Kelimeler insanları mahvedebilir. Sizin gibi insanları, normal insanları... Ama bizi öldürdü.
Yok oluşlarına daha çok varken uzaklar biz yakınlara bir savaş açtı. Ne uğruna dersiniz ? Uzaklardan bir erkek yakınlardan bir kıza aşık olmuş meğer adı Desyrel. Başlarda yedirememiş kendine aşık olmayı ama engel olamamış yüreğine. Hemde Seralin'e. O kadar güzel bir kız ki küçük yeşil gözleri sizi ısıtmaya yeter. Çok iri olmayan elmacık kemikleri sanki sonsuza dek oradan gözyaşları aksın diye yaratılmış. Ama mutluluk gözyaşları, o gözler acıdan ağlamasın.
Onu hak edecek biri daha yaratılmamıştır herhalde. Ama zaten biz Beyaz Gölge'liyiz aşık olamayız, özleyemeyiz, üzülemeyiz, hiç bir şey hissedemeyiz. Bizler soğuğuz. Sadece soğuk... Meğer soğuk olan aşkın ulaşılmazlığıymış.
Atarax onların aşkını uzun süre gizli tutmalarına yardım etti ancak sonunda uzaklar durumu öğrendi ve Desyrel'i Sessiz Orman'a sürmekle tehdit ettiler -ki bu onlarında istemeselerde hissetmeye başladıklarını gösterir. Ama fayda etmedi tüm işkencelere rağmen Desyrel her fırsatta çok uzun bir mesafeyi görünmeden geçmek için, başka bir yoldan çok daha uzun bir mesafeyi yürüdü. Aşkına sadece bakmak için. Aşık olunca ne yapılır bilmiyordu çünkü. Görmek bile onun kalbini yerinden çıkartmaya yeterdi, kim bilir öpebilse, dokunabilse neler hissedecekti ? Ah öpmek, aşka dokunmak dünyada daha güzel bir şey görmedim.
Atarax bir Güneş günü mayi toplamaya giderken Seralin'i Desyrel'e götürmek için yanına aldı. Onların birbirlerine özgürce dokunabilmelerini, kokularını hissetmelerini -bu Atarax'ın bir anı kapan olduğunu düşünmeme sebep olmuştu- nefeslerinin birbirlerininkine karışmasını sağlayacaktı. O zaman bana bunlar çok anlamsız gelmeye başlamıştı.
Ben de onlarla birlikte yola çıktım. İçimde ki hissi tarif edememiştim. Daha önce hiç böyle hissetmemiştim. Yeni bir histi bu ve söylemeye korkmuştum. Çok korkmuştum. Anlamsızdı, böyle hissetmemeliydim.
Seralin gelmişti. Böyle bir güzellik... ah tarifi yok, nasıl parıldıyor yanakları, dudakları. Nasıl, nasıl fark edememiştim o zamana kadar? Belki de fark etmiştim ama ne yapacağımı bilmiyordum. Hem Desyrel çok iriydi, çok katıydı nasıl olmuştuda Seralin ona aşık olmuştu. Ayrıca uzaklarda da çok güzel kızlar var, Desyrel nasıl fark edip aşık olmuştu Seralin'e. Bunları düşünürken uzaklardan olan Tolvon'a buraya geleceğimizi, Desyrel'inde bizimle buluşacağını, herkesden habersiz hatta kendimden bile habersiz o yolu yürüyüp haber verdiğim geldi aklıma bir anda. Ama bunu neden yaptığımı bilmiyordum. Sonra çok pişman olmuştum, hemen yaptığım şeyi geri almak istedim. Oradan oraya deli gibi koşturdum ama elimden hiç bir şey gelmedi. Bağırdım, ağladım... Anlamıyorlardı, onlara söyleyememiştim. Neden engel olmak istemiştim aşklarına, anlayamıyordum. Canım çok yanıyordu ama yaramı bulamıyordum. Sonra Tolvon'u gördüm. O an oradan uçarak uzaklaşmak istedim, ölmek... ve Seralin'i gördüm karşımda, bana bakıyordu, çokta iri olmayan elmacık kemiklerinden yaşlar akıyor ve yere düşmeden havada buz tanelerine dönüşüp avuçlarıma düşüyordu. Mutluluktan ağlıyordu ama ben böyle yaralıyken o neden mutluydu? Beni kaldırdı ve beni öptü. Dudaklarım sanki alev aldı. Size bunu anlatamam ne hissettiğimi yazamam, çizemem, imkansız bu. Beni öpüyordu, ona dokunabiliyordum, onun kokusuna sarılmak istiyordum, nefesini nefesimde hissedebiliyordum. Böyle bir şey nasıl olmuştu? Ama o Desyrel'e aşıktı. Bir an Atarax'ı gördüm ve bana bakarak gülümsüyordu, Desyrel'de öyle. Sonra bir ses... rüzgar gibi esti ve ona sarıldığım ellerimde akan sıcak kırmızı kanını gördüm. Bir esinti daha... artık onu hissedemiyordum. Dudakları soğudu, gözleri söndü sanki... Tüm vücudu ağırlaştı kollarımda ve güneş battı...
Yakınlık, aşk, tutku hepsini bir kemara bırakın hissetmek Tolvon için bir anlam taşımıyordu ve Seralin'i öldürdü. Desyrel'i öldürmek isterken onu öldürdü. Seralin benim aşkımdı ve onu, kendi aşkımı öldürdüm.
Atarax bana aşkı beklemediğim bir anda yaşarsam gerçekten hissedebileceğimi söylemişti. Meğer anlatmak istediği buymuş. Benim Seralin'e aşık olduğumu nasıl anlamıştı da böyle bir yöntemle beni onun dudaklarına götürmüştü, onlarla gelmek isteyeceğimi nerden bilmişti, Desyrel neden bana yardım etmişti sebebini çok sonra anladım.
Atarax'ı bu yaşananlardan sonra hiç görmedim. Kendimi bu olanlardan sonra tamamen kaybettim, her şeyimi kaybettim. Yine tüm hislerimi kaybetmiştim. Benliğimi kaybetmiştim. Ben'i öldürmüştüm, öldürmesem bile çok ağır yaralamıştım.
Kelimeler söylenmeli yoksa saklı kaldıkları yerde bilenip çok keskin bıçaklara dönüşebiliyorlar. Seralin'i öldüren bıçaklar gibi...
