Pov Lizzy:
Alles is zwart voor mijn ogen zoals je altijd verwacht als je flauwvalt en enorm veel bloedverlies alleen weet je niet hoe je terug kunt kijken want in boeken of films is het niet jij die het werk moet verzetten, maar nu ben ik het wel en zit ik vast in niemandsland.
Wat mij laat terug brengen is de jongen met zijn knappe gezicht, met de diepe blauwe ogen als de zee die mijn ziel doorboren als een kogel. Zijn donkerbruine haar als kastanje zoals de bomen stralen in het bos.
Ik schrik wakker met mijn ogen denkend aan de jongen die daar plotseling stond terwijl er wolven kwamen naar ons. Door de adrenaline die door mijn aderen gaat als ik te weten kom wat er hier allemaal echt gebeurd in het bos samen met de boeken die ik gelezen heb die samen gaan met dit perfecte verhaal waar ik zojuist in beland ben.
"Hey!" de diepe stem van een knappe jongeman haalt me uit mijn dagdromen van herinneringen.
"Hoi!" mijn stem die krakend overkomt vult de saaie slaapkamer waar ik in lig.
Hoe hij met zijn stem over komt lijkt het alsof we elkaar kennen sinds onze geboorte terwijl we elkaar nog maar één keer hebben gezien waarvan ik zijn echte natuur heb ontdekt.
"Gaat het met je?"
"Valt mee! Ik kan tegen stoten!"
"Blijkbaar minder goed dan je dacht!"
"Ik heb veel vragen, maar de meeste heb ik zelf kunnen ontdekken dus wil ik mijn theorie checken als dat mag?"
"Zolang ze redelijk zijn is het oké voor mij en mag je ze aan mij stellen alleen!"
"Ten eerste ik wilde het aan jou vragen ten tweede ik beslis zelf aan wie ik wat stel!"
"Maar wat ik echt wilde vertellen is dat ik je ware natuur ken!"
"Hoe bedoel?"
"Ik weet dat jullie weerwolven zijn die in het bos wonen want dat is jullie territorium of zo. Er is ene Alpha die ik moet spreken over dit gebeuren want aan hem moet ik dit alles eigenlijk vertellen dus die moet je dan voor me gaan halen! Dan weet ik dat ik Ray en Rachel werden aan gevallen door andere weerwolven die haar pups wilden want zij zijn een andere roedel dus was het normaal dat jullie ze vermoorden dus moeten jullie ze beschermen!"
"Wow! Ik wist niet dat je zoveel wist over ons bestaan en over dit alles, maar wij zijn de roedel van Ray en Rachel dus worden ze sowieso altijd beschermd want niet veel echte wolven willen bij weerwolven leven, maar zij wel dus zullen we ze met ons leven beschermen! Wij zullen de andere roedel vermoorden tot dat er nog maar één iemand over is om het verhaal te vertellen!"
"Waar ben ik en hoelang was ik weg want mijn ouders zullen dood ongerust zijn dus moet ik zo snel mogelijk naar ze toe gaan!"
"Je bent drie dagen weg geweest door je wonden en veel bloedverlies en je zit heel diep in het bos waar wij wonen en niemand komt om te kijken! Terwijl jij gaat nergens ooit meer geen behalve als ik mee ga en vooral niet terug naar huis want dit is je nieuwe huis!"
"Dat kun je niet maken! Jij bent niet eens familie of één het ander van dat dus kun je niets beslissen terwijl het is MIJN leven dus bemoei je er niet mee en blijf met je vuile poten van me af!" met een woedende stem smijt ik zijn handen weg van mijn handen zodat ik ook kan opstaan en hier onmiddellijk kan weg gaan.
"Jij blijft hier!" de stem die hij opzet laat me huiveren met rillingen die over mijn rug gaan die voor kippenvel zorgen. Heel even moet ik mijn hoofd vasthouden om niet te luisteren naar zijn stem die door mijn hoofd heerst, maar het lukt om mijn hoofd koel te houden en weg te lopen van die enge man en die rare kamer met geheimen.
