GERİZEKALI ABİLERİM (DÜZENLENİYOR)

✴ANAHTAR✴

KAPAK YAPAN KİŞİLER VARSA ULAŞSINLAR LÜTFEN ❄

"Prenses."

BÖLÜM MÜZİĞİ:🔱Murat Boz- Adını Bilen Yazsın

●●●●●●●●●▶13.Bölüm◀●●●●●●●●

"Günaydın !" diyerek sevimli bir gülümsemeyle mutfağa indim.Aile bireyleri masanın etrafına kurulmuş kendi aralarında konuşuyordu.Beni gören annem,"Günaydın," diyerek karşılık verdi.Hepsiyle sıradan konuşmayı yapıp masaya oturdum.

"Sizi kamptan almayı düşünüyorum," diyerek konuyu açan babama merakla döndüm."Neden?" diye sorduğumda,bana okuduğu gazetenin üzerinden ters bir bakış fırlatıp, "Söylememe gerek var mı?" dedi. Olayı anlar anlamaz ellerimle oynamaya başladım."Günaydın oğlum!" Omzumun üzerinden gergin adımlarla masaya ilerleyen,banada ters bakışlar yollamayı ihmal etmeyen ağabeyim Ayaz'a baktım.Masaya oturduğunda,elindeki bir dolu anahtar bulunan zinciri masaya bıraktı."Onlar ne için?" diye sorduğumda,sandalyesini çekip, "Açmaya." diyerek tersledi.Omuz silktim."O kadar anahtar nereyi açıyor be?" diyerek alayla sırıttım.

Düşünüyormuşçasına çenesini sıvazladı."Kalbimi." diyerek sesini incelttiğinde,masada büyük bir sessizlik oldu."Kalbini mi?" diye sordu babam alayla."Aynen.Ayran gönüllü biri olduğumdan," diye geveledi. Sertçe yutkundum.Of ya ! Kesin mesajlarımı okumuştu !

Gergince yerimde kıpırdandığımda, merdivenlerden inen diğer ağabeyim Bora,"Merhaba." diyerek indi.Annem şaşkınca "Oğlum ? Üzerini değiştirmiş gibi görünüyorsun?" diyerek çay koymaya devam etti."Evet anne.Artık karşınızda aç Bora olmayacak." diyerek masaya oturdu."Peçete nerede?" diye sorduğunda,"Biz kolumuza sürüyoruz!" diyerek güldüm."Başka birine sürmede.." diyen Ayaz'a ters bir bakış fırtlattım.

"Aa ! Ayaz ne oluyor ? Zeynep ile bozuksunuz herhalde?" dedi annem yalancı bir öfkeyle.

"Hayır !" dedim endişeyle araya girerek."Kendi kuruyor işte !" Güldü.
"Kursam o hâyal seninle ilgili mi olur be?" diyerek tek kaşını kaldırdı. "Tabii ! Adı neydii !? Melis mi? Onunla ilgili kuruyorsun değil mi?" Kaşlarını çattı.

Araya giren babam,"Melis kim?" diyerek Ayaz'a sorarcasına baktı. Ayaz yumruklarını sıkarak ensesini ovaladı."Arkadaşım baba.." Kollarımı göğsümde birleştirdim."Anne ! Bugün dışarı çıkabilir miyim?" diye sordum şirince sırıtarak."Neden ? Kalbini açmak için mi?" diye araya girdi Ayaz.

"Hı,anne?" diyerek onu duymamazlıktan geldim."Babana sor." dedi annem,omuz silkerek. Babam şüpheci bakışlarını Ayaz ve benim üzerimde gezdirirken, çayından bir yudum aldı."Bakarız," diye geçiştirip ayağa kalktı."Baba izin verme!" dedi Ayaz ayağa kalkarak.

Bende ayağa kalkıp,"Baba lütfen!" diyerek yumruklarımı sıktım. "Ağabeyini dinle,Zeynep." Babam işe gitmek için dışarı çıktığında Ayaz'a doğru bir adım attım."Sen kim oluyorsun be !" diyerek cırladım.

"Ne demek kim oluyorum lan ! Gitmiyorsun hiçbir yere !"

"Niye her şeyi yanlış anlıyorsun !?"
Sinirle gülerek,başını yana eğdi. "Neyi yanlış anlıyormuşum,Zeynep ? " diye sordu tehditvari bir şekilde."Öyle değil ! Bak sana anlatacağım !"

"Siktir !" diyip kolumu kavradığında Bora,"Ne saygısız bir aile." diyerek bıçağıyla kaşarı ayırdı."Gitmeyeceksin geri zekalı!"

Gözlerim dolmaya başladığında hızla kolumu çekip odama doğru ilerlemeye başladım.Sinirle kapıyı çarptığımda,"Kafanda parçalarım lan o kapıyı ! Tapulu malın mı!?" diye bağırdı,Ayaz."Evet tapusu babamda!" diyerek karşılık verdiğimde annem araya girerek Ayaz için birkaç şey söyledi.Yatağa uzanıp,pencereye doğru baktım."Lan bana bak ! " diyerek kapıyı açtı."Yiyorsa buradan dışarı çık!"

Akşama kadar odamdan çıkmamış yatakta uzanmıştım.Camdan gelen tıkırtıyla gözlerimi açıp,ayaklandım.
Telefonum titrediğinde,elime aldım.

Ağaç oldum.Çıksana cama.

Heyecanla aynada saçlarımı düzelttim.Camı açıp kafamı uzattım.
"Ne yapıyorsun ya!" diyerek güldüm.
Eliyle saçlarını karıştırıp,cebindeki parlayan ufak cismi çıkardı."Bunu unuttun herhalde?" diye sordu, sırıtarak.Yanaklarım kızarırken başımı salladım."Atsana !" diyerek avcumu açtım."Kalbinin anahtarını atmamı mı istiyorsun? " Güldüm.

"Ya hadi," diyerek sızlandım.Gülerek apartmana doğru yaklaştı."Bekle," diyerek su borusuna ayağını koydu.
"Ne yapıyorsun!?" diye cırladığımda, "Abartma kızım,ya! Alt tarafı ikinci kat,ölmem telaşlanma !" diyerek göz kırptı.Pencerenin önündeki zemini tuttuktan sonra küçük anahtarı uzattı.Almaya yeltendiğimde geriye çekip,"Adın neydi?" diye sordu tek kaşını kaldırarak."Zeynep." diyerek gözlerimi kaçırdım.Anahtarı avucuma koyup kapattı."Bu anahtarı herkese verme,tamam mı?" Başımı salladım."Tamam." diyerek geri çekildiğimde yanağını uzattı. "Ödülüm yok mu?" İçime doğan Ayaz kanıyla kaşlarımı çattım."Siktir!" diyerek camı kapattım.Büyük bir gürültü geldiğinde,camı tekrar açıp başımı sarkıttım."Öldün mü,be?" Bana ters bir bakış atıp ilerlemeye başladı.Gülerek camı kapatıp perdeyi çektim.Arkamı döndüğümde ışığın açılmasıyla yüzümü buruşturdum.

"N'oluyor b-" Gözlerimi büyülttüm.
Ayaz ? Kollarını göğsünde birleştirmiş duvara yaslı bir şekilde duruyordu.
Kaşları çatık,çenesi gergindi.İşte şimdi bitmiştim!

💥BÖLÜM SONU💥

Vote ve yorumları eksik etmeyiniz!

❄Sizce Ayaz'ın gizemli çocuğa bu kadar tepki göstermesinin nedeni sadece abilik hormonları mı?