Poëzie: Blooming for Eternity [EN/NL]

Zwarte Sneeuw

De witte puurheid ligt als een deken over onze wereld heen
Plezier komt van alle kanten, genietend van de witte zegen
Spelen met bevroren water, niemand verzet zich ertegen
Een party die gevierd wordt, met iedereen

Een groepje vrienden gooide een gigantische steen
Een gebroken spiegel, waar een persoon op wilde bewegen
IJzige kou begon zich in een van de lichamen te begeven
Niet treurig, niet droevig, het lichaam was eindelijk alleen

De ziel wilde naar het licht, bevrijdt van de duisternis erboven
Afgekoeld tot een ondragelijke temperatuur
Aan de duistere kant vielen tranen, ze konden het niet geloven

Een levenloos, maar tevreden lichaam dreef naar boven, de wind waaide nu guur
De sneeuw werd zwart voor mij, want jouw vlammetje is daarboven
In een andere wereld leef je verder, maar hier was het je laatste levensuur

Een ijzig gat, achtergelaten in het allerkoudste ijs
Ongeacht het seizoen, dat gat zal altijd blijven in het water
In mijn hart ben jij degene die herrijst
Behorend tot mijn gedachtes stel ik je aanwezigheid zeer oprijs
Een gemis voor de wereld, een gemis voor mij
Zwarte sneeuw dwarrelt naar beneden.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Inspiratie kwam een tijdje terug van een laag ijs die ik zag. Dit gedicht gaat over mensen die een beter leven zoeken, door zelfmoord te plegen. Ik wil hier eigenlijk mee zeggen dat er altijd iemand is die om je geeft, al is het misschien niet iemand die je kent. De "ik" in de laatste strofe behoort namelijk niet tot de groep vrienden, maar is een voorbijganger die het tafereel zag. Ik ben er voor iedereen die graag ergens over wil praten en dat mag echt alles zijn! Jullie zijn allemaal het leven waard, onthoud dat ten alle tijden <3. Dit was origineel een sonnet, later heb ik er nog een strofe aan toegevoegd.

Even een belangrijk ding: als je onder ijs terecht komt is al het ijs wit en het gat zwart.