Tao Is In A Badland

1

''Eşyalarını topladın mı benim canım oğlum?''

Annem 100.kez aynı ya da benzeri soruyu sorarken onu başımla onayladım.O bile heyecanlıydı.Geçen hafta abim Xiang annemi aramıştı ve zor durumda olduğunu söylemişti.

Bilirsiniz, başka bir şehirde üniversite okumak cidden zordur ve o kişinin ailesinin de parası kısıtlıysa mecburen borç yapabilirdi.Abim de birine borçlandığını bize anlatınca annem yıllardır ev almak için biriktirdiği paranın bir kısmını ona yollamaya karar vermişti.

Ben daha lise öğrencisiydim ve sınavlarım yeni bitmişti.Yani dinlenme modundaydık.Annemin işi vardı ve bu yüzden abimin yanına ben gidecektim.Hem onu yaklaşık 1 yıldır göremiyordum, hep ders çalıştığını ya da bunun gibi işlerle uğraştığını söylerek yanımıza gelmiyordu ve ben onu gerçekten özlemiştim.

Birkaç gün onda kalıp tekrar buraya geri dönecektim ve anneme yardım edecektim.

Annem bir restoranda aşçıydı, ben de doktor olma hayali olan 3.sınıf bir lise öğrencisi, Tao'ydum.

***

''Uçağa binince sakın korkma tamam mı?İndiğinde de beni aramayı unutma.Merak ederim bak!''

Annem tekrar tekrar aynı şeyleri söylerken onu tekrar onayladım ve ona sarılarak onu öpücüğe boğdum.

Artık abimi görebileceğim için mutlu hissediyordum.

***

''Abi!Abi buradayım!''

Uçaktan inice anneme mesaj atmıştım ve abimi beklemeye başlamıştım.Abimi gördüğümde ise hemen ona seslenmiştim beni fark etmesi için.Abim beni görünce gülümseyerek bana el salladı ve yanıma geldi.Bavulumu eline almadan önce ona sıkıca sarıldım.

''Seni çok özledim abi!'' sesim heyecanlı çıkıyordu.

''Ben de seni özledim ufaklık.'' abim saçımı karıştırdı.

Beraber taksiye bindik.Eve gidene kadar neler yaptığımız hakkında konuşmuştuk.Taksiden inince onu iyice inceledim.Zayıflamıştı ve gözleri mosmordu.

''Çok mu çalışıyorsun?''diye sordum.Eğer uyuyamayacak kadar çalışıyorsa üniversite hayallerim suya düşecekti.

Abim ise dediğim sanki çok komik bir şeymiş gibi kahkaha atmıştı.

''Evet, elbette.'' bu cevap daha çok geçiştirmek için gibiydi ve tatmin olmamıştım.Yine de üstelemedim.

''Kime borç yaptın?''

''Bir arkadaşa işte.''

''Neden?''

''Çok konuşuyorsun ya!Borç işte, ihtiyacım vardı aldım.'' bağırmasıyla sustum ve önüme döndüm.Belki de şu zamana kadar ilk defa bana bağırıyordu.

Eve girince bana kalacağım odayı gösterdi ve başka bir odaya girdi.Ben eşyalarımı yerleştirirken tekrar buraya geldi.

''Para nerede?'' bunu burnunu çekerek sormuştu ve hafif de titriyordu.Hasta olduğunu düşünmüştüm.

''Oh, çantada.Sen hasta mısın?'' onun için endişelenmiştim.Hava çok soğuk da değildi.

''Hayır, sadece...Ben parayı ödemeye gideceğim.''

''Ben de gelebilir miyim, hem dolaşmış olurum?'' hevesle sormuştum.

''Olmaz.''

''Sizi rahatsız etmeden bir köşede dururum, lütfen!''

''Peki ama sözümden çıkmayacaksın.''

Sevinçle ellerimi çırptım ve gülümsedim.

İkimiz de hazırlandıktan sonra evden çıktık.

***

Büyük bir evin önüne geldiğimizde bizi korumalar durdurmuştu.

Tanrı aşkına abim ne işler karıştırıyordu?!

