hoofdstuk 19:

108 6 0
                                    

Pov Lizzy:


Uit het niets staat de rest allemaal rond me als ik me juist wil omdraaien.

"Wow! Dat is eng mensen!"

"Je stond daar zo alleen dus we dachten laten we je komen staan!" zegt Hailey vriendelijk en legt haar arm op mijn schouder die ik snel weg doe.

"Het spijt me." fluistert Hailey niet wetend precies voor wat ze dat zegt.

"Lizzy ..." begint Dean en ik zie dat hij echt iets serieus wilt zeggen alsof hij het zou uit maken en genoeg van me heeft met zijn blik die stak en zelfs woedend maakt waardoor ik bijna ineen zou krimpen want nu herken ik de Alpha die de roedel leid.

Uit het niets spring ik half op hem af en kus hem alsof dit mijn eerste kus, maar ook laatste zou zijn dus moet hij gewoon perfect zijn wat hij ook zeker is doordat Dean me terug kust en vurig ook alsof hij weet het weet.

"Het spijt me van alles echt waar!" fluister ik met mijn gezicht verstop in zijn borstkas door zijn grote en mijn kleine lengte.

"Het heeft niet!" fluistert hij terug en mijn tranen lopen over mijn wangen, maar ze zijn van geluk en verdriet vermengd.

Blij dat hij me vergeeft na alles wat ik heb gedaan en gezegd tegen hem en de rest.

Als ik mijn gezicht terug uit borstkas haal doe ik mijn handen voor mijn gezicht want ik heb door dat mascara die  op had uit gelopen is waardoor mijn gezicht afgrijselijk is.

"Wat doe je?" vraagt Rachel die niet door heeft, maar Hailey wel die hard begint te lachen.

"Mijn mascara is uit gelopen en ik lijk op een clown en kan zo iemand een hartaanval geven letterlijk!"

"Zo erg kan het toch niet zijn?" vraagt Justin en laat dan mijn handen zakken en iedereen begint te lachen waaronder ik als ik een spiegel voor mijn neus krijg waardoor ik mezelf kan zien en zelf verschiet.

Na uitgelachen geweest te zijn pakt Dean me stevig vast bij mijn heupen en trekt me naar zich toe.

Ik begin weer te lachen als enige waardoor ik vragende gezicht krijg mijn kant opkijkend.

"Ik bloos dus ben ik nu wel degelijk een clown!" en verstop mijn hoofd dan in Dean zijn t-shirt.

"Zullen we anders naar huis gaan en die make-up af doen voordat we je nog meer gaan uitlachen?"

"Mij zie je al weg gaan!" en stap met mijn handen voor mijn gezicht waardoor ik niets kan zien en tegen iedereen oploop en Dean me dan vast neemt en me lijd naar de bossen waar niemand me meer kan zien.

Dean verandert in wolven vorm en ik kruip direct op hem en dan zijn we weg. Natuurlijk was ik zo dom op wat rechter te zitten met open ogen waardoor ik nog meer traande waardoor mijn hele ogen gewoon zwart waren gekomen.

Als ik terug af stap ren ik direct door naar het huis naar de badkamer toe en smijt de deur voor Dean toe zodat hij mijn gezicht die nog erger is niet kan zien.

"Ik mag toch wel binnen komen?"

"Wat denk je zelf als ik er zo uit zie!"

Snel doe ik alle make-up tot dat er helemaal niets meer over is. Direct doe ik mijn kleren af en trek mijn pyjama aan en kruip in bed.

"Laat me met rust ik wil slapen!" vertel ik met mijn hoofd in de kussens.

"Oké, ik ben al weg!"

"Wacht! Wil je terug bij me slapen?"

"Bij jou altijd!" met die woorden kruipt hij naast me en duw ik me dicht tegen hem aan want het meest van allemaal dat ik gemist had was zijn lichaam tegen dat van mij.

