Poëzie: Blooming for Eternity [EN/NL]

Stalker

Beangstigd, bekijk ik de omgeving met grote argwaan
Als ik even niet oplet, kom jij uit het niets vandaan
Geobsedeerd met mijn verschijning, of is het misschien mijn stem?
Gestoord als je bent, resideer je altijd in mijn omgeving, ik zit klem

Elke dag achtervolgd, door een imbeciel die niet realiseert,
dat je mij diep van binnen vernietigt en daarmee mijn hart bezeert
Je bent een virus, dat constant aanpast om beter te verschuilen,
in de diepte van de duisternis, terwijl ik stil in bed lig te huilen

Ik wil onoplettend kunnen leven en niet van angst hoeven beven
Een eeuwigheid ga jij door, maar ik zal het niet begeven
Ik heb zwembaden vol gehuild, maar daar kan ik je in verdrinken
Smeken voor je leven, eindelijk zal een noodkreet van jou klinken

BLUB
Blub
blub.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ik weet niet eens waar dit gedicht vandaan kwam, ik had niets te doen (ik had geen zin om iets te doen) tijdens wiskunde, dus ik schreef dit. Ik ben me ervan bewust dat dit nogal luguber gedicht is, maar als je echt last hebt van een stalker is dit gedicht bedoelt als uitlaatklep.