memory card • jihan

029

7:07 am

Hong Jisoo
Active Now

Cheonsa: Papasok na ako

Cheonsa: Asan ka na?

Jisoo: Nasa school na ako

Cheonsa: Saang part?

Cheonsa: Nasa gate na kasi ako eh

Jisoo: Sa bench malapit sa blue shed

Cheonsa: Saan diyan?

Jisoo: The one holding a phone

Cheonsa: Yung gwapong nakablue shirt at jeans?

Jisoo: I am handsome?

Cheonsa: Kung ikaw yun.

Jisoo: Hindi ako yun.

Cheonsa: Ha? Eh asan ka?

Jisoo: Nasa pangatlong upuan after him. Sa dulo.

Cheonsa: Sandali

Cheonsa: Ikaw yun?

Cheonsa: Yung super gwapo na mas gwapo pa sa kanina na nakawhite hood na nakafitted jeans and white loafers?

Jisoo: Yeah. I think that is me.

Cheonsa: Mr. Hong, ang lakas ng tibok ng puso ko|

Cheonsa: Mr. Hong, ang lakas ng tib|

Cheonsa: Mr. Hong, ang l|

Cheonsa: Mr. Ho|

Cheonsa: Uhm, di ako makapaglakad

Jisoo: Ha? Wae?

Cheonsa: Ahm..dikoalam

Jisoo: Haha. Okay. I am coming.

Kingina. Nakangiti siya. Mas gumwapo pa siya.
Habang papalapit siya sa akin ay mas lumalakas ang tibok ng puso ko.

Aaminin ko na, napakapamilyar niya. Itong nararamdaman ko dito sa loob ko, ganun din. Pero hindi ko maalala kung saan ko siya nakita.
Habang papalapit siya ay lumilinaw sa mga mata ko ang totoong hitsura niya. At ang pagririgodon ng puso ko ay mas lumala. Bakit kaya?

I sucked in my breath when he stopped in front of me. He smiled.

"Jeonghan."

Tumaas ang balahibo ko sa batok. I suddenly felt butterflies in the pit of my stomach.
"Uhm, hi?," halos patanong kong bati.

He smiled again. But, I saw a little glint of sadness and something more in his eyes, na agad din namang nawala ng kumurap siya.
"Hello. I am Jisoo. Do you know me, now?," he asked. He extended his hand.

Napatingin ako sa kamay niya. Nag-alinlangan ako, pero hinawakan ko din. Which actually, I regretted after.

Bolts of electricity ran through my veins, to my shoulders and strucked my heart, then glided down my stomach and tickled me. Some went and aimed my head, making me feel dizzy. Suddenly, images flashed and it felt nostalgic.

Napakunot noo ako ng magflash sa utak ko ang mukha niya in a different outfit, and he is holding my hand. My head throbbed in pain nang pinilit kong linawin yun sa utak ko.

"Jeonghan, are you okay?," tanong niya.

"Babe, are you okay?

"Han, are you fine?"

"How are you, baby?"

Same questions. Where did those come from?

Mabilis kong ipinilig ang ulo ko. Ano bang iniisip ko? O ano ba ang pumasok sa isip ko?

"Jeonghan?," he asked again, worried.

I tried smiling. "Okay lang ako. Nice meeting you, Jisoo," binitawan ko ang kamay niya at agad tinago ang kamay ko sa likuran ko. "Ahm, ano...papasok na ako, baka malate na kasi ako. Mauuna na ako, ha? Bye. Chat mo na lang ako." Then, I turned my back.

"Bye."

Mabilis akong umalis at dumiretso sa room.

Hong Jisoo, why do I feel weird around you?

-