memory card • jihan

EPILOGUE

"ANGEL, please don't cry."

Mas lalo akong napaiyak sa sinabi niya. Masakit na masakit ang loob ko. Di ko alam na wala pala talaga akong nagagawang maganda para sa kanya.

"Jeonghan.."

"Sorry na...D-di ko naman alam eh.."
I sobbed and cried harder.

Wala palang kwenta ang mga sinasabi ko.

"Baby, stop. Stop crying..."

Nanikip ang dibdib ko ng yakapin niya ako. Naipit kasi. De joke lang.
Pero masakit talaga sa puso eh.

"Bakit di man lang kayo nagsasalita? Nasasaktan ko na pala kayo at nagagalit, di man lang kayo nagrereact! Hindi naman ako ganun kaaware sa mga ginagawa ko ah!," litanya ko. Patuloy lang sa pagbuhos ang mga luha ko.

"It's not like that. We love you that's why no one's--''

"Mahal niyo ako?! Eh mahal ko rin naman kayo! Lalo ka na! Tapos di man lang niyo ako iniinform sa mga nararamdaman niyo! Sana man lang sinabi niyo ng personal! Hindi yung sa chat ko pa malalaman! Hindi naman ako mang-aaway ah!," I shouted.

Hinaplos-haplos niya ang buhok ko at patuloy na pinapatahan ako.

Alam niyo yung feeling na nalaman mong masama pala ang loob sayo ng isa sa mga pinakamalapit na tao sayo? Ang sakit sakit! Akala ko, okay lang sa kanila ang mga actions at mga sinasabi ko. Hindi naman pala!

Sa inis ko sa sarili ay nahampas ko ang mukha ni Jisoo. "Ikaw! Ikaw ang may kasalanan eh!," paninisi ko sa kanya.

Mukhang nagulat siya dahil natigilan pa siya bago nanlaki ang mga mata niya. "Why me?!," gulat niyang tanong.

Pumalahaw ako ng iyak ng sumigaw siya. Napamura naman siya at halos di na magkandaugaga sa pagpatahan sa akin. Pero kahit anong gawin niya,.iiyak pa rin ako.

"Bakit kasi ganun?! Ginagawa ko naman lahat para kanila ah! At ako ang lagi nilang karamay at kasama! Hindi ikaw! Ako ang nanay na nag-aruga at nag-alaga sa kanila! Ako ang laging nasa tabi nila kapag wala ka! Ako ang lider nila! Tapos, sayo lang pala sila magmamana! Letse! Hindi naman ako sinungaling ah! Ikaw lang ang sinungaling at tahimik sa ating dalawa kaya sayo nagmana ang batang yun! Sayo! Kasalanan mo to! Bwisit ka kasi!," litanya ko. Pinalo-palo ko siya sa dibdib.

"Oo na. Ako na. Stop crying, please...You are breaking my heart..."

Sumisinok-sinok ako ng tumigil na ang pag-iyak ko, pero tahimik pa rin akong lumuluha. I clutched my chest.

"Jisoo...masama ba akong kaibigan, ha?," tanong ko.

"Hindi. Inaalagaan mo sila at minamahal. You're the best friend a person would always want to have," he answered.

Agad akong yumakap sa kanya at isinubsob ang mukha ko sa dibdib niya. Para magpunas ng luha at uhog. De jokelang. Humanggan sa pang-amoy ko ang cool niyang pabango kaya naman napasinghot ako.

Nakakagaan ng pakiramdam...
Yakapin ko na lang kaya siya hanggang sa maging mabuti na ulit ang pakiramdam ko?

"Pero, bakit niya sinabi ang mga yun? Ang sakit kasi. Mas magaling pang mag-advice ang bata kaysa sa akin? At masama ang loob niya sa akin.. Masama ang loob niya..." Ipinikit ko ang mga mata ko.

"He's not. May nangyari lang sigurong di maganda kaya niya sinabi yun."

"Pero lumayas siya! Di na siya umuwi. Ilang araw na ang nakararaan pero wala pa rin siya! Nag-aalala na ako!"

He tightened his hug and buried his face on my hair. And he gently slided his hands on my back.

"Don't worry. He said he will come back, right? I know Mingyu, even if we are not that close, I know he fulfill his promises. Believe in him. Okay? And he apologized, no need to feel guilty."

"Pero kasi—"

"Jeonghan. Stop stressing yourself. Mingyu will be fine. He will go home. Just wait for him. Make everything great today, so when he come back, he can see beautiful smiles not ugly and crying ones."

"Maganda ako ngumiti. Gwapo rin akong umiyak. Great pa rin ang makikita niya," katwiran ko.

He chuckled. Pero di siya nagcomment.

Well, as usual, ilang minuto na naman kaming magkayakap at di naghihiwalay. Ninanamnam ang hatid na kilig ng isa't isa. Le, chos.

He hummed silently. Tapos...

♬Nothing's gonna change my love for you
You ought to know by now how much I love you
One thing you can be sure of,
I'll never ask for more than your love..♬

"Jisoo...," bulong ko.

He stopped singing. "Wae?"

"I love you too."

He chuckled again. Pagkatapos ay hinalikan ako sa noo. "I love you three."

"I love you four!"

"Hahahaha! Okay."

Hindi na ako nagkomento pa. Ang kaso, gago talaga at may pagkamanyak itong boyfriend ko. Nananamantala.

"Hong."

"Yes?"

Pinalo ko siya sa likod.
"Gago! Garter na ng brip ko yang hawak mo!"

-