Anladım ki hayatmış asıl Monaliza.
Bir yanı ağlayanlarla çevriliyken,
Diğer yanı gülenlere ev sahipliği yapmakta.
İpliği kimin boğazına geçirdiyse kader ,
Bir şey gelmedi elden susup razı olmaktan başka.
Bazı 'gül' dedi,
Sorgusuz sualsiz aldı başını yürüdü.
Ardında bıraktığı her ayak izi ,
Bağrında kabir azabı barındıran bir mezardı.
Apansız içine düşen tazecik bedenler çürüdü.
Görmedik bu gerçeği kimi zaman.
Kimi zaman görmezden geldik.
Kaldıramadık adımlarımızın süslediği kaldırım taşlarının suskun tavrını.
Suçlayacak biriNi aradık ya da...
Ve omuzlarına ayıplar yüklediğimiz ayrılığı aldık hep 'itham sehpası'na.
Oysa ki bir gün ayrılmak üzere buluşmuştuk.
Unuttuk.
Nefsimize ağır gelen bütün fiilleri boğduk.
Tertemiz doğduk belki
Ama...
Büyüdükçe kirlendik ,
Kibirlendik.
Gömüldüğümüz toprağı dahi kirletebilecek kadar ileri gidenlerdendik.
Azılı bir katildik aslında.
Yolumuza çıkan her engeli katlettik.
Ölümü öldüremedik bir tek.
Dün birine ağlarken ,
Bugün ötekini kaybettik.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YAZIM YALNIZI
PoesíaRahman ve Rahim Olan Allah'ın Adı İle... Allah hüzünlü kalbi sever. Hüzne ayrılır insan ömrünün yarısından fazlası. Şiir ise hep en acıyan yerden yazılır. İyileşmek isteyen bir yaranın sarfettiği çabadır şiir. Okuyan iyileşir , yazan iyileşir , yar...