"Is alles oké?" met een schuin hoofd komt Ray binnen die ons gesprek heeft gehoord en denk ik aan gevoeld door de connectie die we hebben met elkaar.
"Alles is prima als ik hier vertrek en naar huis kan gaan zonder die psychopaat!"
"Jij verstaat hem?"
"Natuurlijk doe ik dat anders sta ik tegen de muren te praten idioot dat je bent!"
"Rustig aan jij!"
"Hoe kan ik dat zijn na dit alles en wat er allemaal gebeurd met geheimen die door de lucht spoken!"
"Je moet echt even dimmen anders ga je nog hyperventileren! Kom zit op bed." stelt hij vriendelijk voor met zijn zachte fluwelen stem terwijl hij al naar het bed stap en er op springt zodat hij goed kan liggen.
"Sorry!" met een zucht gaat het woord door mijn mond terwijl ik me naast Ray nestel op het bed waar ik daarnet zat. Met mijn ruwe handen ga ik door mijn vettige haar om het nog erger te maken.
"Snap je niet waarom ik zo bezorgd om je ben?"
"Nee! Dat maakt me bang samen met de woorden die je zegt over me alsof je me kent de stem die je opzet alsof we elkaar diepste geheimen kennen!"
"Weet ze het niet!"
"Nee in de boeken van mensen staat er niet echt veel over Soulmates dus weet ze er niets over Alpha."
"Alpha? Ben jij dat? Natuurlijk daarom zit je hier ook en daarom kan ik dit alles aan je vertellen!"
"Jij bent echt heel snel voor een mens of wat je ook bent!"
"Hoe bedoel je?"
"Wel als je wolven kan verstaan kan dat niet dat je een gewoon mens bent dat kan gewoon niet dus moeten je ouders of voorouders of zo weerwolven zijn anders kan het niets anders dat je ze kan verstaan!"
"Mijn ouders zeker niet! Van mijn voorouders weet ik niets!"
"Dat zullen we later wel eens uitzoeken! Nu moet ik je iets belangrijks vertellen over Soulmates!"
"Ik weet wat het is dat je zeg maar de andere helft van je ziel hebt gevonden want die persoon word dan je alles samen hou je jezelf en hem op de grond als je de één niet hebt kan de andere niet zonder leven soort twee pakket en jij Alpha bent mijn soulmate, maar je moet één ding weten en dat je nooit zo mijn dingen kunt dwingen want ik vind altijd een omweg en kom zelf boos als je me zo dingen dwingt!"
"Wel dan zullen we zeker nog eens moeten kijken want jij bent van mij en alleen van mijn niemand anders!"
"Ik ben van nog een paar mensen of wolven ook!"
"Wie dan dan zal ik ze eens iets leren en tonen!"
"Ray, Rachel en Emmett!"
"Emmett?"
"Hij was mijn 6 jaar oudere broer die mijn alles was!"
"Was?"
"Hij is omgekomen in een auto ongeval zo'n 5 jaar geleden!"
"Het spijt me van je verlies, maar je moet weten door het soulmate of mate gedoe dat ik heel over beschermend ben dan voor anderen!"
"Ik snap het, maar je zal wel zien als je over de streep gaat!"
"Een harde tante! Dat word nog eens wat tussen ons!" met een lachend gezicht staat hij op. Met een tedere kus op mijn voorhoofd stapt hij weg met mij verwaarloosd achter dat hij me kust op mijn voorhoofd dat bijna niemand deed en vooral niet jongens want ze vonden me niks.
Nogmaals sorry voor de tweede keer, maar hij is wat laat, maar wel nog vandaag staat hij er op dus dat is wel nog een plus punt;) Hopelijk is het mooi en verst je je er een beetje aan:)
Frenegoli loves you<3
JE LEEST
Mate (Voltooid)
Werewolf(dagelijkse update!) Als Lizzy naar haar vakantiehuisje gaat weten haar ouders niet dat ze twee beste vrienden daar heeft die ze in het bos altijd ontmoet. Wat haar ouders niet weten is dat haar twee beste vrienden wolven zijn. Op een avond kruipt...
