Herkese bülbülken bana kekemeydi , huzur.
Hayli zaman aldı 'geldim seninleyim.' demesi ,
Nasıl bir matematiğe sahip oldugunu anlamamakla beraber yirmi yılını geride bıraktığım,
üç günlük süresi kalıplaşmış ömrümden.
Ama artık ağır işitiyor kulaklarım
Ve âmâ gönül gözüm, güzelliklerini göremeyecek kadar hayatın.
Yüzüm ,
İzdüşümü hüznün.
Kızacak yer arıyorum kızmamak için kendime.
Ve gözüm ilişiyor çocukluğumdan kalma 'Ağustos Böceği ve Karınca' nın sözde örnek hikâyelerine.
'Sırt çevirmek yaraşır mı ?' Diyorum , elimdeki resmine bakarak karıncanın .
'Kapına gelmiş senden aman dileyen birine...'
Ağustos böceğinin masumiyetine inandırıyorum kendimi.
Usulca kapanıyor göz kapaklarım.
Sarılışıyla ısınıyorum ıslak kirpiklerimin birbirine.
Ve dudaklarım meylederken duaya ,
Hırçınlığıma inat içimde kanat çırpan kuşların sesi eşliğinde.
Avuç içimin gözü gökyüzünde...
Bir kez daha anlıyorum.
"Allah'tan ümit kesebilecek kadar keskin bir şey bulunmuyor yeryüzünde."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YAZIM YALNIZI
PoesíaRahman ve Rahim Olan Allah'ın Adı İle... Allah hüzünlü kalbi sever. Hüzne ayrılır insan ömrünün yarısından fazlası. Şiir ise hep en acıyan yerden yazılır. İyileşmek isteyen bir yaranın sarfettiği çabadır şiir. Okuyan iyileşir , yazan iyileşir , yar...
