Tao Is In A Badland

6

Zaman kavramını yitirmiştim.Yüzümdeki ıslaklığı hissediyordum uyandığımda.Ne olduğunu anlayamamıştım, yine bayılmış olmalıydım.Son zamanlarda stres yapmıyordum aslında.Kendimi mutlu hissediyordum ve Kris'i unutmaya çalışıyordum, neden bayılmıştım?

Hasta mıydım, ya da bu olaylar beni yıpratmış mıydı?

Hayatımı düzene sokmam gerekti, hatta belki Lin ile arkadaş olabilirdim.

Onunla uzun zamandır konuşmamıştım ve hala benimle arkadaş olmak istiyor mu merak ediyordum.O günkü olaydan sonra okuldakilerin bize bakışı değişmişti.Ki ben de unutamıyordum Lin'in beni öpüşünü.Kimsenin bir şey yapmaması iyiydi ama, Lin'den korkuyorlardı.

Düşünmeyi bıraktım.Beni bu hale getiren düşüncelerdi, yatağıma uzandım ve uykuya dalmayı diledim.

***

Bugün okula ilk kez Kris'siz ve yürüyerek gidiyordum.Kalbimde bir boşluk vardı.Acaba o da öyle hissediyor muydu?

Düşüncelerimde, gelen tekerlek sesleri sayesinde ayrılmıştım.Okulun önünden bir araba ayrılıyordu ve bu Kris'in arabasıydı?O tarafa doğru koşmaya başladım ama araba çoktan uzaklaşmıştı.Neden onun olduğu tarafa koştuğumu bilmiyordum.Arkasından öylece baktım ve okula girdim.

Lin'i bulmalıydım.

***

Üçüncü teneffüse girmiştik ve ben şükrediyordum.Midem bulanıyordu ve ben dayanamıyordum.Mide bulantısı ve baş dönmesinden Lin'i arayamamıştım bile.Sıramdan kalktım ve yavaşça onun sınıfına doğru yürümeye başladım.

Onun sınıfının önüne geldiğimde omzumda bir el hissettim.Midemin bulantısı artarken arkamı döndüm.Karşımdaki Lin'di ve bana kaşlarını çatarak bakıyordu.

''Bir sorun mu var?''dedi.

Evet vardı.Acilen hastaneye gitmem gerekti.

''Sadece artık bitti demek istemiştim, kurtuldum.Ve ben, seninle arkadaş olmak istiyorum.''

En azından konuşmayı batırmadım.Bu iş bittikten sonra beni alması için Kris'i araya-

Kendi kendimi bitiriyor gibiydim.Kris artık yoktu.Onu istememeliydim.Bir an ciddi ciddi Kris'i aramayı ya da mesaj atmayı düşünmüştüm.Bana kötü şeyler yaşatsa bile ona alışmıştım ve bu iğrençti.Ona alışmak kendimden iğrenmeme sebep oluyordu.

''Ben seninle arkadaş olamam,''dedi.Çok da üzülmemiştim.Sonuçta birkaç kez konuşmuştuk, bir kez öpmüştü beni.Okulda ondan başka kimsem de yoktu, elbette üzülmezdim.

''Seni sevdiğimi, seni öptüğümde anladığını sanıyordum.Seninle arkadaş olamam.''

Benimle arkadaş olmasına ihtiyacım vardı.Onu sevmiştim ama bu sadece arkadaşçaydı.Onu sevmem, ya da onun beni sevmesi istemediğim ve hak etmediğim bir şeydi.Ben Kris'le birlikte olmuştum, o da bunu biliyordu.Peki neden beni seviyordu?Ben hak etmiyordum, kirliydim ve ona da bulaştıramazdım.

''Üzgünüm,''dedim.Üzgündüm.Lafı uzatmadım.Onun anlamasını umuyordum çünkü midem bulanıyordu ve doktora gitmem gerekti.Şüphelendiğim şeyler vardı.

''Sonra seni bulacağım tamam mı?Sana her şeyi düzgünce anlatacağım ve emin ol, beni sevmeyeceksin.Şimdi gitmeliyim.''

Koşarak yanından ayrıldım ve eşyalarımı topladım.

Hamile değildim, değil mi?

