Hotel texting >> Niall Horan

Chapter 16✔️

Pov Roos

Het is al de volgende ochtend en heb nog steeds geen berichtje terug gekregen, ik voel me zo schuldig tegenover een onbekend persoon. Dit is zo een strijd, ik voel me de ene keer zo blij als ik met hem praat en de andere keer verklaar ik mezelf voor gek om nog maar een gevoel te krijgen bij iemand onbekend.
Misschien is het gewoon iemand die een grap met me uithaald.

Jennifer Lopez: het is allemaal wel goed, ik snap dat je iedereen ervan verdenkt dat de berichtjes stuurt. Sorry voor mijn reactie gisteren, ik reageerde wat te overdreven. Ik was waarschijnlijk gewoon wat... Jaloers.

Een gelukkig gevoel verspreid zich over mijn hele lichaam, kippenvel is te zien en een grote glimlach verschijnt op mijn gezicht.
Hij is niet boos, alles is weer goed.
Dat is zo een vreugdegevoel.

*
Ik stap vrolijk de trappen af en kom Zayn onderweg tegen. "Zo vrolijk vandaag, nog steeds in de ban van mijn kus?" Zegt hij knipogend.
Ik kijk hem afkeurend aan terwijl ik verder stap. Eerst was ik ervan overtuigd dat hij het was en vond ik hem helemaal geweldig en nu walg ik gewoon van hem.
Hoe snel je interpretatie over mensen toch kan veranderen.
Ik kom beneden en iedereen kijkt me aan.
"Owh geweldig je bent er, dit word je geluksdag." Zegt Charlotte, ik kijk haar vreemd aan.
"Vandaag is de opdracht alleen voor jouw en niet voor ons." Zegt ze grijnzend. Natuurlijk neemt zij ook weer het woord.
"Wat? Hoezo?"
"Wel, als jullie nu de opdracht doen worden er andere afgeschaft en aangezien we allemaal weten dat de opdrachten niet al te fijn zijn zullen jullie je maar moeten opofferen."
"Wacht, jullie?"
"Owh ja, jij en Niall. Fijn toch!"
Ik kijk Niall aan die maar wat naar de grond zit te staren.
"En wat moeten we doen?" Vraag ik zuchtend.
"Wel jullie moeten 4uur samen in de bezemkast zitten." Niall stopt met staren en kijkt bezorgt op.
"Woow wacht! De bezemkast? Je bedoelt dus die super kleine kamer? Echt niet!"
"Oh jawel."
Charlotte en nog wat andere duwen ons richten de bezemkast.
"Maar mag ik boven nog wat gaan halen?"
"De tijd start nu." Zegt ze terwijl ze ons erin duwt en de deur sluit.
Mijn Medicatie tegen mijn claustrofobie ligt nog boven echt geweldig 4uur lang in deze kleine ruimte en nog het ergste, Niall is er ook bij. Dit is het ergste wat ze mij in die 7maanden nu al hebben aangedaan.

Grote liefde voor jullie!❤️