Ev cidden büyük ve güzeldi.Kapılarda kameralar vardı ve dışarıda da 2 tane bekçi köpeği vardı.Abim tefeciye falan mı borçlanmıştı ki?

Bizi bir süre beklettikten sonra kapıda duran adamlardan bana yakın olanın telefonu çalmıştı.Telefonu açıp konuştuktan sonra bize döndü.

''İçeri gelin.''

''Onun gelmesine gerek yok, burada beklese de olur.''dedi abim benim için.

Adam sırıttı ve ''Özellikle onu görmek istedi.''dedi.

Yani beni görmek istiyordu?Neden tanımadığı birini görmek ister ki?

Abim şimdi kaşlarını çatmıştı ama bir şey dememişti.

Beraber içeri girince ben etrafı incelemeye başlamıştım.Ev cidden çok güzeldi, adamın mesleğinin ne olduğunu merak etmek istemiyordum bile.
Korumalar bizi geniş bir odaya yönlendirmişlerdi.İçeri girdiğimizde buranın çalışma odası gibi bir yer olduğunu anlamıştım.Etrafımı incelemeyi bırakarak karşımdaki yüze döndüm.Bana yandan bir sırıtış sunup abime dönmüştü.

''Borcunu ödemek için bu yola mı başvuruyorsun şimdi?''

Sesi en az yüzü kadar etkileyiciydi.Sertti.Ne söylemek istediğini tam olarak anlayamasam da abimin durumundan eğlendiği belliydi.

Abim çatık kaşlarını ona sunarak ''Hayır, para çantada.''dedi.Çantayı öndeki masaya bırakınca korumalardan birisi çantayı açtı ve kontrol etti.

Karşımızdaki adam yerinden kalktı ve bize doğru yaklaştı.Önce beni süzdükten sonra abime döndü.Ben de abime bakmıştım.Titremesi artmıştı?Korktuğu için miydi ki?

Bu adam da neyin nesiydi böyle?

''Benimle gel.'' abime söyledikten sonra bir yere doğru yürümeye başladı.Abim de arkasından onu takip ederken ben de yürümeye başladım.Ama beni durdurmuştu.

''Sen burada bekle.''dedi.Önden giden adam omzunun üstünden beni süzüyordu.Abimin dediğini yaptım ve burada bekledim.

Birkaç dakika sonra geri geldiklerinde abimin daha iyi göründüğüne yemin edebilirdim.Titremesi geçmişti ve rahatlamış görünüyordu.

Burada garip bir şeyler vardı!

Adam benim karşıma geçti birden.Elleriyle hafifçe çenemden tuttu ve gözlerimi, gözlerine odakladı.

''Bir daha ki gelişinde, paran yoksa, bu güzelliği unutma.''

Bana bakarak konuşsa da bana söylemediğini anlamıştım ve tanrı aşkına ''güzellik'' nedir?!Yaptığı ayıp bir davranıştı.

Abim kaşlarını çatarak ona bir şeyler söyleyecekken ben ondan önce davrandım:

''Eğer bir şeyi bana söylemiyorsan bana değil de, konuştuğun kişiye bak!''

Çenemi ondan sertçe çektim ve kaşlarımı çattım.Abim bana şaşkınlık ve korku dolu gözlerle bakıyordu.Korumalar tetikte gibiydi ve bellerindeki silahları hazır durumdaydı.

Silah mı?!

Bu, şu an fark ettiğim bir detaydı ve gözlerimin endişeyle kaplandığına emindim.Kaşlarımı düzeltip abimin kolundan tuttum.

''Abi, silahları var gidelim!''

Önümdeki adam bana gülümsedikten sonra elinin tersini yanağımda hafifçe gezdirdi.Bu kendimi kasmama sebep olmuştu.

''Görüşmek üzere.''dedi ve elini yüzümden çekerek arkasını döndü.

O cidden korkutucuydu.

-

Herkese merhaba!Sonunda bu fice başladım ve 2-3 haftaya kadar bitireceğim.Planladığım bölüm sayısı 15 ve civarı, okuduğunuz için teşekkürler.

İlk bölümü Yağmur'a ithaf etmek istiyorum :3
Kapak için de kendisine teşekkürler 😍😍😍