Got To Believe

CHAPTER 18- Whats the matter Kath?

I would like to inform everybody that my story isn't based on my own life or anybody's life. Ginagawa ko po yung mga kwento ko base sa mga nararamdaman at naiisip ko.

KATHANG ISIP LAMANG PO ANG LAHAT NG ITO.

Baka po kasi may hinala kayo. 

Oo, iba sa mga chapter ng story ko ay kadalasan na rereflect sa totoo kong buhay pero inspirasyon lang ang lahat ng yun at di naman po ako ganon ka-desparada dahil  pag bestfriend ko, bestfriend nalang talaga. Bestfriend nga di ba? Best hindi boy. Asus.  ^___^

______________________________________________________________________________

Chapter starts here.

Heto, nasa bahay lang. Nakakamiss mag-aral. E paano naman kasi e, epal din naman kasi si LAGNAT! >___<

Pero dahil wala akong ibang magawa dahil nalinis ko na yung boung bahay..maglalaro nalang ako ng computer games! This is it! Ito yung pakner ko kapag lonely ako. -__-

"Click.Click.Click." 

Facebook. Log-in. 1 message. 30 notifications. 100 friend requests.

"Click 1 message."

"Oy, Dj. Bakit di ka pa ba pumapasok? Two weeks ka nang may lagnat ah? Magpa-check up ka nalang. At tsaka, baka di mo iniinum yung mga gamot mo diyan? Magpagaling ka na ha? Hihintayin kita. Get well soon. Eto nga pala yung mga pinapagawa ni maam oh. Mag prepare ka nalang para maka--blablabla."  - From Kath? I missed her already. -____-

Shet ano bang irereply ko? Papasok na kasi ako sa susunod na bukas e. Aha! Di ko nga muna replyan para mag message ulit.

After 1 day.

"Click.Click.Click."

Facebook. Log-in. 0 message. 25 notifications. 100 friend requests.

No message from her? But she changed her profile picture a while ago and she's currently online! Ano, cha-chatan ko na? Nalilito ako, grabeee! Nakakabading. XD

Isip. Isip. Isip.

"Ay, wag na. Bukas nalang." Sabi ko sa sarili ko.

Kinabukasan sa school.

Hay, nako! Salamat Lord, magaling na ako! Yes, finally I can see her again. :) Here I am in school I'm looking for her..Di pa niya alam na pumasok na ako and I will surprise her.

Oh! There she go! ^__^

**Dugudug-dugudug** Bakit kaya bumibilis talaga yung tibok ng puso ko kapag nakikita o nakakasama siya? Bakit kaya? Alam ko naman na mahal ko siya pero may iba talaga eh. Mahal kaya din niya ako? Baka-oo--obviously-ewan-basta. XD 

Sasalubungin ko sana ng bigla siyang hiranangan ng mga admirers niya sa fourth year level. Huhuhu! -___-

"Kath! Kath! Kath!" Sigaw ko sa kanya- pangatlong beses talaga yun ha.. pero di parin niya ako narinig dahil sa mga lalaking yun. Pinagtritripann ba nila yung bestpren ko? Hahah, alam ko namang di madadala si Kath sa mga pa-sweet sweet nila dahil ang puso niyon, cactus. Eh, ako nga- di niya nakita o napansin man lang yung nararamdaman ko na kami lagi yung magkasama tapos sila pa kaha? -__-

So then, tumigil ako. And I can see it in her eyes, why is she so happy? Shet, ang sakit. She's happy eventhough she doesn't see me yet? Ohwnooo. Anubayan, nakakakabakla! >_<

And finally, pumasok na siya sa classroom namin.

"Hi Kath." Bati ko sa kanya pero bakit siya ganoon? Di man lang niya ako pinansin. Ang sakit sa puso, sobra. Tumagos ang sakit, grabee. Tumagos yun at halos kumatay yung lahat ng mga sakit sa lahat ng ugat sa katawan ko. T___T

"Hi Kath." Inulit ko baka di lang niya ako narinig pero narinig niya ako eh. Lumingon nga siya eh. Pero bakit ganon siya makatingin? Galit ba siya? Ni kahit ngiti man lang, di siya nagbigay? Ay, anyaree ate?! Ay, super duper nababading at nababadoy na talaga ako mga dre! Di ko siya maintindihan e. xD

Galit nga kaya si Kath sakin? Bakit naman at paano? -____-

------------------------------------------------------------------------

Guys, nalilito ba kayo kung bakit di siya pinansin ni Kath? May pakulo kaya si Kath o galit talaga siya kay Dj? Hmmm. Anyway guys, follow niyo po ako. Hahaha, badoy ko. Grabeee. XD 

#Vote. #Comment!