Hayat ve Umut

Bölüm 2: Umutsuz

Eveeeet. O zaman kaldığımız yerden devam edebiliriz. Acaba Hayat'a ne olacak ? :) Nedense yazdıkça daha çok heyecanlanıyorum.Hatam olursa kusuruma bakmayın. İyi okumalar :) Bu arada şarkıyı mutlaka dinleyin. Bu bölüme Adele 'i koymak istedim.

Huzurlu anlar. :)

*********

Her şeyi geride bıraktım artık .Atlayacağım buradan. Evet .Evet atlayacağım.

İç çekerek aşağıya baktım. Korkuyordum. Ama ölmekten değil. Allah'a nasıl hesap verecektim?

Ama biliyorum o affeder beni. Anlar değil mi? Gözlerimden tekrar yaşlar akıyordu.Kafamı hafifçe eğip, bluzumun önüne baktığımda  yeşil renginin birkaç ton daha koyulaştığını fark ettim.Çok ağlamışım.Hatta bayağı ağlamışım. Gözlerimi kapadım.Canım çok yanıyordu.Daha fazla yanmayacaktı !

Bir adım daha atarsam kendimi çılgın deniz dalgalarında bulacaktım. Sonra...Sonra...Ruhum sonsuzluğa kavuşacaktı.

Ayağımı kaldırdım. Kulaklarım uğulduyordu. Kendimi rüzgara bırakacaktım. O da beni sonsuzluğa götürecekti. Dudaklarımdan iki kelime döküldü sadece. ''Özür dilerim.''

Sanırım bu özür Allah 'aydı.  Fakat beni asla affetmeyeceğini biliyordum.

...

Kendimi uçurumdan tam atacakken bir el kolumu sıkıca kavradı ve hızla kendine çekti. Allah'ım ne oluyordu?
Ağlamaktan kurumuş gözlerimi hafifçe araladım. Ölmüş müydüm? Hayır... Tanımadığım ,yabancı bir yüz bana engel olmuştu. Birbirimize rahatsız olduğum  kadar yakındık. Yüzünde büyük bir öfke vardı. Bana mı kızmıştı ki?  Beklemediğim bir anda aslan gibi kükredi.

''Sen ne yapıyorsun? Öldürecek misin kendini! Manyak mısın?'' Yağmur ikimizi de ıslatıyordu.Daha çok hızlanmıştı. Cevap veremiyordum şaşkındım.

''Ya bir şey olsaydı? Ya düşseydin? Neden böyle birşeyi yapmak istedin kendine? Neden? ''Sesi biraz daha yumuşamıştı .Ama yinede yüksek geliyordu.Hızla yağan yağmur,arsızca yüzümüzden akıyordu. Kahverengi gözleri daha da bir koyulaşmıştı.Eli hala kolumdaydı. Sanırım kendimi atmamdan tedirgindi.Yağmur, saçlarını limon sürmüş gibi gösteriyordu. Fazlasıyla komik görünüyordu.Hafifçe kıkırdadım. Bana deliymişim gibi baktı.Sanırım delirmiştim.

''Sen iyi değilsin.'' Evet değilim. Bir hışımla kolumu çektim elinden.

''Hepiniz aynısınız! Hepiniz! Nefret ediyorum! Erkeklerden nefret ediyorum!'' Anlamadığım bir ifadeyle bana baktı.Ellerimle göğsüne vurdum. Hem öfkemi çıkarıyor hem bağırıyordum.

''Neden? Neden? Neden?'' birkaç yumruk daha.

''Ben ona ne yaptım?'' beni durdurmaya çalışıyordu.Ama başarısız oluyordu.Yaşlar ellerime dökülüyordu.

''Sadece sevdim ben!'' bedenim artık yorgun düşmüştü.Kendimi taşıyamıyordum. Tek hatırladığım yere yığılacakken , tanımadığım adamın beni büyük bir hızla yakalamasıydı.

Sonrası, karanlık.

Uzun uzun karşımdaki çaresiz kadına baktım.Acaba ne olmuştu? Ayakta duramadığını anladığım anda, narin bedenini bir hışımla yakaladım.Bayılmıştı.Hemen Kucağıma aldım. Gözünden akan yaş, yağmura karışmıştı. Yüzüne baktım. Sanırım aldatılmıştı. Kısa bir süre masum yüzüne baktım.İnceledim.Çok güzeldi,masumdu.Yok kesinlikle suçlu bir insana benzemiyordu. Emindim. Daha sonra beyaz arabama  bindirdim onu.Bende bindikten sonra, arka koltuktaki tuvalime ve boyalarıma baktım. Resim işi yatmıştı.Ama Allah'tan buraya resim çizmeye gelmiştim.Gelmeseydim belkide... Belkide bu kadar güzel ,hayatın kıymetini bilmeyen daha öğrenmemiş bir kadın bu dünyadan uçup gidecekti. "İyi ki gelmişim ''dedim kendi kendime.Birinin hayatını kurtarmıştım. Yani en azından şimdilik.Arabayı çalıştıktan sonra ara ara yanımdaki baygın kadına bakıyordum.Bir kaç kelime mırıldanıyordu, ancak  anlayamıyordum .Nereye gitsem dedim kendi kendime.Nereye götürsem ki onu?Hastahaneye götürmeyi düşündüm lakin sonra vazgeçtim.O acı çekiyordu, hasta değildi! Biraz düşündükten sonra evimin yolunu tuttum.