YAZ YAĞMURUM(TAMAMLANDI)

İNTİKAM

Yazar'dan

Ahu hastaneden çıkmıştı.Durumu iyiydi. Baran ise karışık duygular içerisindeydi. Hem intikam,hem aşk,hem de korku. Ama Sude'nin intikamını alacağı için içinde ayrı bir sevinç vardı içinde. Ufuk'la öyle iyi hazırlanmışlardıki Sude'nin ruhu duymayacaktı. Baran'la Sude'nin evine gelen Ufuk arabada bekliyordu. 

Kapı açıldı.Bu hizmetliydi.Baran:

-*Sude hanımı çağırır mısınız?*

Biraz sonra Sude pisliği gelmişti.Sude:

-*Ooo kimleri görüyorum.Düne kadar bana küfürler sayan kişi şu an karşımda sırıtıyor mu?İnanmam.*

-*Haklısın.Ama dün biraz düşündüm.Biz senle birbirimiz için yaratılmışız.Eğer izin verirsen seninle bir yerde konuşmak istiyorum.*

-*O...O...Olur.Ben 5 dakikaya geliyorum.*

Baran'dan

Bekliyorduk.Planımızda Ufuk şöförümüz olacaktı.Sude herzaman ki çirkin hali ile geldi aşağıya. Arabaya bindik ve biraz sonra limana gelmiştik. Arabadan inip adaya giden bir gemiye bindik. Manzara çok güzeldi. Ama eksik olan Ahu'ydu. Sude'nin yerine onu hayal bile edemiyordum. Ama hep onun elinin sıcaklığını elimde hissediyordum.Gözlerimde hep onun güzel yüzü.

Adaya gelmiştik.Ondan yanına ne para ne de kimliğini yanına almamasını istemiştim.Gezerken bir masaya oturduk.

-*Sude geldiğin için çok teşekkür ederim.*Sana bir kaç şey söylemek istiyorum.Ama izin verirsen önce Ufuk'un yanına gidip gelmek istiyorum. 

-*Tamam. Heyecanla bekliyorum.* Telefonunu hiç görmediğim bir anda cebime atmıştım.Böylece adada kendi başına kaldığında birini arayıp yardım istememeliydi. Hiç para almamasını istemiştim çünkü bir gemiye binipde gelmemeliydi. Akşam vaktinde bırakmıştım onu.Böylece bir akşam belki de daha fazla kalacaktı adada. Onu bıraktığım gibi hemen bir gemiye bindik. Artık planımız tamamdı. Gerisi Sude'nin aklının başına gelmesine kalmıştı. Doğruca Ahu'nun yanına gidiyorduk.

Ahu'dan

Hala içimde bir acı vardı sanki.Sanki biri benim yüzümden çok korkuyordu,acı çekiyordu. Kızlar bi saniye bile başımdan gitmemişti.Bana her saatte yemek veriyorlardı. Artık bir kaç kilo aldığımı düşünüyordum. Ne vardı bu kadar büyütecek. Sadece 1gün zihnimden silinmişti. Onlara bunu söylemeye ne kadar çalışsamda anlamıyorlardı beni. Hep o gün senin için nerdeyse en önemli gün diyip duruyorlardı. Kapı çalmıştı. Kızlar uyuya kalmıştı.Gidip kapıya baktım.Baran ve Ufuk vardı.Ufuk "*Kardeşim iyimisin?*" diyerek sarıldı.Bende "*İyiyim bir tanecik abim*" diye sarıldım.Sonra da "*Hoşgeldin Baran*"dedim.O da "*Hoşbuldum*"dedi.Kapıyı ilk açtığım an ile karşılaştırdığımda yüzü düşmüştü.Bu sırada sesleri duyan Melek gelip onları içeri davet etmişti bile.Evin dağınıklığı ortadaydı.Ama bu kimsenin umrunda değildi anlaşılan.Herkes birbirine bakıyordu.Daha doğrusu herkez bana bakıp sırıtıyordu.Ama Baran yere bakıyordu.Gördüm gözleri kanlanmıştı.Benim Baran'ın neden üzüldüğünü öğrenmeliydim.Kalkmak istedi Baran.Gittiler.

Baran'dan

Sude'nin telefonu susmak bilmedi.Bir annesi bir babası bir ablası.En son telefonu kapattım.Zaten çalmaktan şarzı bitmek üzereydi.Ertesi gün Sude'yi almaya gittim.O ne kadar Ahu'ya acımasada ben ona acımıştım.Ah şu vicdanım olmasa şimdi Sude çöpçü olarak geziyordu.Gidip bulmaya çalıştım nerde bu kız? En son bir polisle konuşuyor olarak gördüm onu.Yanına gidersem beni şikayet ederdi.Polis gitti ve onu elinden tuttuğum gibi gemiye bindirdim.Gemide öksürüp duruyordu.Belli ki hasta olmuştu.Ohh canımada deysin dedim içimden.Evine bıraktım ve hiçbir şey demeden telefonunu verdim.Telefonunda çıkan 43 cevapsız aramadan sonra büyük çaplı bir şaşkınlık geçirdi.Belliki eve ilk girdiğinde büyük bir azar yiyecekti.Neyseki hemen oradan uzaklaştım.Eve gittim ve kendimi doğruca mutfağa attım.Ahu'ya iyi bir geçmiş olsun tatlısı yapacaktım.Aslında ilk başta pastaneye gitmeyi düşünsemde ona kendi ellerimle kendine yakışır bir pasta yapmalıydım.Güzel bir sade kekten pasta hazırladım.Üstüne çikolata sosu döktüm.Sonra aldığım sütlü çikolatalarla üstünü süsledim.Biliyordum ki Ahu sütlü çikolatayı çok sever.Bunu Ufuk'tan öğrenmiştim.Yine çikolata sosuyla üstüne geçmiş olsun yazdım.Güzel duruyordu.Ancak umarım doğru yapmışımdır diye düşünmüyor değildim.Sonra da yanına aldığım ayıcık şekilli kurabiyeyi bir kurdale yardımıyla tutturdum.Ne kadar artık beni sevmesede mutluydum.Çünkü emindim ki biz yine birbirimizin SEVDASI olacaktık.Ve bu böyle bilinecekti.