-

Als ik wakker kom ben ik gericht op Dean zijn gezicht met zijn ogen die ogen die al op en zijn en mij bestuderen.

"Ben je mij an het bekijken?"

"Elke ochtend doe ik dat omdat ik gewoon niet kan weg kijken van jou."

"Oké!" verder heb ik niet te zeggen want mijn rode wangen vertellen al genoeg.

"Wat zullen we vandaag doen?" vraagt Dean uit het niets die normaal juist de persoon is die zijn hele dag heeft uit gestippeld voor ons beiden.

"Wel ik ga eens kijken en de bladeren van mijn vader als ik daar iets kan vinden."

"Heb je die mee?"

"Ja, maar ik heb geen idee wat er allemaal in staat!"

"Eigenlijk weet ik niet goed of ik je dit moet vertellen, maar ik zal het toch doen omdat ik wil dat je alles weet!"

"Wat dan?"

"Tijdens de aanval op je huis waren er ook weerwolven van de Rush-Lake-Pake aan wezig en vielen je huis aan met de Hunters, ze werkten eigenlijk samen om je moeder en jou te grazen te nemen!"

"Welke roedel is dat?"

"Rush-Lake-Pack is de roedel die je aanviel samen met Ray en Rachel in het bos toen we elkaar voor het eerst waren."

"Wow! Ik heb er eigenlijk nooit bij stil gestaan wie ze waren en of ze terug kwamen, maar ze kamen toch voor de pups van Rachel en niet voor mij waarom nu wel?"

"Misschien wilden ze wel niet de pups hebben, maar ging het al heel de tijd rond jou?"

"Ik ben een half-wolf die niets  van waarde heeft of zo. Dit klopt gewoon niet!"

"Je snapt het niet. Misschien gaat het erom dat jij de enige afstammeling bent van de Black-Night-Mountian-Lake-Pack roedel van je moeder die nog weerwolven bloed in zich heeft of het kan zijn om jou gevangen te nemen om mij te martelen zodat we een ruil doen!"

"Waarom dat?"

"Territorium is bij de weerwolven heel belangrijk, zij zouden willen ruilen voor jou en dan zouden wij ons territorium moeten afstaan en voor jou zou ik alles over hebben!"

"Dat kun je niet doen dan verlies je alles, de roedel, je vrienden zelfs Ray en Rachel!"

"Die kunnen op eigen wil weg gaan, maar ja alles zou weg zijn en we zouden moeten  leidne onder hun regels!"

"Dat kun je niet maken, niet voor mij om alles te kunnen verliezen!" roep ik nu en ben in een shock recht gekomen.

"Je begrijpt na dit alles nog steeds niet goed hoe mates werken hé?"

"Natuurlijk wel, maar ik wil gewoon niet dat je dat doet want ik weet even goed als jij dat je de roedel niet kunt opgeven! Je bent de beste Alpha ooit en hebt de beste roedel ook!"

"Ja dat is waar, maar daardoor hou ik je elke seconde in de gaten, maar beloof me één ding als je ooit toch uit mijn ogen verdwijnt dat je dan op dit fluitje blaast hoe ver je zit ik zal het horen en dan weet ik dat je in gevaar zit!" terwijl hij dat zegt staat hij op en haalt een fluitje aan een ketting uit de kast.

Het fluitje is zoals dat van de film Pan wat me doet lachen, maar hij is ook heel mooi dus doet Dean hem dan ook direct om mijn hals.

"Hij staat je beeldig zoals altijd!"

"Dank je! Hij is ook mooi."

Langzaam buig ik me naar voor en kus hem teder op de lippen, maar al snel verdiept Dean onze kus.

"Ik ga me nu eerst klaarmaken zodat we direct kunnen kijken in die bladeren van mijn vader!" verbreek ik de kus en snel geef ik hem nog een snelle kus en knipoog naar hem en spring de badkamer in.




Mate (Voltooid)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu