Poëzie: Blooming for Eternity [EN/NL]

Het onkruid van mijn dromen

Virusbestendigd is mijn dag
Geen verziekende cellen die mijn blijheid willen vellen
Een dag schoon gepoetst met een doekje van vreugde
Alle dromen vergeten, als ik eenmaal heb ontbeten.

Een overlichtte kelder begroeit met schimmel die verspreidde,
naar plekken waar ze absoluut niet horen.
Schimmige zwammen die mijn hoofd beklammen
's Nachts sterk, terwijl ik overdag
niets merk.

Weggezakt in het drijfzand, dat nooit
drijfbaar is geweest. Angst sluipt in mijn dromen en laat mij dingen
overkomen, die ik verdrongen had in het diepste van de tombe.

Verzonken diep, maar het zou niet helpen, als ik voor hulp riep.
Een engnormale dag, maar een scheur in realiteit
Donkere materie verpest mijn nacht, tot het punt dat het niemand
meer verblijd. Verbaasd wakker, wist het meer.

Mijn dromen weten wat bloeit in de tuin bezaaid met de zaden
van herinneringen beleefd van dag tot dag.
Soms mooi, maar af en toe, wil ik herinneringen in mijn hoofd
Opsluiten. Kan ik niet gewoon onkruid wieden?

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

Het lijkt tegenwoordig weleens alsof mijn dromen meer weten over wat ik voel dan ikzelf... tsja. Ik heb geen nachtmerries ofzo, ik droom gewoon dingen die een beetje vreemd zijn naar mijn mening XD Nouja, daar gaat dit over.