hoofdstuk 13:

148 8 0
                                    

Pov Lizzy:



Mijn lichaam word langzaam weer wakker en mijn hersenen ook met de foto's en het gesprek voor eeuwig in mijn geheugen op geslaan.

Tranen voel opkomen, maar wil ze niet weg vegen want ze moeten zien dat ik er gebroken van ben en ze me alles moeten vertellen over dit voorval.

Ik voel dat dank zij de tranen mijn ogen linde droog zijn zodat ik ze nu wel kan openen. Natuurlijk zoals ik had verwacht is mijn eerste beeld Dean die naast me zit die me grondig aan kijkt met zijn blauwe ogen die me doorboren als een kogel.

"Hey!' fluistert hij zo lief mogelijk en speelt met mijn haren die allemaal langs de rechterkant liggen waar Dean zit.

"Vertel het me!" nu ben ik de persoon die de bevelen heeft en woedend is want ik heb hem nog niet vergeven hoe hij gisteren denk ik naar me snauwde.

"Ik weet niet zeker of ik het je nu moet vertellen na dit accident, straks val je weer flauw!" zegt hij als grap, maar aan mijn serieuze blik kan hij zien dat ik er niet mee kan lachen en al snel verdwijnt de grijns van zijn gezicht weer.

"Ik ga het je pas vertellen als je weer wat beter bent." geen idee waarom, maar zijn kalme stem zorgt ervoor dat ik nog meer overstuur geraak.

"Ik heb het recht om het te weten! Het is mijn broer!"

"Ja dat is waar, maar ik heb de informatie dus ik zeg wacht." nog steeds zo kalm als eerst fluistert hij het bijna alsof hem iets dwarszit dat ik direct op merk en dan kust hij me op mijn voorhoofd en stapt weg.

"De tweede keer dat ik hier lig! De derde keer zorg ik er wel voor dat Dean hier ligt en ik niet!" snauw ik luid op wat Hailey juist gehoord heeft toen ze binnen kwam en me lachend aankijkt.

Dan zie ik dat Ray en Rachel achter haar lopen en heb ik nu pas door dat we elkaar al een tijdje niet meer echt een vol gesprek gevoerd hebben net als vroerger.

"Zo te zien ben jij met het verkeerde been uit bet gestapt!"

"Dean heeft mijn benen vast gepakt dus daardoor!"

"Huh?" aan haar reactie kan ik zien dat ze totaal niet mee is, maar Ray en Rachel wel die hun snuiten omhoog doen.

"Dean wil me gewoon niet vertellen waarom mijn broer of die foto's stond dus moet ik wachten tot ik weg mag dus Hailey kun je iets voor me doen?"

"Ik weet het al, maar ik weet het niet als je misschien nog even moet blijven dan kan echt onder mijn botten krijgen van mijn broer en je vergeet ook dat hij de Alpha is van onze groep dus moet ik wel naar hem luisteren."

"Jij en ik weten beter dat ik uit bet anders zal stappen en gewoon zelf ga rond neuzen en we weten waar dat gaat eindigen!"

"Oké oké ik ben al op weg!" met haar handen in de lucht houdend dat ze zich overgeeft stapt ze weg met mijn slechte humeur mee.

"Ik heb je nooit gevraagd hoe het eten ging?"

"Geweldig ik heb voor alles gezorgd als ik mag stoefen!"

"We weten allemaal dat jij een dikke nek hebt dus nee we zijn het gewoon!"

-

Na uren hebben gepraat te hebben met Ray en Rachel terug alsof het leek dat we terug in het verleden sprongen en dagen lang alleen praten en spelen met elkaar, zorgen weg werken en aan niets anders denken dan onze eindeloze gesprekken.

Dan merk ik plots op dat ik Hailey uren geleden een opdracht heb gegeven waar ze nu nog steeds niet terug van is dus weet ik dat Dean tussen ons plan is gekomen dus moet ik het zelf maar oplossen wat ik  sowieso eigenlijk ging doen.

"Waar ga je naar toe?"

"Gaan uitzoeken wat niemand me verteld en ik vertel het je nu al ben je in of uit jullie twee?" mijn stem klink eerder dreigend en bevelend dan vragend, maar nu heb ik ook even meer aan mijn hoofd.

"We doen altijd met je mee daarvoor zijn we ook beste vrienden!"

"Moet je niet naar je Alpha luisteren?"

"Wij zijn echte wolven en luisteren niet naar weerwolven we kwamen hier op ons eigen we kunnen ook weg gaan op ons eigen!"

We sluipen zo stil mogelijk weg uit het roedelziekenhuis en rennen richting mijn huis voor in het kantoor van Dean te zoeken achter mee informatie.

Voor we naar binnen gaan in mijn huis vertel ik nog snel even het plan voor hen want ik mag wel niet gezien worden.

"Ik ga naar het kantoor terwijl jullie kijken of er iemand zit en als er iemand aan komt verwittig me dan van te voren!"

Beiden sluipen ze naar de ruit om te kijken of Dean weg is of in zijn kantoor zit terwijl ik me verstop in de bosjes zodat ik minder opval tussen de rest want iedereen weet sowieso dat ik in het ziekenhuis van de roedel lig en dat ik niet weg mag want dit is een roedel dus een gerucht en vooral order weet iedereen snel net zoals een roddel die door een klas gaat of school.

"Hij is er niet snel want er lopen mensen binnen rond en hier buiten ook!" komt Rachel me melden terwijl Ray nog steeds opwacht staat om mijn te waarschuwen.

Zo stil mijn voeten kunnen zijn en lopen ren ik naar de voordeur en glip naar binnen waar ik bijna tegen Hailey oploop die in de woonkamer zit te mokken dat ze niet weg mag.

Snel loop ik door naar de gang waar er niemand stap of rondloop dus kan ik op een gewoon tempo naar zijn kantoor gaan.


Als ik binnen ben zie ik dat er een bom is ontploft zijn zijn kantoor. Iemand is hier ook geweest en heeft duidelijk ook achter iets staan zoeken.

Snel grijp ik de foto's die ik gezien heb met Dean en Hailey van de grond en begin grondig te zoeken achter informatie en meer foto's allen vind ik na een hele tijd zoeken niets en word ik plots geseind door Ray dat er iemand aankomt van buiten.

Snel pak ik nog de foto's terug op en probeer alles op zijn huidige plaats te leggen.

Dan ren ik de deur uit richting de woonkamer ook al weet ik dat Hailey daar zit ga ik toch rennen want als ik ren dan is ze al veel te laat op gestaan om achter me aan te rennen want dan kan ik me al ergens verstopt hebben.

"Lizzy!" roept Hailey naar me als ik juist langs de woonkamer passeer waardoor ik blijf staan want Hailey is opgestaan uit de zetel en staat recht richting mij.

"Het geeft geen nut!"

"Dat geeft het wel! Hij was mijn broer en ik kenden jullie al hoe is dat niet belangrijk?"

"Je zal nooit informatie op jezelf vinden zonder dat je onze hulp hebt terwijl weet Dean het al lang dat je weg bent."

Uit de keuken komt Dean stappen alsof hij daar al heel de tijd nooit heeft gestaan ons afluisteren.

"Ik wie we het kunnen vragen want zijn staan ook op de foto en van hen kan ik wel verwachten dat zij misschien iets mee te maken hebben.

"Wie dan?" vraag ik minachtend want de enige die iets moet vertellen is Dean zelf.

"Mijn ouders!"

Mate (Voltooid)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu