12:11 pm
Hong Jisoo
Active NowCheonsa: Saan tayo pupunta?
Jisoo: Somewhere.
Cheonsa: Saan nga?
Jisoo: Basta.
Cheonsa: Jisoo naman eh!
Jisoo: Secret.
Cheonsa: Bumubulong-bulong ka pa jan at ngumingiti
Cheonsa: May nakakatawa ba ha?!
Jisoo: Nothing.
Cheonsa: Anong nothing?! Tumatawa ka na eh!
Jisoo: You just look cute while your eyes are enlarging.
Jisoo: And looking at your phone the same time.
Seen 12:14 pm
Cheonsa Yoon is typing...
Cheonsa: Walanghiya ka
Jisoo: You are blushing.
Cheonsa: Tigilan mo ako kung ayaw mong hampasin kita ng backpack ko
Jisoo: Pwede mo naman kasi akong kausapin. Bakit mo pa ako chinachat?
Cheonsa: Hindi ko alam
Cheonsa: Na-o-awkward kasi yata ako. Ang bilis na naman kasi ng tibok ng puso ko (Cancelled)
Cheonsa: At sumasakit ang ulo ko sa amoy at boses mo. Parang may naalala ako na hindi ko maalala eh. (Cancelled)
Cheonsa: Ay ang gulo. Mabango ka naman. At ang sarap pakinggan ng boses mo. (Cancelled)
Jisoo: You type too much
Cheonsa: Nagbubura ako
Jisoo: Okay.
Jisoo: Jeonghan,
Cheonsa: O?
Jisoo: We are here.
"Jeonghan."
Napatingin ako sa kanya ng tawagin niya ang pangalan ko. My heart suddenly stopped but quickly paced when our eyes met.
"B-Bakit?"He smiled. Napaigtad pa ako ng hawakan niya ang kamay ko.
"What do you want to eat?""Huh?"
"Okay. ㅋㅋㅋ. Let's go look for the food that will suit your taste," he said at hinila na ako.
Hindi ako nagreact. Nakatutok lang ang mga mata ko sa magkahawak naming mga kamay. Ngayon ko lang nahawakan ang kamay niya, at ito palang ang pangalawang pagkikita namin, pero bakit ganun? Komportable ako sa kanya? Para bang sanay na sanay na akong lapitan siya kahit na ilang na ilang ako?
Images started flashing through my mind. It was me, holding someone's hands—err, no, it was Jisoo's. Mahigpit kong hawak ang kamay niya at nakatingin lang ako sa napakasaya niyang mukha. Same place, different clothes. Same feeling, different memo—
Napapikit ako ng sumakit ang ulo ko.
Sht. Sht.
Pinikit pikit ko ang mga mata ko. I tried clearing my mind and forget what I was thinking. It is effective, but not much.
I looked at Jisoo's face.
Isang katanungan ang nagmula sa utak ko: imahinasyon o memorya?But my heart stopped when we stopped walking, my eyes landed on a food cart. Then, they were the two (his eyes and heart) who decided silently.
It is a....
MEMORY ?
Maybe.
I need to find out.
-
BINABASA MO ANG
memory card • jihan
Short StoryWhen all those saved files (memories of his love) got lost and corrupted.