***

Kris defalarca içime boşalmıştı.Ona bir şey diyemiyordum çünkü onun sürtüğüydüm.Onu durduramazdım ve hamile kalmam zaten olasıydı.
Hamileydim.
Ona ait bir şey vardı bende ve ben ondan kurtulamazdım.Hayır-ondan kurtulacak bir şey gibi bahsedemezdim.O benim çocuğumdu.
Yine de elim telefona gitti.Kris'in numarasını silememiştim.Onu aramalı mıydım?Bu sefer kendi hayatımı yok ederdim.
Arama tuşuna bastım.Ne yapacağımdan emin değildim.Onu aramamalıydım.Telefonu kapattım.
Okulum ne olacaktı?Hamileyken okula gidemezdim.Resmen şartlar Kris'le konuşmam gerektiğini söylüyordu.
Evde otururken dakikalae sonra telefonum çaldı.Arayan Kris'ti?!
"Kris?"dedim telefonu açıp.
"Bir şey mi oldu, beni neden aradın?"
Tanrım, telefonunun çalmasını engelleyememiştim.Şimdi bir şeyler uydurmalıydım.
"Şey...Abimin durumunu soracaktım sadece..."
"Bunu hastaneyi arayarak da öğrenebilirdin?"
"Ben...Özür dilerim bir daha aramam." Telefonu hızlıca kapattım.
Bu kadar geri zekalı olmak zorunda mıydım?Kesinlikle bir şeyler döndüğünü anlamıştı.Umarım onunla karşılaşmam.

***

Diğer gün okul çıkışı Lin'le beraberdim.Ona her şeyi düzgünce anlatmalıydım.
Herkes okuldan ayrılmışken biz ikimiz okulun bahçesinde bir banka oturmuştuk.
"Lin..."dedim.Bana baktı.
"Beni sevmemeni istedim çünkü ben kirli birisiyim.Bu kabul edilemez, yani ben seni sevemem, sen de ben sevme.Sadece arkadaş olalaım.Biliyorsun ki bu okulda senden başka kimsem yok."
Lin kahkaha atmıştı.
"Çok masumsun.Bunlar benim için önemsiz.Ben de kötü birisiyim biliyorsun, okulun ilk günü sana kötü şeyler yaptım ve sen ilk de değildin.Herkese kötü davrandım.Ben de daha önce başkalarıyla birlikte oldum ama seni sevi-"
"Ben hamileyim."
Belki bu dediğim onu vazgeçirirdi.Gözlerindeki hayal kırıklığı belliydi.
"Hamile misin?"
Bu ses, beklediğim ses değildi.Bu ses, Lin'in sesi değil, Kris'in sesiydi.
Şimdi bitmiştim.Lin donup kalmış bana bakarken arkamda bize doğru yaklaşan Kris'in adım sesleriyle ben de donmuştum.
Ne yapacaktım?
"Hamile misin?!"dedi tekrar.Ama bu sefer desi sert çıkıyordu.
Burada olmamalıydı, neden gelmişti?Onu görmeyi istemiyordum.Beni tekrar oraya götürmesini istemiyordum.
Gözlerim doluyken Lin'e baktım.Bana endişeli gözlerle bakıyordu.Elimi tuttu ve beni ayağa kaldırdı.
"Gidelim, bebeğim.Bu mutlu haber için sana bir sürprizim var!"dedi.
Beni bu durumdan kurtarmak için numara yaptığını biliyordum.Bunu gülümsemesinden bile anlardı insan, endişe doluydu.
Buradan uzaklaştıktan sonra bana sarıldı ama benim aklımda Kris vardı.Onu orada bırakmıştık, Lin elimi tutmuştu ve o hiçbir şey yapmamıştı.Kris'in çocuğumun kendisinden olduğunu bildiğine emindim.Ama Lin orada elimi tutup beni götürürken hiçbir şey yapmamıştı.Bu, beni üzüyordu.
Lin bana sarılırken, onun Kris olmamasına üzülüyordum.
"Hamile olman önemli değil, ikinizi de sevebilirim."

-

Bu fic de sıktı mı ne yav, hemen bitiresim geldi niyeyse.10.Bölümde bitiririm heralde, kurgu gelmedi aklıma wjdkdjssj ya da uzatabilir ve hem krisin hem de taonun acı cekmesini saglayabilirim ne istersiniz ajsjfjdjwmsjfi ama kisa surerse sadece 1 kisi aci ceker hangisini istersiniz djfjkdkd