The Theory Of Everything

Right Now

Harry Styles

Έβρισκα πάντα χαζές αυτές τις ''εμπειρίες'' που λένε πως βιώνουν οι ασθενείς όταν μηδενίζονται οι καρδιακοί παλμοί κάποιου που είναι σε κόμμα... Όλες αυτές οι μπούρδες πως βγαίνεις από το σώμα σου ...νόμιζα πως είναι παρενέργειες από διάφορα φάρμακα....Μέχρι την στιγμή που ο δικός μου παλμός μηδενίζεται....Αρχικά είδα ένα δυνατό φως και μετά...μπορούσα να δω εμένα....Οι γιατροί προσπαθούσαν να με επαναφέρουν...Δεν ήμουν ακριβώς νεκρός , ούτε ακριβώς ζωντανός...Ένιωθα σαν αυτά τα μπαλόνια που τα δένεις με ένα κορδόνι για να μην πετάξουν πολύ μακριά...Έτσι και εγώ ήμουν δεμένος με αυτό το άψυχο σώμα στο κρεβάτι του νοσοκομείου....Αποφάσισα να εκμεταλλευτώ αυτή την εμπειρία και να κάνω μια γύρα στο νοσοκομείο.... Έξω από το δωμάτιό μου ήταν ο Zayn σε άθλια κατάσταση με μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια και κρατούσε στα χέρια του έναν νεαρό που έκλαιγε με λυγμούς...Για εμένα έκλαιγε; Μα.. δεν τον ξέρω...Νομίζω.... Πριν προλάβω να αναρωτηθώ κάτι παραπάνω ένιωσα κάτι να με τραβάει...Και μετά ..τίποτα.

~72 ώρες μετά~

''Καλημέρα sleepy beauty '' άκουσα τον Zayn να λέει...

''Γρρρ...πονάω'' βόγκηξα εξαιτίας του τρομερού πόνου στο δεξί μου πλευρό...

''Ναι έχεις ένα σπασμένο πλευρό , ένα ραγισμένο χέρι και ένα διάστρεμμα τρίτου βαθμού στο δεξί πόδι'' είπε ο Zayn και άρχισε να γελάει.. Με κοροιδεύει ο μαλάκας.

''Α , τον πούστη! Με γάμησε....Αν τον βρω...'' είπα καθώς θυμήθηκα τον μεθύστακα που εξαιτίας του βρέθηκα εδώ...

''Σχετικά με αυτό....'' Ξεκίνησε ο Zayn να λέει αλλά τρέναρε...

΄΄Τι; Τον βρήκατε....;'' Ρώτησα γεμάτος περιέργεια ....

''Harry , θέλω να σου γνωρίσω κάποιον και αυτή την φορά δεν μπορείς να αρνηθείς.'' είπε ο Ζ αλλά κάτι στον τόνο του δεν χωρούσε αντίρρηση ...

''Καλά...'' ψέλλισα καθώς εκείνος πήγε να φωνάξει κάποιον....

Μετά από λίγα λεπτά μπήκε μέσα ο Z και πίσω του ακολουθούσε ένας μικρόσωμος νεαρός ...τα μάτια του ήταν κόκκινα από το κλάμα υποθέτω αλλά μπορούσες ακόμα και έτσι να ξεχωρίσεις τα γαλάζια σαν τον ωκεανό μάτια του...

''Εμ γεια...'' ψέλλισε κοιτώντας το πάτωμα και αποφεύγοντας με μαεστρία την οπτική επαφή μαζί μου...

''Είσαι καλά;'' τον ρώτησα αν και φαινόταν γελοίο μιας και δεν ήταν εκείνος σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου....