γιατι ψαχνει το προφιλ μου. Θα τον ξυπνησω...ναι αυτο θα κανω. Παιρνω μια βαθια ανασα και τον σκουνταω.

"Στελιο?"λεω σιγανα

"Μμμ?" ηταν η απαντηση που πηρα

"Στελιο!" λεω πιο εντονα

"Τι στο διαολο?!" λεει και πεταγεται. Μολις με βλεπει γουρλωνει τα ματια του και και ασπριζει σαν το πανι.

"Τι κανεις εδω?" ρωταω οσο πιο ψυχραιμα μπορω ενω μεσα μου η καρδια μου χτυπαει σαν τρελη με καθε του βλεμμα.

" Εεε τιποτα?" ακουστηκε πιο πολυ σαν ερωτηση παρα σαν απαντηση.

"Εχεις πιει?" τον ρωταω παρολο που ξερω ηδη την απαντηση καθως βρωμαει ολοκληρος αλκοολ.

"Οχιι..?" λεει με τον ιδιο τονο και ξυνει το πισω μερος του λαιμου του φανερα αμηχανος

"Μην λες ψεμματα βρωμας απο χιλιομετρα αλκοολ...τι δουλεια εχεις εδω ετσι κι αλλιως και γιατι εισαι σε αυτη την κατασταση? Ποσο εχεις πιει και γιατι εχεις πιει? Γιατι..."

Εεεε πιο σιγα γαμω το κεφαλι μου μην φωναζεις! Σε ποιο να σου απαντησω πρωτα?" λεει κι ενα μειδιαμα εμφανιζεται στο προσωπο του

"Ας ξεκινησουμε απ το τι στο διαολο κανεις εδω.." λεω και σταυρωνω τα χερια μου κατω απ το στηθος μου και αυτοματα το βλεμμα του πεφτει εκει κανοντας με να τα αφησω κατω

"Ωραια λοιπον δεν ξερω! Ηπια πολυ μετα ηθελα αερα και κατεληξα εδω με σενα να φωναζεις πανω απ το κεφαλι μου! Ενταξει? Απαντησα στην ερωτηση σου?" λεει περνωντας το χερι του απ τα μαλλια του. Πρεπει να νιωθει χαλια τουλαχιστον ετσι φαινεται

"Ελα μεσα" οι λεξεις φευγουν απ το στομα μου χωρις να το καταλαβω

"Τι?" με κοιταει εκπληκτος. Τωρα μπηκες στο χορο Εβελινα και θα χορεψεις

"Ελα μεσα. Χρειαζεσαι επειγοντως καφε να ξεμεθυσεις, εχεις τα χαλια σου" λεω και τον βοηθαω να σηκωθει

Λοιπον, γεια

Μαντεψτε ποια αποφασισε να ανεβασει κεφαλαιο μετα απο.... ουτε κι εγω ξερω

Αλλα..

Ειμαι στην ευχαριστη θεση να σας ανακοινωσω πως...

ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ!!!

Γι αυτο stay tuned until next time...

Μην ξεχασετε να ψηφισετε και να σχολιασετε..

#ρενιαπουανεβασεκεφαλαιομετααποαιωνες<3