Her gün biraz daha (d)üşüyordum.
Ellerin ne zaman uzandı ellerime ?
Hatırlamıyordum.
Ateşten geliyor olmalı diyordum sıcaklığın.
Susuyordun sen.
Suskunluğun bile bir şeyler anlatabilirdi ne konuştuğunu bilmeyenlere.
Dokundukça tenime sıcaklığın ,
Isınıyordum.
Sınıyor gibiydin yalancılığı tescilli şeytana her defasında uyan nefsimi.
Fakat daha da kötüsüydü donmak , yanmanın.
Dokun ellerime.
Dokun da çözülsün bedenimi işgal altına almış , buzulları yılların.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YAZIM YALNIZI
PoesíaRahman ve Rahim Olan Allah'ın Adı İle... Allah hüzünlü kalbi sever. Hüzne ayrılır insan ömrünün yarısından fazlası. Şiir ise hep en acıyan yerden yazılır. İyileşmek isteyen bir yaranın sarfettiği çabadır şiir. Okuyan iyileşir , yazan iyileşir , yar...
