Poëzie: Blooming for Eternity [EN/NL]

God van de blijheid

Dagelijks dwalen tranen door de lucht, ze vallen
en spiesen de ziel van de eigenaar, het hart doorboort
Ze pakken een masker en zetten de rest van hun dag voort
De tranen treurig verborgen, totdat ze erbij neervallen

Het was hartbrekend, ik heb het masker van zijn gezicht geslagen
Een gebroken ziel martelde zichzelf, zijn verdriet nu vrij
Gehuld in een aura van depressie, zelfs vanbinnen is hij niet blij
Zijn schouders hebben altijd een gigantisch gewicht gedragen

Ik bad naar de god van blijheid, mijn vriend had zijn lach verloren
Het miserabele masker en de treurige tranen offerde ik aan de god
De god van blijheid, hopend dat deze mijn wens zou horen
Een wens, dat iedereen tot het rijk der blijen mag behoren

Elke dag biddend aan het altaar, hopend dat al het verdriet oprot
uit deze wereld. Ik werd een van de blijheidsdonoren
Mijn lach geschonken aan zij die hem niet kunnen vinden
Een piepklein lachje stond blozend tussen jouw wangen,
Het was zo klein, zo fragiel en toch een vervulling,
van mijn allergrootste verlangen
Jij was eindelijk weer
even blij

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Dit gedicht is ontstaan uit een stukje nachtinspiratie: Shrine of happines. Het plaatje is van Noragami ^_^ Yukine is echt zo leuk :)