KALBİM SANA AİT

Kötü Kabus

Umut abi arabayı alıp bizimkileri eve bırakmaya gitti ben ve devrim tek kaldık. Devtim beni yerime oturmama yardım edip  mutfaktan bir bardak su getirdi ve ilaçlarımı içmememi istedi. İlaçlarımı içtikten sonra bahçeye çıktım attık içerde oturmaktan sıkıldım brn kafamın kaldırıp gökyüzünü izlemeye başladım annem bana küçükken 'sevdiğin insanları görmek istiyorsan kafanı kaldır gökyüzüne bak' derdi ben Kafamı kaldırıp baktığımda yıldızlardan ve aydan başka bir şey göremiyorum dum. Şimdi annemi daha iyi anlıyorum çünkü gökyüzüne bakınca onları göremesemde ırda bir yerde beni izliyorlardı. Bir anda arkamdan biri bana sarıldı hemen kokusundan tanıdım onu çünkü bu koku beni öptüğünde içime dolmuştu. Yanağımdan öpüp
-Eylülüm neyin var. Dedi ons dönüp Boynuna sarılıp kokusunu içime çektim
-hiçbir şey yok sadece annemi ve babamı çok özledim.
-kendini toparlayınca gideriz yanlarına. Ona boynundan ayrılıp kocaman gözlerle bakıp gülümsedim
-gerçekten mi?
-evet neden olmasın ama sen ilaçlarını içip güzelce dinlenip kendini toparlayınca gideriz. O an iyiki bu adama aşık oldum dedim ona kocaman sarışacaktımki bir anda dudaklarını dudağımda hissettim.
Devrim
Onu öpünce kendimden geçmemek için zor tutuyorum çünkü çok güzel bir kız o kalbimin tek sahibiydi artık bir anda kendini çeken o oldu nefes nefese
-ben o kadar uzun öpüşemem.
-neden. dedim
-nefes darlığı var
-astım hastası gibi bişey
-evet o yüzden fazla nefessiz kalamam. Suratını ellerimin arasına alıp yanakları öptüm.
-tamam bizde fazla uzun öpüşmeyi. Yüzünde masum bir çocuk gibi gülümse oldu.
-uykum geldi.
-tamam. Sanki karşımda küçük bir çocuk varmış gibi güldüm salona geçip koltuğa uzanıcakken
-hey sen burda yatmıyorsun
-neden nerde yatıcam
-Yukarı daki oda da
Onun elinden tutup orta katta çıkıp benim odamın yanındaki misafirler odasını götürdüm.
Eylül
Brni büyük bir odaya getirdi odada renk ağırlığı olarak kırmızı ve siyahtı.
-bu oda çok güzel kimin odası burası
-kimsenindi ama artık senin sana iyi geceler ben yan oradayım bir şey lazım olursa seslenmen yeter. İyi geceler öpücüğü yanağıma kondurup odadan çıktı. O gidince kokusu da gitmiş büyük bir boşluğa düşmüş gibi olmuştum koca yatağa girip 10 dakika sonra uykuya dalmıştım. Bir anda ağzımın üstünde bir ağırlık hissetim gözlerimi açtığımda karşımda sapık levent vardı ben kalkmaya çalıştıkça yüzüme vuruyordu bir anda bir boşluk bulup çığlık attım. Beni Uyandıran şey gözüme gelen ışık ve devrimin sesiydi onu görünce ağlamaya başladım yanıma gelip saçlarımı okşamaya başladı
-ben burdayım güzelim ağlama. Yanaklarımı öpmeye başladı ona daha çok yaklaştım ve sarıldım ve aynı yatak sarılarak ağlıyordum kafamı göğsüne koyup uyumaya çalıştım ama bir anda bana şarkı söylemeye başladı o kadar güzel sesi vardıki bu bana ninni gibi geldiki o an güvende hissetim kendimi ve uykunun gözlerimle olan savaşını uyku kazandı.
Devrim
Eylül odasına bıraktıktan sonra abimin geldiğini duydum aşağı yananı indim mutfakta sigara içmeye başladık
-Eylül uyudu?
-evet. İpek hangisinin evinde kaldı
-nazlı ve kağan mı neydi çocuğun afı onlarda kaldı... Devrim..
-efendim abi
-sadık aradı beni leventi hâlâ bulamamışlar kayıp adam yer yarıldı içine girdi sanki.
-şerefsiz anladı tabii hapse gireceğini kaçtı.
-Devrim
-efendim abi
-sadık dediki levent Eylül tekrardan kaçırmak için gelebilirmiş.
-geleceği varsa göreceği var o şerefsizi Eylülün bir daha yanına yaklaşıktırmam.
-neyse ben yatmaya gidiyorum sana allah rahatlık versin kardeşim
Bir eliyle omzuma vurup mutfaktan çıktı bende bulaşık makinesi çalıştırıp odama çıktım uykum gelmediği için tabletten sosyal medyada takılıyordum saat 1 gibi bir ses duydum ilk önce ne oldunu anlamadım sanki biri inliyordu sonra Eylül'ün çığlık attını duydum tableti yatağa fırlatıp odadan hızla çıkıp Eylülün odasına girdim galiba kabus görmüştü çünkü ağlıyordu yanına gidip onu sakinleştirmeye başladım bir anfa beni kendine daha çok yaklaştırdı ve artık yatakta uzanık vaziyetteydik kafasını göğsüme koydu rahat uyaya bilmesi için şarkı söyleme başladım işe de yaşamıştı 10 dakika sonra uyumuştu o kadar güzel uyuyorduki insan bakmaya kıyamaz dı