Ne gökteyim ,
Ne yerdeyim.
Sokakları alaca bulaca lambalarla süslü ,
Mavisi uçurtmalara küs ,
Yolların yorgun olduğu bir yerdeyim.
Adres sormasın kimse.
Ki zaten bende bilmiyorum tam olarak nerdeyim.
Kime baksam yüzünde esefle kınanmış yüze yakın çizgi ,
Dizgi hataları farkedilmekten uzak bir yanılsama örneği.
Tabiatı gereği ;
Annesine de kızsa her ağlayışında "anne" diye haykıran çocuklar var etrafımda.
Sığındığı ilk liman oluyor o soyut kanatlı meleği.
Tanıdık bakışlar arasında , yabancılaşmış selamlaşmaların alışveriş faslındayım şimdi.
Suratımdaki tokadı eliyle koymuş gibi bulan ,
Gözlerinde mavi önlüklü ilkokul çağında çocuklar koşturan bu sus pus adam da kimdi ?
Ellerinin ellerimden tek farkı ;
Defalarca def edilmesine rağmen gitmek bilmeyen gurursuz nasırlarıydı , asırlardan kalma.
Gülüşü zorakiydi.
Ağzından çıkana sağır kulakları vardı ,
Daha önce hiç bir muhabbete misafir olmamış.
Gecenin sahibiydi.
Yalnızdı adımları.
Dibiydi yalnızlığın.
Karanlığım gibiydi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YAZIM YALNIZI
PoesieRahman ve Rahim Olan Allah'ın Adı İle... Allah hüzünlü kalbi sever. Hüzne ayrılır insan ömrünün yarısından fazlası. Şiir ise hep en acıyan yerden yazılır. İyileşmek isteyen bir yaranın sarfettiği çabadır şiir. Okuyan iyileşir , yazan iyileşir , yar...
