KALBİM SANA AİT

Abi Sana İhtiyacım Var

Devrim bir adım atıp bana yaklaştı elini uzatıp elimi tuttu.
Gözleri hala gözümde idi.

-şu karşındaki adam babasının günahını ne zaman ödemeye başladı biliyor musun abim en son gelip sesizce haber vermeden giderken bana bıraktığı ağır yüklü mektuptan öğrendim. Sana söylemedim çünkü beni bırakıp gitmenden korkutum Eylülüm..Ben sana her baktığımda babamın günahını ödediğimin farkına vardım. Nolur sakın beni bırakma bu evliliği babamın günahını bana yükleyerek bitirme.

Şuan devrime sarılıp ağlama ben yanındayım demek istiyorum ama yapamıyorum ellerim varmıyor boynuna tutunmak ve sarılmak için.

Yavaşça devrimin ellerini bırakıp yüzündeki yaşları usulca sildim.
Elimi çekeceğim sıra elimi tutup avuç içini öptü ve kalbinin üstüne koydu.

-bak burası sen diye atıyor...

Diyip hıçkırarak ağlaması daha çok hızlandı.
Onunla birlikte bende ağlıyordum.

Ona bütün yükü yüklemek istemedikçe Aklıma babası geliyordu ve yaşamaktan dahi soğuyorum.

-devrim biraz beni rahat bırak kendimi toparlamam lazım bu duyduklarımı sindirmem lazım.

-tamam gidelim buralardan kimsenin bulamayacağı bir yere sen düşünürken bende yanında olurum hem birbirimizden mahrum kalmayız.

-devrim olmaz yapma böyle benim tek kalmaya ihtiyacım var... Nolur bana zaman ver...bırak düşüneyim evliliğimizi bebeğimiz hayatımızı hayallerimizi.

Ellerimi boynuna koyup yanaklarına bir tane öpücük bıraktım.
Odadan çıkıp dış kapıya doğru ilerledim.
Dolaptan montumu aldıp üstüme giydim.
Ayakkabılarımı ayağıma geçirdim.
Tam arkamı döneceğim sıra arkamdan öne doğru karnıma sarılan el ile huzurun Yanımda geldiğini hissettim.
Kokusu burnuma gelince bu kokudan nasıl uzaklaşağımı düşündüm.

-nolur gitme Eylülüm bırakma beni bir başıma... Sen gidersen ölürüm ben yaşayamam ben sana bu kadar alışmış ve sevmişken ayrılık yakışmaz bize.

Gözyaşları boynumu yıkarken hıçkırarak ağlamaya başladım.

-devrime yapma böyle nolur.

Ondan ayılıp Kapıyı açıp çıktım.

Ve kadın gitti
Adam bitti.

Devrimden devam

Hayallerimin kadını mutluluk sebebim beni öyle kapının orda bırakıp gitti.
Kapanmış kapının ardından bakarken bir kez daha küfür ettim bu hayata.

Gözyaşlarımı silip hızla salona girdim.
Annem hala aynı yerinde otururken babam ayağa kalkmış montunu giyiyordu.

-mutlu musunuz? Karnım beni terk etti senin saçma sapan kıskançlığın yüzünden baba. Para sadece paraydı senin hayatını tamamlayan...şimdi nereye gidiyorsun abimin hayatını mahvetmeye mi... Aaa pardon zaten abimin hayatı da bitik bir halde....

-hayır teslim olmaya gidiyorum. Artık saklanacak bir şey kalmadı ortada... Annen sana emanet onu sakın suçlama onun hiç bir şeyden haberi yok olduğunda da hep git teslim ol yoksa seni ihbar ederim dedi. Yine onu engelleyen ben oldum. Senin o kızla evlendiğini duyunca artık hiç bir şeyin saklanması gerek kalmadığını anladım... Hakkını helal et oğlum...

Babam yanıma gelip omzuma hafifçe vurup çıkıp gitti.
Ve annem arkasından döktüğü yaşlarla gelip bana sarıldı.

Dayanamayıp sarıldım ağladım anneme.